Με το «διαίρει και βασίλευε» -που, βεβαίως, το κάνουν πράξη όσο μπορούν και οι ίδιοι- θα κινηθεί ως μπούσουλας απέναντι στην αντιπολίτευση από εδώ και πέρα ο Κ. Μητσοτάκης, την ώρα που τα πραγματικά προβλήματα, τόσο σε εσωτερικό όσο και εξωτερικό επίπεδο, διαρκώς οξύνονται και η κυβέρνηση είτε τα εξωραΐζει με επικοινωνιακές τεχνικές είτε τα κρύβει κάτω από το χαλί.
- Του Ανδρέα Καψαμπέλη
Δεν είναι τυχαίο, μάλιστα, ότι όλες αυτές τις ημέρες αποφεύγεται συστηματικά το ξύσιμο οποιασδήποτε πληγής στον κυβερνητικό χώρο, προκειμένου να μη μετατοπιστεί το ενδιαφέρον από τις διαλυτικές διαδικασίες στον ΣΥΡΙΖΑ. Οπως, επίσης, δεν είναι τυχαία και η φαινομενική ανυδρία θεμάτων από τη Ν.Δ., μολονότι για ουκ ολίγα μέτωπα η φωτιά σιγοβράζει.
Το σίγουρο, πάντως, είναι ότι η ιστορική αποστροφή «εγίναμεν η χλεύη των ηττημένων», με την οποία ο Γεώργιος Παπανδρέου αντιμετώπισε ως κυβέρνηση το 1964 το πρώτο εσωτερικό «χτύπημα» του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, έχει επανέλθει στη μνήμη πολλών. Σε ένα σκηνικό με αρκετές ομοιότητες εκείνων των δεκαετιών, βέβαια, η ίδια φράση ακούγεται τώρα αντίστροφα, αφού η πάλαι ποτέ ισχυρή και κυβερνώσα Κεντροαριστερά έχει μεταβληθεί σε αντιπολίτευση, στη χλεύη του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος αν και πηγαίνει από τον έναν σκόπελο στον άλλο καταφέρνει να επιπλέει, ελλείψει αντιπάλου…
Στο Μέγαρο Μαξίμου ασχολούνται ήδη περισσότερο με το πώς θα κάνουν μεγαλύτερα τα χάσματα μεταξύ των αρχηγών της αντιπολίτευσης, αν και η αλήθεια είναι ότι δεν χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια. Τα… καταφέρνουν μια χαρά και μόνοι τους. Η σφοδρή ανταλλαγή πυρών ανάμεσα στον Νίκο Ανδρουλάκη και τον Δημήτρη Κουτσούμπα την Παρασκευή στη Βουλή είναι το πιο πρόσφατο πολεμικό επεισόδιο, αλλά όχι και το τελευταίο, αφού αναμένεται κλιμάκωση των εχθροπραξιών το προσεχές διάστημα. Οι μάχες διεξάγονται με φόντο τις επερχόμενες ευρωεκλογές, εν όψει των οποίων ο ένας έχει ως αντίπαλο τον άλλο, αλλά ουδείς έχει στην πραγματικότητα τη Ν.Δ. και τον κ. Μητσοτάκη. Μπορεί, μάλιστα, τις τελευταίες ημέρες να διακινούνται πλείστα όσα σενάρια περί πιθανών συνεργασιών μεταξύ αντιπολιτευομένων, αλλά τίποτε από αυτά δεν πρόκειται να περάσει στην επόμενη φάση, εάν δεν προηγηθεί το «ταμείο» των ευρωεκλογών και δεν καταγραφούν οι νέοι συσχετισμοί.
Οροι αλάνας
Αυτή τη στιγμή το πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής, όπου υποβιβασμένοι αγωνίζονται όλοι τους, διεξάγεται μάλλον με όρους αλάνας. Τάκλιν, κλοτσιές, «καρατιές», αντικανονικά μαρκαρίσματα είναι στην ημερήσια διάταξη, με έπαθλο τη θέση του πρωτοπόρου, έστω κι αν αυτό προσφέρει μια τεράστια ανάσα στον κ. Μητσοτάκη και τη δυνατότητα, παρά τα προβλήματα και τις δικές του πληγές, να συνεχίσει να κοιτάζει αφ’ υψηλού τον δεύτερο. Το κατά πόσον είναι διατεθειμένος να επενδύσει σχεδόν αποκλειστικά -παρά όσα λέει- στην τραγωδία της αντιπολίτευσης το έδειξε άλλωστε, καθώς, παραβιάζοντας τον άγραφο νόμο της ουδετερότητας για τα εσωτερικά των άλλων, μίλησε απαξιωτικά και χλευαστικά από το βήμα της Βουλής για κόμμα «Black Friday», αναφερόμενος στον ΣΥΡΙΖΑ.
Την ίδια ώρα στην κυβερνητική ηγεσία θα έβλεπαν με καλό μάτι -αν δεν παρακινούν κιόλας- τη δημιουργία ενός νέου «κεντρώου» σχήματος που θα συγκρατούσε, στην πορεία προς τις κάλπες, κάποια τμήματα της «γαλάζιας» δυσαρέσκειας και θα μπορούσε να λειτουργήσει ως εκλογικός δορυφόρος. Προς αυτή την κατεύθυνση λέγεται ότι θα δοκιμάσει τελικά τη νέα πολιτική τύχη του ο Ανδρέας Λοβέρδος, ο οποίος τη Δευτέρα δήλωσε και επισήμως ότι οι επιλογές του είναι μεταξύ προσχώρησης στη Ν.Δ. και της δημιουργίας κόμματος ή πολιτικής κίνησης. Μόνο οι σώφρονες και διορατικοί, πάντως, ανησυχούν περισσότερο σχετικά με τους «εκ δεξιών» κινδύνους που έρχονται για τη σημερινή Ν.Δ.
Παράλληλα, ο κ. Μητσοτάκης, σύμφωνα με πληροφορίες, σχεδιάζει να ξεδιπλώσει «διμέτωπο» τόσο προς τον ΣΥΡΙΖΑ όσο και προς το ΠΑΣΟΚ, σε μια προσπάθεια, κατ’ αρχάς, να οξύνει τον μεταξύ τους ανταγωνισμό και παράλληλα να τα αποδυναμώσει αμφότερα ως εναλλακτικές πολιτικές λύσεις, και πολύ περισσότερο με κυβερνητική προοπτική. Την ίδια στιγμή, δε, στη Χαριλάου Τρικούπη αγωνιούν για το ενδεχόμενο η δημιουργία νέου κόμματος από τους αποχωρήσαντες να ανακόψει τον επαναπατρισμό ψηφοφόρων στο ΠΑΣΟΚ, προσφέροντάς τους νέα διέξοδο.
Στην κυβέρνηση παρακολουθούν, άλλωστε, με κρυφά χαμόγελα τις δημοσκοπήσεις, που δείχνουν ότι το ΚΚΕ παρουσιάζει σταδιακή άνοδο, η οποία το μετατρέπει σε ισχυρό αουτσάιντερ. Αυτή τη στιγμή το Κομμουνιστικό Κόμμα δείχνει να είναι το πιο συμπαγές κόμμα και να αποτελεί την κύρια δεξαμενή υποδοχής αριστερών στελεχών και ψηφοφόρων που εγκαταλείπουν μαζικά τον ΣΥΡΙΖΑ. Μάλιστα, δεν είναι λίγοι εκείνοι -και από τον χώρο των μετρήσεων- που εκτιμούν ότι αν συνεχιστούν οι σημερινές τάσεις (και κυρίως οι καθοδικές των υπολοίπων), είναι λίαν πιθανό το ΚΚΕ να βρεθεί στη δεύτερη θέση στις ευρωεκλογές. Βέβαια, αυτό μπορεί να μετατραπεί σε «παιχνίδι με τη φωτιά» για όλο το πολιτικό σύστημα, θυμίζοντας τον ανάλογο πανικό που προκάλεσε η ανάδειξη της ΕΔΑ σε αξιωματική αντιπολίτευση μετά τις εκλογές του 1958.
«Στοχοποίηση»
Δεν πέρασε απαρατήρητη, στο μεταξύ, και η σφοδρή επίθεση του κ. Μητσοτάκη από το βήμα της Βουλής, στο πλαίσιο της συζήτησης για την ανασυγκρότηση της Θεσσαλίας και του Εβρου, προς την Πλεύση Ελευθερίας και την επικεφαλής της. Αυτή η ιδιόμορφη «στοχοποίηση» συνδέεται με μια παράλληλη προσπάθεια να αναδειχθεί η Ζωή Κωνσταντοπούλου σε «συνομιλητή» της κυβέρνησης και αντιπολιτευτικό πόλο, που θα τη βοηθήσει να πετύχει τη δική της αφαίμαξη σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ.
Η διανομή αυτών των εκλογικών ιματίων ενδέχεται να αποδειχθεί, πάντως, κάτι πιο σύνθετο, αν ληφθεί υπόψη η γενικότερη κινητικότητα που έχει αρχίσει. Ηδη ο Γ. Βαρουφάκης, κάνοντας μια εντυπωσιακή κωλοτούμπα για τα μέτρα του, εγκατέλειψε την άκαμπτη στάση των πρώτων ημερών ότι «δεν συζητάμε με κανέναν μνημονιακό» και προσκάλεσε σε διαπραγματεύσεις, άνευ όρων και ξεχνώντας το παρελθόν, όλους τους αποχωρήσαντες από τον ΣΥΡΙΖΑ. Προφανής στόχος είναι η συνεργασία και η κοινή κάθοδος στις ευρωεκλογές, προκειμένου να υπάρξει μια επιτυχής σφήνα στον ενδιάμεσο με το ΚΚΕ χώρο.
«Μάννα εξ ουρανού» για το Μαξίμου η πολυδιάσπαση της Αριστεράς
Αυτός ο διαρκής και μόνιμος, όπως φαίνεται, ανταγωνισμός που εγκαινιάζεται μέσα στην κεντροαριστερή και αριστερή αντιπολίτευση αντιμετωπίζεται ως νέο «μάννα εξ ουρανού» από το Μαξίμου. Ολα δείχνουν, μάλιστα, ότι το σίριαλ στον ΣΥΡΙΖΑ δεν θα σταματήσει εδώ, παρά τη δήλωση Κασσελάκη για «τέλος της εσωστρέφειας». Η στάγδην διάσπαση θα συνεχιστεί με νέες αποχωρήσεις, ενώ δεν υποτιμάται η παραμονή, ως νέα εσωκομματική αντιπολίτευση, στον ΣΥΡΙΖΑ του Διονύση Τεμπονέρα, ο οποίος βρίσκεται και σε προσωπική ανοικτή γραμμή με την κυρία Αχτσιόγλου ακόμα και μετά την έξοδό της.
Κρίσιμο είναι, επίσης, και το αμέσως επόμενο διάστημα με την αναμενόμενη εμφάνιση του Αλέξη Χαρίτση σε ρόλο νέου κοινοβουλευτικού αρχηγού κατά την επικείμενη συζήτηση του Προϋπολογισμού στη Βουλή. Αυτό δεν θα είναι μόνο το πρώτο crash test για τις καινούργιες ισορροπίες και συγκρίσεις στην αντιπολίτευση, αλλά θα καταδείξει και το ποιοι μπορεί να αποτελέσουν τους πρωταγωνιστές και ποιοι τους κομπάρσους στη νέα πολιτική περίοδο – και, πάντως, έως τις ευρωεκλογές…
