Τέσσερις μέρες πριν από τις εκλογές του Ιουνίου ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεσμευόταν δημοσίως ακόμα μια φορά πως δεν θα επιβληθεί κανένας νέος φόρος. Ο πρωθυπουργός εξακολουθούσε να δίνει τις ίδιες υποσχέσεις, παρά τη βεβαιότητα ότι θα σχηματίσει άνετα αυτοδύναμη κυβέρνηση.
Στα μέσα Μαΐου, πριν από τις πρώτες εκλογές, ο μηχανισμός του Μαξίμου αξιοποίησε στο έπακρο την άστοχη και αυτοκαταστροφική δήλωση Κατρούγκαλου περί επαναφοράς της ασφαλιστικής εισφοράς 20% στο εισόδημα των αυτοαπασχολουμένων. Η πτώση του ΣΥΡΙΖΑ επιταχύνθηκε αφού οι ελεύθεροι επαγγελματίες θυμήθηκαν τη φοροκαταιγίδα επί Τσακαλώτου.
Σε όλη την προεκλογική περίοδο η πάγια δέσμευση Μητσοτάκη για «κανέναν νέο φόρο» λειτούργησε σαν καταφύγιο ασφαλείας, ειδικά για τη μεσαία τάξη που επλήγη επί ΣΥΡΙΖΑ.
Από προχθές οι 700.000 ελεύθεροι επαγγελματίες όχι μόνο νιώθουν εξαπατημένοι από τις υποσχέσεις Μητσοτάκη, αλλά και διωκόμενοι. Οι ανακοινώσεις Χατζηδάκη τοποθέτησαν το σύνολο των ελευθέρων επαγγελματιών στη λίστα των συνειδητών φοροφυγάδων. Κατά την κυβέρνηση είναι αδύνατον ένας ελεύθερος επαγγελματίας να μη βγάζει πάνω από 10.000 ετησίως, διότι διαφορετικά «δεν θα μπορούσε να ζήσει».
Το πρώτο που μας δίδαξε ο βαθύς… γνώστης των προβλημάτων των βιοπαλαιστών Χατζηδάκης είναι ότι η κυβέρνηση δεν δέχεται να υπάρχουν εργαζόμενοι στη χώρα που να ζουν με κάτω από 10.000 ευρώ ετησίως. Αυτός είναι ο ελάχιστος πήχης που τίθεται.
Ο Μητσοτάκης και ο Χατζηδάκης, δηλαδή, που παριστάνουν ότι ξέρουν από πρώτο χέρι τις καθημερινές δυσκολίες των απλών εργαζομένων, κρίνουν ότι ένας άνθρωπος είναι αδύνατον να επιβιώσει με κάτω από 10.000 τον χρόνο, άρα -συμπεραίνουν με λογικά άλματα επιπέδου βρεφονηπιακού σταθμού- για να ζει κάποιος με τόσα, είναι σίγουρο ότι από κάπου κλέβει.
Προφανώς στη γυάλα του πρωθυπουργού και του εκλεκτού υπουργού του δεν έχει φτάσει ακόμη η πληροφορία ότι σήμερα υπάρχουν άνθρωποι που παλεύουν να ζήσουν με συντάξεις και μισθούς 400-500 ευρώ.
Ο 1 στους 3 εργαζομένους αμείβεται με κάτω από 663 ευρώ καθαρά, δηλαδή γύρω στα 8.500 τον χρόνο. Και 4 στους 10 συνταξιούχους ζουν με κάτω από 550 ευρώ. Αναρωτήθηκε ποτέ η κυβέρνηση αυτοί πώς ζουν με τέτοια ψίχουλα; Ή μήπως μισθωτοί και συνταξιούχοι έχουν πιο ενισχυμένες αντοχές επιβίωσης από τους μικροεπαγγελματίες;
Ο μιντιακός μηχανισμός του Μαξίμου έστρωνε χαλί το τελευταίο διάστημα με ερωτήματα «να μας πουν πώς καταφέρνουν οι ελεύθεροι επαγγελματίες να ζουν με 6.000-7.000 ευρώ». Τώρα, λίγο μετά τις εκλογές, έφτασε το πλήρωμα του χρόνου και οι 700.000 ελεύθεροι επαγγελματίες χαρατσώνονται οριζοντίως.
Η κυβέρνηση, που είναι αντίθετη στις οριζόντιες φοροαπαλλαγές και φοροελαφρύνσεις, όπως και στα οριζόντια βοηθήματα, σήμερα θεωρεί ως το ενδεδειγμένο μέτρο να θεωρήσει οριζόντια ως ενόχους φοροδιαφυγής όσους ελεύθερους επαγγελματίες δεν βγάζουν πάνω από 10.000 τον χρόνο. Διότι δεν είναι απλά ύποπτοι, αλλά ένοχοι, αφού ήδη καλούνται να πληρώσουν το τίμημα μιας προδικασμένης διαφοράς.
Το μέτρο αυτό είναι μια ωμή παραδοχή της κυβέρνησης ότι αποτυγχάνει να εντοπίσει όσους φοροδιαφεύγουν. Δεν ενδιαφέρεται καν να δώσει κίνητρα στους πολίτες να ζητούν αποδείξεις από τους ελεύθερους επαγγελματίες. Και, τρίτον, η κυβέρνηση λειτουργεί ακόμα μια φορά διχαστικά. Στρέφει κοινωνικές ομάδες κατά επαγγελματικών ομάδων.
Ειδικά η τελευταία πατέντα εντάχθηκε στην εργαλειοθήκη σχεδόν όλων των κυβερνήσεων από την έναρξη των Μνημονίων, αλλά ο Μητσοτάκης είναι αριστούχος. Τότε «έφταιγαν» οι περιπτεράδες, οι ταξιτζήδες και οι παγκίτες στις λαϊκές αγορές που οδήγησαν την Ελλάδα στην καταστροφή, όχι οι μιζαδόροι των εξοπλιστικών με τις αρπαχτές δισεκατομμυρίων ούτε όσοι έπαιρναν τις υπερκοστολογημένες συμβάσεις δημοσίων έργων ούτε τα σκάνδαλα τύπου Siemens.
Μετά «έφταιγαν» οι δημόσιοι υπάλληλοι που έπρεπε να εκδιωχθούν, με συνέπεια σήμερα να μην έχουμε αρκετούς δασκάλους, νοσοκόμες και γιατρούς, και οι συνταξιούχοι επειδή δήθεν έπαιρναν πολλά. Οχι οι θρονιασμένοι μετακλητοί των υπουργείων που αυξάνονται από κυβέρνηση σε κυβέρνηση.
Στη συνέχεια στοχοποιήθηκε σύσσωμη η μεσαία τάξη. Τώρα είναι οι ελεύθεροι επαγγελματίες. Αύριο θα βρεθεί ένας άλλος εύκολος κοινωνικός στόχος ώστε να απομυζηθούν λεφτά προκειμένου να έχει η κυβέρνηση να μοιράζει απευθείας αναθέσεις δισ. σε ημετέρους, να κλείνει τα μάτια στο καρτέλ σούπερ μάρκετ και να μη φορολογεί τα υπερκέρδη των ενεργειακών γιγάντων. Για να κάνει πολιτική υπέρ της ελίτ η κυβέρνηση πρέπει να φορολογεί έμμεσα κι άμεσα τα χαμηλά εισοδήματα. Διαφορετικά, δεν βγαίνει ο λογαριασμός.
Κατά τον Χατζηδάκη η συλλογική ενοχή και η τιμωρία μιας τάξης εργαζόμενων είναι προτιμότερη -και σαφώς πιο εύκολα εφαρμόσιμη- από την επιλογή να έχουν αξία οι αποδείξεις ή να γίνουν στοχευμένες ενέργειες προκειμένου να βρεθούν ποιοι φοροδιαφεύγουν.
Είναι, μάλιστα, τόσο προχειροφτιαγμένο το συγκεκριμένο μέτρο, που η κυβέρνηση δεν εξέτασε καν το αντικίνητρο για όσους δήλωναν περισσότερα από 10.000 ευρώ τόσα χρόνια. Και που πλέον θα μπορούν και τη μείωση του 650αριού από το τέλος επιτηδεύματος να γλιτώνουν και να δηλώνουν οριακά 11.000 ευρώ, ώστε να θεωρούνται φορολογικά «αθώοι».
Με αυτή την οπισθοδρομική και κοντόφθαλμη πατέντα, δηλαδή, όχι μόνο όσοι έχουν αναδουλειές ή βγάζουν πράγματι λιγότερα θα προσφεύγουν μαζικά αφού το μέτρο είναι «μαχητό» κατά την κυβέρνηση, αλλά και όσοι δήλωναν περισσότερα θα σκεφτούν ότι πλέον μπορούν να βάζουν λιγότερα και άρα να φορολογούνται με μικρότερα ποσά απ’ όσα μέχρι τώρα. Ετσι λειτουργούν τα κάθε λογής πλαφόν στην ελεύθερη αγορά, την οποία υποτίθεται γνωρίζουν -άραγε από πού;- ο Μητσοτάκης και ο Χατζηδάκης.
Β. Γαλούπης
