Αν και το κλίμα δημοσίως είναι παγωμένο και αμήχανο σε όλη τη Νέα Δημοκρατία, στο παρασκήνιο έχει αρχίσει να αναπτύσσεται τις τελευταίες ημέρες κινητικότητα σε διάφορα επίπεδα με ορίζοντα τις επερχόμενες εκλογές και τις προοπτικές που εν όψει αυτών διαμορφώνονται.
- Του Αν. Καψαμπέλη
Η τραγωδία των Τεμπών έχει αλλάξει πλήρως τα δεδομένα και αυτό συνειδητοποιείται ολοένα και περισσότερο κάθε μέρα που περνάει. Η αρχική εκτίμηση η οποία διαχεόταν από τα ηγετικά κλιμάκια του Μεγάρου Μαξίμου, ότι με την πάροδο του χρόνου θα αμβλυνθεί το ενδιαφέρον και θα κοπάσουν ο θυμός και η αγανάκτηση, διαψεύδεται ήδη παταγωδώς. Οσο κι αν επιχειρείται, μάλιστα, ο εξωραϊσμός ακόμη και με μεθοδεύσεις τύπου Γεραπετρίτη όσον αφορά τη λειτουργία της τηλεδιοίκησης στην περιοχή της Λάρισας κατά τη μοιραία νύχτα του δυστυχήματος με τις εκατό και πλέον ζωές, συνολικά, χαμένες, τίποτα δεν θεωρείται πια το ίδιο με τη μέχρι προ είκοσι ημερών εικόνα στον πολιτικό και δημόσιο βίο της χώρας.
Στο πλαίσιο αυτό το ένστικτο αυτοσυντήρησης της Νέας Δημοκρατίας φαίνεται ότι έχει αρχίσει να ενεργοποιείται σε πολλά στελέχη της διαφόρων βαθμίδων και με ιστορική αναφορά στον χώρο της παράταξης. Ακόμη και σε εκείνα που είχαν επιλέξει για διάφορους λόγους είτε να τηρούν μια νομοταγή ουδετερότητα απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη είτε να βρίσκονται συνειδητά σε κατάσταση πολιτικής «ύπνωσης».
Όπως αναφέρουν οι πληροφορίες της «κυριακάτικης δημοκρατίας», τα παραταξιακά ανακλαστικά έχουν αρχίσει να ενεργοποιούνται έστω και με μεγάλη καθυστέρηση, καθώς θεωρείται πλέον ορατός και υπαρκτός ο κίνδυνος μιας πολύ μεγάλης εκλογικής συντριβής για τη Νέα Δημοκρατία. Με δεδομένο, μάλιστα, ότι ενισχύονται οι φυγόκεντρες τάσεις σε όλο το υπάρχον πολιτικό σύστημα και φουντώνει η διάθεση για αντισυστημική ψήφο, το πρόβλημα για τη Ν.Δ. διαφαίνεται τεράστιο. Κι αυτό ανεξάρτητα από τις επιδόσεις που θα καταφέρει να έχει ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος μέχρι στιγμής φαίνεται και αυτός -ως τμήμα του γενικότερου κάδρου διαχείρισης της εξουσίας- να παραμένει καθηλωμένος. Ενώ, όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει επιτύχει μέχρι στιγμής τουλάχιστον να αναδειχθεί και να σταθεροποιηθεί ως η κυρίαρχη δύναμη του κεντροαριστερού πόλου, η Νέα Δημοκρατία βρίσκεται αντιμέτωπη με μία ήττα που θα έχει στρατηγικό χαρακτήρα.
Οι τάσεις και τα πιο ποιοτικά στοιχεία όλων των μετρήσεων -ακόμη και αυτών που επιμένουν να δείχνουν τη Ν.Δ. με προβάδισμα- αναδεικνύουν μία εσωτερική αποσάρθρωση στον εκλογικό κορμό της, που κινδυνεύει να μην έχει αναστρέψιμο χαρακτήρα. Ο φόβος που εκφράζεται, μάλιστα, στις συζητήσεις και αναλύσεις, με βάση τα ίδια στοιχεία και την επεξεργασία τους, είναι ότι η πανωλεθρία που έρχεται δεν θα μοιάζει σε τίποτα ούτε με τον Μάιο του 2012, όταν το κόμμα υπό την ηγεσία του Αντώνη Σαμαρά -έχοντας συμπράξει στη μνημονιακή τρικομματική κυβέρνηση Παπαδήμου- έπεσε κάτω από το 19%. Οι συνθήκες που διαμορφώθηκαν στη συνέχεια και η πόλωση που επακολούθησε επέτρεψαν στις επαναληπτικές εκλογές, περίπου έναν μήνα αργότερα, η εκλογική βάση της Ν.Δ. να συσπειρωθεί και το ποσοστό να ανέβει στο 29,6%.
Στην παρούσα ιστορικοπολιτική συγκυρία όμως η τάση διαφαίνεται εντελώς αντίθετη και οι πιθανότητες η καταβύθιση στην κάλπη να πάρει τη μορφή μόνιμης και οριστικής συρρίκνωσης καταγράφονται αυξημένες. Άλλωστε, οι προσεχείς εκλογές θα γίνουν με την απλή αναλογική και εφόσον επιβεβαιωθεί ο πολυκερματισμός του κομματικού σκηνικού θα είναι δυσκολότερη και η προσφυγή στις δεύτερες κάλπες με την ενισχυμένη αναλογική, καθώς ήδη φουντώνουν παρασκηνιακά οι διεργασίες και πιέσεις για τον σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας από τον πρώτο κιόλας γύρο. Ρόλο σε αυτό, εκτός από την καταιγίδα των αποκαλύψεων για τα Τέμπη, θα παίξουν και οι εξελίξεις στην οικονομία, στη σκιά του ντόμινο καταρρεύσεων αμερικανικών και ευρωπαϊκών τραπεζών που ξυπνά μνήμες -προ χρεοκοπίας- 2008.
Αν ληφθεί, μάλιστα, υπόψη ότι από την ερχόμενη χρονιά επιστρέφει στη δημοσιονομική μέγκενη η Ευρωζώνη και ότι η χώρα μας, παρά τα... success story, έχει από τα χειρότερα οικονομικά μεγέθη στην πραγματικότητα, η επομένη των εκλογών θα οδηγήσει αναγκαστικά στη δρομολόγηση επώδυνων αποφάσεων. Γι' αυτό και δεν θεωρείται τυχαίο ότι στα παρασκήνια έχει αρχίσει να «αναθερμαίνει» τις φιλοδοξίες του για τη θέση του επικεφαλής μιας τεχνοκρατικής κυβέρνησης με ευρύτερη στήριξη ο Γ. Στουρνάρας. Ως προς αυτό φέρεται ότι έχει ενθαρρυνθεί και από την πρόσφατη βελτίωση των σχέσεών του με τον Αλ. Τσίπρα, αλλά και από το γεγονός ότι σημερινοί υπουργοί και έως τώρα στυλοβάτες του κ. Μητσοτάκη, όπως ο Κ. Χατζηδάκης, «οσφριζόμενοι» τις μεταβολές σπεύδουν να πιάσουν στασίδι δίπλα του.
Σε κάθε περίπτωση, η μετάβαση σε ένα εντελώς νέο πολιτικό τοπίο απειλεί να αφαιρέσει από τη Νέα Δημοκρατία -εκτός από τα χαρακτηριστικά του μεγαλύτερου διαχρονικά κόμματος στη χώρα μετά τη Μεταπολίτευση- και τον πρωταγωνιστικό της χαρακτήρα στις εξελίξεις. Μέχρι τώρα στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας -και με δεδομένη την προγενέστερη προοπτική έστω και για σχετική πρωτιά της- όλα τα στελέχη τηρούσαν στάση αναμονής, περιμένοντας την επόμενη ημέρα των εκλογών. Αυτό τώρα φαίνεται ότι αλλάζει άρδην, καθώς έχουν πυκνώσει οι επαφές και οι συναντήσεις, με το ερώτημα «τι κάνουμε;» να βρίσκεται στο επίκεντρο.
Μια σημαντική παράμετρο των διεργασιών αποτελεί και το ότι μετά την απόσυρση του πρώην πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή καθώς και τις εξελίξεις με τον παραιτηθέντα υπουργό Μεταφορών Κ. Καραμανλή, αναζητά τον νέο προσανατολισμό της και η «καραμανλική» πτέρυγα της Ν.Δ., ενώ φέρεται ότι καραδοκεί -κατά τα ειωθότα- και ο Αντ. Σαμαράς, που κάθε άλλο έχει συμφιλιωθεί με την ιδέα ότι «έκλεισε» τον κύκλο του.
«Βαρίδι για το κόμμα ο Κυριάκος»
Όσο κι αν έχουν δομηθεί έτσι τα πράγματα τα τελευταία χρόνια στη Ν.Δ., που να μην είναι καθόλου εύκολη η αμφισβήτηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, αυτό που ολοένα και περισσότεροι πλέον αναγνωρίζουν -ή τουλάχιστον διατυπώνουν-, είναι ότι ο ίδιος μετατρέπεται στο μεγαλύτερο βαρίδι για το κυβερνών κόμμα εν όψει των εκλογών.
Το πόσο οι διαπιστώσεις αυτές θα μετεξελιχθούν σε συγκεκριμένες κινήσεις και, μάλιστα, από εκείνους που λένε χαρακτηριστικά ότι «δεν γίνεται να παραλάβουμε ερείπια το βράδυ των εκλογών» είναι κάτι που, όπως λέγεται, θα φανεί το επόμενο διάστημα. Καθώς, μάλιστα, είναι ακόμα νωπό το κλίμα από την τραγωδία και το πένθος για τα Τέμπη, ο χρόνος αναμονής και επώασης των όποιων πρωτοβουλιών τοποθετείται μέχρι το Πάσχα, αναλόγως και των εξελίξεων που θα μεσολαβήσουν. Οπως λέγεται, εξάλλου, χαρακτηριστικά αν το επόμενο διάστημα «σκάσει» και κάτι άλλο ακόμα πάνω στη σημερινή κυβέρνηση, ανάλογης βαρύτητας, τότε ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης δεν θα διαθέτει πλέον κανένα άλλο περιθώριο ελιγμών για να μπορέσει να φτάσει μέχρι τις κάλπες.
Προς το παρόν «με νύχια και με δόντια» προσπαθεί, πάντως, να αποτρέψει κάθε διεργασία ή κίνηση σε βάρος του, όπως φαίνεται και από τις «διατεταγμένες» επιθέσεις τα τελευταία εικοσιτετράωρα κατά του Ν. Δένδια, που -έχοντας εμφανώς αποστασιοποιηθεί- εκλαμβάνεται ως η μεγαλύτερη αυτή τη στιγμή εν δυνάμει εσωκομματική απειλή για τον κ. Μητσοτάκη...
