Η πρόσφατη αίτηση του ΕΦΚΑ προς το ΣτΕ, συνδυαζόμενη με προηγηθείσες ανάλογες πρακτικές της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, δημιουργεί την έντονη αίσθηση στο κοινωνικό σύνολο ότι και οι δύο κυβερνήσεις (Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ) κινούνται ακριβώς στο ίδιο πλαίσιο της αντισυνταξιουχικής πρακτικής, αντιγράφοντας η μία την άλλη!
- Γράφει ο Γιώργος Ρωμανιάς
Με δεδομένο, βέβαια, ότι σήμερα κυβερνά η Ν.Δ. αλλά και με νωπές ακόμη τις μνήμες των επανειλημμένων ρητών προεκλογικών υποσχέσεων του κ. Μητσοτάκη ότι θα καταργούσε τον νόμο Κατρούγκαλου, η από 14/11/2019 ενέργεια του ΕΦΚΑ (προφανώς έπειτα από κυβερνητική εντολή) να επικαλεστεί εγγράφως τον νόμο Κατρούγκαλου και να οχυρωθεί στις ρυθμίσεις του νόμου αυτού για να επιδιώξει κρίση του ΣτΕ περί μη υφισταμένης υποχρέωσης χορήγησης των οφειλομένων, βάσει προγενέστερων αποφάσεων της Ολομέλειας του ΣτΕ, αναδρομικών στους συνταξιούχους, δεν χωνεύεται, όση δόση ειδικού χωνευτικού φαρμάκου κι αν πάρει κανείς.
Φυσικά, υπάρχει και το προηγούμενο της συμπεριφοράς του ΣΥΡΙΖΑ, που ενώ ως αντιπολίτευση υποσχόταν ότι θα καταργήσει τα Μνημόνια, αντιθέτως, ως κυβέρνηση επικαλούνταν την ορθότητα των μνημονιακών περικοπών των συντάξεων που είχε νομοθετήσει η προηγηθείσα κυβέρνηση της Ν.Δ.
Με την είσοδο του 2020 αισθανόμαστε, πλέον, την υποχρέωση να ενημερώσουμε το σύνολο των Ελλήνων συνταξιούχων, αποκαλύπτοντας συγκεκριμένα έγγραφα για τις συγκλίνουσες εν είδει μυστικής συμπαιγνίας πρακτικές των δύο κομμάτων (Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ).
Τι έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ
Δεν θα επαναλάβουμε τις γνωστές προεκλογικές διακηρύξεις του ΣΥΡΙΖΑ περί κατάργησης των Μνημονίων και των περικοπών στις συντάξεις.
Θα σημειώσουμε, όμως, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κυβέρνηση, έπραξε το ακριβώς αντίθετο και ειδικότερα:
• Στα χρόνια διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ κατατέθηκε σωρεία εφέσεων κατά των αποφάσεων των πρωτοβαθμίων δικαστηρίων που είχαν κρίνει ως αντισυνταγματικές τις συνταξιοδοτικές περικοπές των 2 πρώτων Μνημονίων. Με τις εφέσεις αυτές γίνεται επίκληση της ορθότητας των περικοπών που είχαν επιβάλει τα πρώτα δύο Μνημόνια, και προβάλλεται το επιχείρημα ότι διασφαλίστηκε η αποτροπή της κατάρρευσης της ελληνικής οικονομίας.
• Όχι μόνο δεν εφαρμόστηκαν οι τέσσερις αποφάσεις του ΣτΕ (2287-2290/2015) που είχαν προκύψει από αντίστοιχες πιλοτικές δίκες και είχαν κρίνει ως αντισυνταγματικές όλες τις περικοπές από το 2012 και εφεξής αλλά, αντιθέτως, ψηφίστηκε ειδική πρωτοφανής διάταξη (Ν. 4334/2015) με την οποία ουσιαστικώς αποκλείστηκε η εφαρμογή των τεσσάρων αυτών αποφάσεων του ΣτΕ.
• Ψηφίστηκε το 3ο Μνημόνιο (Ν. 4336/2015), με το οποίο επιβλήθηκαν νέες, βαρύτερες περικοπές των συντάξεων.
• Επιτομή της εν γένει σχετικής συμπεριφοράς του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί το με αριθ. Πρωτ. 2/1927/ΔΕΠ/25.1.2019 έγγραφο του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους (ΓΛΚ) προς τη Μείζονα Ολομέλεια του ΣτΕ, στο οποίο εκδικάζονταν αιτήσεις αναίρεσης ομάδας συνταξιούχων.
Επιβάλλεται να σταθούμε στο έγγραφο αυτό που φέρει και την ένδειξη «ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΩΣ ΕΠΕΙΓΟΝ», όχι μόνο επειδή αποτελεί κραυγαλέο δείγμα της πολιτικής αναξιοπιστίας του κυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ αλλά και επειδή η παρέμβαση αυτή προς το ΣτΕ βρήκε ήδη μιμητές και από την πλευρά της κυβερνώσας Ν.Δ.
Επιδιώκοντας την απόρριψη των εκδικαζόμενων Αιτήσεων Αναίρεσης από το ΣτΕ, στο 15σέλιδο αυτό έγγραφό του, το ΓΛΚ αναφέρει επί λέξει: «Η δημοσιονομική επιβάρυνση από ενδεχόμενη επαναχορήγηση των επιδομάτων εορτών Χριστουγέννων, Πάσχα και αδείας θα οδηγήσει στην απώλεια του δημοσιονομικού στόχου της χώρας με ιδιαίτερα αρνητικές άμεσες και έμμεσες συνέπειες στην αξιοπιστία των ελληνικών δημόσιων οικονομικών, στη βιωσιμότητα του ελληνικού δημόσιου χρέους και τη μακροοικονομική ισορροπία της ελληνικής οικονομίας».
Τι πράττει η Ν.Δ.
Είναι γνωστό ότι προεκλογικά τα στελέχη της Ν.Δ. αλλά και ο κ. Μητσοτάκης διακήρυσσαν ότι θα καταργήσουν τον «νόμο Κατρούγκαλου». Ομως, σε πλήρη αντίθεση με τις προεκλογικές διακηρύξεις, τη 14η Νοεμβρίου 2019, ο ΕΦΚΑ καταθέτει αίτησή του προς την Τριμελή Επιτροπή του άρθρου 1 του ν. 3900/2010 του ΣτΕ, με την οποία ζητεί «να εισαχθεί ενώπιον της Ολομέλειας του ΣτΕ… και να εκδικαστεί η ενώπιον του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών αγωγή των… κατά του ΕΦΚΑ».
Επισημαίνεται ότι η Αίτηση αυτή του ΕΦΚΑ έγινε δεκτή και ορίστηκε η 10η Ιανουαρίου 2020 ως ημέρα διεξαγωγής της δίκης ενώπιον της Ολομέλειας του ΣτΕ.
Στην πραγματικότητα ο ΕΦΚΑ, με την πρόφαση δήθεν υφιστάμενων νομικών ερωτημάτων αλλά και με την επίκληση των ρυθμίσεων του νόμου Κατρούγκαλου, επιδιώκει:
• Να διεξαχθεί νέα πιλοτική δίκη στην Ολομέλεια του ΣτΕ, με στόχο την ανατροπή των περί αντισυνταγματικότητας κρίσεων των προηγηθεισών τεσσάρων αποφάσεων της Ολομέλειας του ΣτΕ.
• Να αποδυναμωθεί η ισχύς της αντισυνταγματικότητας που έχουν κηρύξει οι αποφάσεις 2287-2290/2015 της Ολομέλειας του ΣτΕ, και η αντισυνταγματικότητα αυτή να θεωρηθεί όχι ως ουσιαστική αλλά ως τυπική και
• να περιοριστεί η δυνατότητα επίκλησης του δεδικασμένου των τεσσάρων ανωτέρω αποφάσεων του ΣτΕ, μόνο στον εξαιρετικά μικρό αριθμό των αρχικών διαδίκων στις αποφάσεις αυτές (περίπου 30 συνταξιούχοι).
Φαίνεται ότι οι εμπνευστές της ενέργειας αυτής δεν αντιλαμβάνονται ότι με την κατατεθείσα αίτηση «κονταίνουν» τον πρωθυπουργό, τον οποίο εμφανίζουν ως αναξιόπιστο.
Σε κάθε περίπτωση επιβάλλεται να τονίσουμε ότι ο ισχυρισμός περί τυπικής και όχι ουσιαστικής αντισυνταγματικότητας είναι έωλος και βρίσκεται σε ευθεία αντίθεση προς την πραγματικότητα. Αποτελεί χονδροειδή παραποίηση της αλήθειας.
Πράγματι, το ΣτΕ με τις αποφάσεις της Ολομέλειας του 2015 έκρινε ότι η Πολιτεία όφειλε να μεριμνήσει να πραγματοποιηθούν οι αναγκαίες αναλογιστικές μελέτες ώστε να επιβαρυνθούν και άλλες κοινωνικές ομάδες στην προσπάθεια αποτροπής της κατάρρευσης της ελληνικής οικονομίας.
Η Ολομέλεια του ΣτΕ έκρινε ότι δεν ήταν επιτρεπτό να εξακολουθήσει η αενάως μονομερής οικονομική επιβάρυνση της ίδιας κοινωνικής ομάδας (των συνταξιούχων) ενώ άλλες κοινωνικές ομάδες, και μάλιστα υψηλότερης εισοδηματικής στάθμης, θα έμεναν αλώβητες.
Η Ολομέλεια του ΣτΕ θεώρησε ότι ούτως η άλλως, άσχετα από τα πορίσματα της αναγκαίας αναλογιστικής μελέτης, έπρεπε να αποφευχθεί η εκ νέου επιβάρυνση των συνταξιούχων και ότι το προκύπτον νέο κόστος διάσωσης της ελληνικής οικονομίας έπρεπε να αχθεί σε βάρος άλλων κοινωνικών ομάδων που ως τότε δεν είχαν επωμισθεί οποιεσδήποτε συνέπειες της δημοσιονομικής κρίσης της χώρας.
Συνεπώς, η προηγούμενη πραγματοποίηση αναλογιστικής μελέτης δεν συνιστά, απλώς, τυπική διαδικασία αλλά, αντιθέτως, αποτελεί ουσιαστικότατη προϋπόθεση για την κατανομή, με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης, μεταξύ των λοιπών (πλην συνταξιούχων) κοινωνικών ομάδων των οικονομικών βαρών που προέκυπταν από την επιδίωξη αποτροπής της κατάρρευσης της ελληνικής οικονομίας.
Άλλωστε, η Διεθνής Σύμβαση Εργασίας 102 (που έχει εισαχθεί στην ελληνική εσωτερική έννομη τάξη από το 1952) ρητώς απαιτεί την πραγματοποίηση, πριν από τις αλλαγές του ΣΚΑ, σχετικής αναλογιστικής μελέτης, όχι ως τυπική αλλά ως ουσιαστικότατη προϋπόθεση.
Συμπέρασμα: Η θεωρία περί τυπικής αντισυνταγματικότητας οδηγεί στη διαστρέβλωση της αλήθειας με διαφανή στόχο την αποφυγή καταβολής των οφειλόμενων στους συνταξιούχους αναδρομικών.
Το γαϊτανάκι της κοροϊδίας
Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ βρισκόταν στην αντιπολίτευση κατήγγελλε τη Ν.Δ., αλλά όταν βρέθηκε στην κυβέρνηση επικαλούνταν ως ορθές και σωτήριες για τη χώρα τις ίδιες νομοθετικές ρυθμίσεις της Ν.Δ. (που ως αντιπολίτευση είχε καταγγείλει).
Διαβάστε επίσης: «Παίρνει μπρος» ο προοδευτικά ακατάσχετος λογαριασμός για τους… καλοπληρωτές οφειλέτες
Όταν η Ν.Δ. βρισκόταν στην αντιπολίτευση, διακήρυσσε ότι θα καταργήσει τον νόμο Κατρούγκαλου, αλλά όταν βρέθηκε στην κυβέρνηση όχι μόνο δεν καταργεί τον νόμο αυτόν αλλά επικαλείται ως στήριγμα των επιδιώξεών της την ορθότητα του ίδιου νόμου, με στόχο να αποφύγει την εξόφληση των οφειλόμενων αναδρομικών.
Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολιτεύσεις εφαρμόζουν αναξιόπιστες προεκλογικές πρακτικές που στη συνέχεια ως κυβερνήσεις αποποιούνται.
Συμπέρασμα: Ζημιωμένοι από τις ανακόλουθες αυτές πρακτικές και των δύο ήταν και είναι -πάντα- οι συνταξιούχοι.
