Μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015 ο Αλέξης Τσίπρας τον τοποθέτησε γενικό γραμματέα Διαφθοράς στο υπουργείο Δικαιοσύνης. Τον Νοέμβριο του 2017 τον έχρισε υφυπουργό
Αθλητισμού. Τώρα τον έκανε αναπληρωτή γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ.
Από τον Βασίλη Γαλούπη
Κάθε φορά που ο Τσίπρας περιφέρει από πόστο σε πόστο τον Γιώργο Βασιλειάδη, υπάρχουν αντιδράσεις, απορίες και μια γενική έκπληξη. Ολοι ρωτάνε «γιατί τον Βασιλειάδη;». Προφανώς, ο Τσίπρας βλέπει κάτι που, όμως, ουδείς άλλος βλέπει τόσα χρόνια. Ούτε καν μέσα στο ίδιο το κόμμα του. Η βασική προϋπόθεση που έθεσε ο Τσίπρας για τους γραμματείς της Κεντρικής Επιτροπής ήταν «να μην είναι σήμερα βουλευτές και να δεσμευθούν ότι δεν θα είναι υποψήφιοι στις επόμενες εκλογές διεκδικώντας σταυρό». Και κατέληξε σε Σβίγγου – Βασιλειάδη.
Το σκεπτικό αυτό, όμως, δεν στέκει εύκολα. Ο Βασιλειάδης δεν είναι σήμερα βουλευτής επειδή το 2019 δεν εκλέχθηκε, όχι επειδή το επέλεξε. Και ύστερα από τις ψήφους που (δεν) πήρε προ τριετίας, δύσκολα θα το αποτολμούσε ξανά στις επόμενες εκλογές.
Παρά τις εκατοντάδες συνεντεύξεις που έδωσε από το 2015- 2019, διαφημίζοντας τις μεγάλες… επιτυχίες που είχε ως γενικός γραμματέας Διαφθοράς ή ως υφυπουργός Αθλητισμού, ο Βασιλειάδης ήρθε μόλις 10ος, με 12.400 ψήφους, τον Ιούλιο του 2019, δηλαδή με 7.300 λιγότερα «κουκιά» από την 5η Ραλλία Χρηστίδου, που εξελέγη τελευταία. Οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή, δεν πείστηκαν από το έργο του.
Ο κ. Τσίπρας tweetαρε την περασμένη Κυριακή ότι γνωρίζονται από παιδιά τόσο με τη Σβίγγου όσο και με τον Βασιλειάδη, και πως εγγυάται ο ίδιος προσωπικά για εκείνους.
Παρά ταύτα, υπήρξαν εσωκομματικές αντιδράσεις. Οταν, όμως, ένας αρχηγός μεγάλου κόμματος επιλέγει ξανά και ξανά επί εφτά ολόκληρα χρόνια το ίδιο πρόσωπο, αλλά αυτό δεν πείθει, τότε κάτι πάει στραβά. Κανονικά, ο πρώην πρωθυπουργός δεν θα έπρεπε να φτάνει στο σημείο να νιώθει ότι πρέπει ο ίδιος να εγγυηθεί «προσωπικά» για μια επιλογή του που έχει κάνει ήδη τόσα χιλιόμετρα στην ενεργό πολιτική.
Θα έπρεπε να «μιλάει» το ίδιο το έργο του προτεινομένου. Ειδικά για τον Βασιλειάδη, τον υπερπροβεβλημένο γ.γ. Διαφθοράς, που ανέλαβε να «τρέξει» τις περιβόητες λίστες Λαγκάρντ και Μπόργιανς ή αργότερα να κάνει κάθαρση στο ποδόσφαιρο ως υφυπουργός και κάθε μέρα ήταν στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων. Αραγε, ποιες είναι αυτές οι αδιόρατες πολιτικές ικανότητες του δικηγόρου κ. Βασιλειάδη που αποτελούν κριτήριο για τη διαχρονική επιλογή του από τον κ. Τσίπρα; Διότι επιτυχίες στην πολιτική του δράση δεν έχει να επιδείξει.
– Ως γενικός γραμματέας Διαφθοράς διαφήμιζε τα αποτελέσματα για τις λίστες Μπόργιανς και Λαγκάρντ. Αφού πέρασαν χρόνια και χρόνια κωλυσιεργιών με ψίχουλα στο δημόσιο ταμείο, το 2020 το ΣτΕ αποφάσισε παραγραφή, ακυρώθηκαν πρόστιμα 330.000.000 ευρώ που είχαν βεβαιωθεί και το Δημόσιο υποχρεώθηκε να επιστρέψει από πάνω και 50.000.000 ευρώ που είχαν καταβληθεί από άτομα της «λίστας Λαγκάρντ». Τόσο «δεμένες» ήταν οι υποθέσεις, τόσο γρήγορα «έτρεξαν» οι διαδικασίες και επί ημερών Βασιλειάδη.
– Ως υφυπουργός Αθλητισμού όχι μόνο δεν κατάφερε να βάλει μια τάξη, αλλά χρεώθηκε πολιτικά το χάος στο ποδόσφαιρο, με την εύκολη λύση της επανειλημμένης διακοπής της διοργάνωσης, τους επεισοδιακούς τελικούς κυπέλλου και το γεγονός ότι βρήκε ως πρόχειρο αποκούμπι την… ΕΡΤ για να λύσει τα θέματα με τα τηλεοπτικά συμβόλαια των ομάδων. Η ΕΡΤ μοίραζε τα εκατομμύρια ευρώ των φορολογουμένων στις ΠΑΕ, ενώ το κόστος για κάθε ματς πρωταθλήματος έφτασε να είναι ακριβότερο κι από τον τελικό του Champions League.
Επί Βασιλειάδη στον αθλητισμό υπήρξε και η «μαϊμού» κόντρα του με τον Ολυμπιακό, που ήταν απλά για τα μάτια του κόσμου. Πρακτικά, ο τότε υφυπουργός δήλωνε με κάθε ευκαιρία Ολυμπιακός για να στέλνει τα διαπιστευτήριά του στην ομάδα του Μαρινάκη, ενώ και ξένη ΚΕΔ μπήκε στο ποδόσφαιρο και ξένοι διαιτητές, όπως ζητούσαν οι «ερυθρόλευκοι».
Ηταν, μάλιστα, έτοιμος το 2017, σύμφωνα με όσα είχαν δει τότε το φως της δημοσιότητας, να περάσει φωτογραφική τροπολογία με την οποία η παραπομπή σε δίκη για κακούργημα με βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών δεν θα οδηγούσε σε αυτοδίκαιη έκπτωση, παρά μόνο μετά από καταδίκη με τελεσίδικη δικαστική απόφαση.
Μετά τον ντόρο, δεν κατατέθηκε η τροπολογία-δώρο που φωτογράφιζε τον Μαρινάκη, ο οποίος τότε ήταν κατηγορούμενος σε βαθμό κακουργήματος για την υπόθεση της «εγκληματικής οργάνωσης» στο ποδόσφαιρο. Και μόνο η παραπομπή σε δίκη (τελικώς ο κ. Μαρινάκης παραπέμφθηκε και αθωώθηκε) σήμαινε ότι δεν θα μπορούσε να είναι πρόεδρος ούτε μεγαλομέτοχος του Ολυμπιακού.
Αν κάτι μένει, τελικά, από την πολιτική δράση του Βασιλειάδη είναι ίσως οι κοινωνικές δεξιότητές του. Το φιλικό «Γιώργος» και «Γιώργος» που με τόση οικειότητα ανέφερε κάθε τρεις και λίγο ο γνωστός και μη εξαιρετέος Σάμπυ Μιωνής στις διαβόητες -παρανόμως μαγνητοφωνημένες- συνομιλίες με τον Νίκο Παππά το 2016. Υπενθυμίζουμε ότι το 2020, επί
Μητσοτάκη πια, ο Μιωνής παρουσίασε «κασέτες» που, αφού προκάλεσαν σάλο, εν τέλει τις παρέδωσε στην προανακριτική επιτροπή.
Ενώ, δηλαδή, όπως έχει γράψει και στο παρελθόν η «δ» για το θέμα των συνομιλιών, ο Μιωνής βρισκόταν τότε στο κάδρο των Αρχών για τη «λίστα Λαγκάρντ», παρά ταύτα ακουγόταν στις συνομιλίες με τον Παππά να έχει στενές σχέσεις με τον γενικό γραμματέα Διαφθοράς που θεσμικά όφειλε να τον ελέγχει. Στους διαλόγους ο Μιωνής έλεγε ότι όχι μόνο είχε… εξαιρετική συνεργασία με τον «Γιώργο», αλλά και ότι (άκουσον, άκουσον) έπαιρνε εσωτερική πληροφόρηση από αυτόν.
Δύο από τις χαρακτηριστικές στιγμές κατά τις οποίες ο επιχειρηματίας στον διάλογο που είχε με τον Νίκο Παππά αναφέρεται στον «Γιώργο» ήταν:
– «Ο Γιώργος λέει ότι δικές του πληροφορίες του λένε ότι οι εισαγγελείς μεταξύ τους, που συζητάνε γιατί έχει κάποιον βάλει εκεί ο Γιώργος, μιλάνε για ισραηλινά conspiracies. Ρώτα τον Γιώργο».
– «Θέλω να μάθω, αν μπορείς να με βοηθήσεις σ’ αυτό, τα ονόματα των Αμερικάνων που ήρθαν. Θέλω να μάθω τα ονόματα των Αμερικάνων, γιατί αυτό θα με βοηθήσει πάρα
πολύ. Γιατί ο Γιώργος δεν έχει καταφέρει να τα πάρει. Δεν τα έδωσαν στον Γιώργο, τα ψάχνει και αυτός. Ηταν ένας από την πρεσβεία και κάποιοι από το Department of Justice. Θέλω να ξέρω ποιοι ήταν αυτοί».
Μόνο ο Τσίπρας ξέρει αν φοβάται
Το αξιοπερίεργο είναι πως αν και ο Βασιλειάδης προτάθηκε ως μάρτυρας για την υπόθεση της δήθεν «σκευωρίας» Novartis, και παρά το γεγονός ότι η απομαγνητοφώνηση της συνομιλίας περιλαμβάνεται στη δικογραφία, η ανακρίτρια δεν τον κάλεσε. Ακόμα κι αν ο Αλέξης Τσίπρας δεν γνώριζε τον διάλογο Παππά – Μιωνή το 2016, από το 2020 που
δημοσιοποιήθηκε όφειλε να ξέρει, αλλά και να γνωρίζει τον ρόλο που αποδίδει ο Μιωνής στον Βασιλειάδη, για μια υπόθεση για την οποία, άμα διαβάσει κανείς τους διαλόγους,
θα αντιληφθεί ότι βρομάει και ζέχνει από χιλιόμετρα.
Τους λόγους που ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης επέλεξε να προτείνει τον Βασιλειάδη για να κρατάει (μαζί με τη Σβίγγου) τα κλειδιά του κόμματος τους γνωρίζει ο ίδιος. Οπως και μόνο αυτός ξέρει αν φοβάται και τι από τυχόν νέες κασέτες Μιωνή για τον ΣΥΡΙΖΑ. Ωστόσο, ο Βασιλειάδης αποτελεί μια επιλογή που την καταλαβαίνει μόνο ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός. Γι’ αυτό υπήρξαν και οι αντιδράσεις εντός ΣΥΡΙΖΑ. Δεν περίμεναν να υπάρχει θέση στο κόμμα για τον «Γιώργο» της κασέτας. Ως εκ τούτου, ο Τσίπρας κουβαλάει πλέον το βάρος της συγκεκριμένης επιλογής, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Ως προσωπική ευθύνη του.
