Η Λευκωσία του Νίκου Χριστοδουλίδη δεν είναι ούτε και θα γίνει υποχείριο της Αθήνας… Αυτό, φυσικά, δεν το είπε (ακόμη) ο νέος Πρόεδρος της Κύπρου. Είπε, όμως, σε δηλώσεις του την περασμένη εβδομάδα ότι «η Κυπριακή Δημοκρατία δεν μπορεί να στηρίξει την υποψηφιότητα της Τουρκίας για τη θέση της Γενικής Γραμματείας του Διεθνούς Οργανισμού Ναυτιλίας – IMO».
- από τον Νικ. Σταυρουλάκι
Γιατί; Διότι «πολύ απλά η Τουρκία δεν επιτρέπει στα πλοία που φέρουν την κυπριακή σημαία να προσεγγίζουν τους λιμένες της» ανέφερε χαρακτηριστικά ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης, όταν ρωτήθηκε τι θα κάνει επί του θέματος η Κύπρος και ενώ η Ελλάδα ανακοίνωσε, «χαρωπή και κοιμωμένη», τη συγκεκριμένη «στήριξη»… Το στερεότυπο «η Αθήνα αποφασίζει, η Κύπρος συμπορεύεται» αποτελεί παρελθόν για την Κύπρο του Χριστοδουλίδη.
Κληθείς να σχολιάσει την ανακοίνωση για την ευγενική στήριξη της Ελλάδας προς την Τουρκία (που απειλεί τη χώρα μου με πόλεμο για ζητήματα κυριαρχίας επί των νομίμων θαλασσίων ζωνών που της αναλογούν, και -κατ’ επέκτασιν- και επί θεμάτων ναυτιλίας) για τη θέση της Γενικής Γραμματείας του κρίσιμου αυτού διεθνούς οργανισμού και κατά πόσο θα υπάρξει πρόβλημα στη συμμετοχή της Κύπρου, ο Ν. Χριστοδουλίδης πέταξε την μπάλα στην εξέδρα… Είπε ότι «ο γ.γ. του Διεθνούς Οργανισμού Ναυτιλίας λειτουργεί στη βάση του Καταστατικού του Οργανισμού». Δηλαδή, ενεργεί εντός συγκεκριμένου πλαισίου και δεν μπορεί να κάνει παρατυπίες… Ας είναι Τούρκος…
Και όταν ρωτήθηκε αν κατά τις πρόσφατες επαφές του στην Αθήνα ενημερώθηκε για τις προθέσεις της ελληνικής κυβέρνησης, «κράτησε καθυστερήσεις» (με όρους ποδοσφαίρου). Είπε ότι «έγινε μια ανταλλαγή υποστήριξης μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας, που αντιλαμβάνομαι συμφωνήθηκε όταν μετέβη ο κ. Δένδιας στην Τουρκία με αφορμή τους σεισμούς». Αρα ήταν ενήμερος… Και οι δύο χώρες, λοιπόν, Ελλάδα και Κύπρος, θα αξιοποιήσουν την εξέλιξη, η οποία, ειρήσθω εν παρόδω, ήταν αίτημα Τσαβούσογλου. Η Ελλάδα, παρά το «casus belli», θα απολαύσει πιθανώς ήρεμα νερά στο δικό της Αιγαίο (για πόσο;) και η Κύπρος θα εκμεταλλευθεί την ελληνοτουρκική προσέγγιση για να προωθήσει την απαλλαγή της από τον τουρκικό ζυγό. Δηλαδή, η δεύτερη χώρα θα αξιοποιήσει το λάθος της πρώτης, υπέρ των συμφερόντων και των δύο!
Βγάζει πουθενά αυτό;
Προχθές (Παρασκευή 31/3) ήταν η τελευταία ημέρα υποβολής των υποψηφιοτήτων στον ΙΜΟ, για τις εκλογές που θα γίνουν τον Ιούνιο. Μέχρι τότε θα έχουν γίνει ακόμα περισσότερα στο «Βιβλίο Αγώνα» της ελληνοτουρκικής προσέγγισης. Οπως λένε, «ένας μεγάλος σεισμός γκρεμίζει όλα… τα παλιά» και «σε ένα μεγάλο δυστύχημα θρηνεί σύσσωμο το έθνος…». Ωστόσο, δύο τέτοιας έντασης και θρήνου γεγονότα μπορούν (απ’ ό,τι φάνηκε) να γίνουν αντικείμενο διπλωματικής καπηλείας. Στον βωμό της fake προσέγγισης Αθήνας – Άγκυρας, της οποίας ο λογαριασμός θα έρθει και πάλι στην Ελλάδα, όταν το ψευτο-ειδύλλιο (μετά την προσπάθεια) θα καταρρεύσει ξανά με πάταγο.
Η Αθήνα αποφάσισε να στηρίξει την Τουρκία στον Διεθνή Οργανισμό Ναυτιλίας σε αντάλλαγμα -λέει- στήριξης της Ελλάδας στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ για τη διετία 2025-2026.
Είναι ισοβαρή τα δύο μεγέθη;
«Επ’ ουδενί» σημειώνει στην «κυριακάτικη δημοκρατία» ο καθηγητής Γεωπολιτικής της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων Κωνσταντίνος Γρίβας.
«Πρώτον, διότι η θέση μη μονίμου μέλους στο Σ.Α. του ΟΗΕ για δύο χρόνια είναι “διεκπεραιωτική” και, άλλωστε, την επόμενη διετία θα ζητήσει και η Τουρκία την ίδια θέση, ως συνήθως. Και τότε ποιο θα είναι το αντάλλαγμα της Τουρκίας;
Δεύτερον, η Τουρκία ταυτίζεται σε θέματα ναυτιλίας με την Κίνα, που υποστηρίζει θέσεις εντελώς αντίθετες από αυτές του δυτικού συστήματος.
Η Κίνα α) δεν υποστηρίζει τη ναυσιπλοΐα κατά τον τρόπο της Δύσης, β) θεωρεί ότι η ηπειρωτική χώρα έχει διαφορετικά – ενισχυμένα δικαιώματα στη θάλασσα, όπως και η Τουρκία, η οποία θεωρεί πως τα ελληνικά νησιά τελούν υποχρεωτικά υπό τη δική της επήρεια, και γ) θεωρεί τη θάλασσα προέκταση της ξηράς, όπως και η Τουρκία. Και τα τρία αυτά στοιχεία είναι αντίθετα με τα συμφέροντα της Ουάσινγκτον».
Διαβάστε ακόμα:
