Την πάτησε, προφανώς λόγω της απειρίας του ο Νίκος Ανδρουλάκης. Αντί να ξεκόψει εξαρχής ότι δεν επιθυμεί την στήριξη κανενός από τους δύο συνυποψηφίους του, άρχισε τις μετεκλογικές συνεννοήσεις. Πριν ακόμα ολοκληρωθεί ο πρώτος γύρος.
Αντί να διορθώσει το λάθος του μετά τον πρώτο γύρο, όπου πήρε άνετα την πρώτη θέση, έκανε τα πράγματα ακόμα χειρότερα, ανοίγοντας διάπλατα την πόρτα στην στήριξη του Λοβέρδου! «Τσιμπώντας» στο δόλωμα που του έριξαν οι «νταβατζήδες», για να τον έχουν και αυτόν υποχείριο. Την ίδια στιγμή το σύστημα που προσπάθησε να επιβάλει τον Λοβέρδο ως πρόεδρο του ΚινΑλ, επιδόθηκε σε έναν μαραθώνιο χτυπημάτων, προκειμένου να εκβιάσει τον Γιώργο Παπανδρέου, ώστε να μην κατέβει στον δεύτερο γύρο. Προκαλώντας έτσι ασύλληπτη ζημιά στον Νίκο Ανδρουλάκη, ο οποίος δεν είχε καμία ανάγκη συνηγόρου, ειδικά από υπόδικους εκδότες και καναλάρχες.
Αντίθετα, ο Νίκος Ανδρουλάκης όχι μόνο δεν είχε τίποτα να φοβηθεί, αλλά εάν έκανε το αυτονόητο, δηλαδή μία απλή δήλωση ότι δεν δέχεται στήριξη από κανέναν, διότι πραγματικά εκφράζει την ανανέωση και όχι την τοξικότητα, θα έβγαινε πανηγυρικά στον δεύτερο γύρο με το κεφάλι ψηλά, χωρίς να χρωστάει σε κανέναν.
Με την στήριξη Λοβέρδου όμως και του μιντιακού συστήματος που συμβολίζει το σκοτεινό παρελθόν, ο Νίκος Ανδρουλάκης θα καταγράψει μία νίκη η οποία θα γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης από το σύστημα Novartis. Αντί να επιστρέψει τον Ανδρέα Λοβέρδο στον Γιώργο Παπανδρέου, που αυτός τον έκανε υπουργό υγείας με αποτέλεσμα σήμερα να είναι υπόδικος για τα πεπραγμένα του, τον πήρε στην πλάτη του, χωρίς κανένα προφανή λόγο.
Έτσι, ακόμα κι αν κερδίσει τις εκλογές, ο Γιώργος Παπανδρέου «αναβαπτίζεται» από εκλεκτός της διαπλοκηέ σε θύμα της, κυνηγημένος από τη διαφθορά, τα μεγάλα συμφερόντα, σε τέτοιο μάλιστα βαθμό που ο δρόμος του ανοίγει διάπλατα ώστε να αποχωρήσει εκ νέου από το Κίνημα Αλλαγής, για να χαράξει το δικό του δρόμο.
Ο Ανδρουλάκης ηττήθηκε πριν καν κερδίσει.
