Η πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης για το έγκλημα των Τεμπών έφερε το ΠΑΣΟΚ στο προσκήνιο.
Η ευφορία όμως στη Χαριλάου Τρικούπη κράτησε λίγο. Το κόμμα έχει καθηλωθεί σταθερά στην τρίτη θέση του πολιτικού χάρτη και δεν λέει να ξεβαλτώσει, παρά τις αγωνιώδεις προσπάθειες του Νίκου Ανδρουλάκη, ο οποίος, όπως παραδέχονται πολλοί εντός κόμματος, «δεν δείχνει ικανός να δημιουργήσει γεγονότα μεγάλου πολιτικού ενδιαφέροντος».
Η υποχώρηση στον κομματικό ανταγωνισμό προκαλεί εκνευρισμό στην ηγεσία, την ώρα μάλιστα που η συσπείρωση διατηρείται σε υψηλά επίπεδα. Προφανώς, η δικαιολογία ότι η άνοδος της Νέας Αριστεράς και η επανεμφάνιση του Ανδρέα Λοβέρδου αναχαιτίζουν τις
εφεδρείες από τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Ν.Δ. δεν αρκεί. Η δεύτερη θέση αποδεικνύεται στόχος ανέφικτος. Και ο Ανδρουλάκης φαίνεται στα μάτια των πολιτών «λίγος» για να οργανώσει και να ηγηθεί ενός αντιπολιτευτικού μετώπου κατά του Κ. Μητσοτάκη, όσο και αν ισχυρίζεται ότι εξαιτίας του ο πρωθυπουργός υποχρεώθηκε να αποπέμψει τρεις από τους στενότερους συνεργάτες του, Δημητριάδη, Παπασταύρου, Μπρατάκο.
Προσπαθεί απεγνωσμένα ο Ν. Ανδρουλάκης να δείξει ότι είναι πιο σοβαρός από τον Σ. Κασσελάκη, αλλά δεν ακούγεται πειστικά. Στο ερώτημα που πλανάται, αν υπάρχει αντιπολίτευση, το ΠΑΣΟΚ απαντά: «Ναι, υπάρχει και φέρνει αποτελέσματα όταν λειτουργεί με σοβαρότητα, χωρίς επικοινωνιακά σόου». Είναι πρόδηλο ότι χρειάζεται κάτι παραπάνω. Πάντως ακατανόητες δηλώσεις, όπως οι προχθεσινές, ότι «εγώ παίζω μπάσκετ, ενώ ο Κασσελάκης γκολφ», δεν είναι βέβαιο ότι αναδεικνύουν τις διαχωριστικές γραμμές στον «πόλεμο» που επιμένει να συντηρεί με την Κουμουνδούρου.
Στη Χαρ. Τρικούπη επικρατεί προσωρινά μια άτυπα συμφωνημένη εκεχειρία έως τις ευρωεκλογές του προσεχούς θέρους. Αν το κόμμα κατακτήσει την πολυπόθητη δεύτερη θέση στις κάλπες της 9ης Ιουνίου, τα μαχαίρια θα ξαναμπούν στο θηκάρι και η αμφισβήτηση στο πρόσωπο του προέδρου θα μετατεθεί χρονικά σε ένα αόριστο μέλλον. Σε διαφορετική περίπτωση το κόμμα θα μπει σε περιπέτειες, ενώ ο αρχηγός, όπως προϊδεάζουν οι άσπονδοι φίλοι του, θα δεχθεί ισχυρό κύμα αμφισβήτησης. Μανώλης Χριστοδουλάκης, Νάντια Γιαννακοπούλου, Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος, για να θυμίσουμε κάποιους μόνο ενδεικτικά, δεν σκοπεύουν να κάτσουν φρόνιμα…
Η παρέα του Ανδρουλάκη, που οδηγεί το κόμμα χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν, θεωρεί πως η πρωτοβουλία για την κατάθεση πρότασης δυσπιστίας έφερε ξανά το ΠΑΣΟΚ στο προσκήνιο και τόνωσε την αυτοπεποίθηση της ηγετικής ομάδας, η οποία καιρό τώρα βλέπει με αγωνία και διακριτό άγχος την πλάτη του ΣΥΡΙΖΑ στις δημοσκοπήσεις.
Αναπτέρωσε κυρίως την αυτοεκτίμηση του σημερινού προέδρου, ο οποίος ξεθάρρεψε και βγαίνοντας στο ξέφωτο, ζητά τώρα ντιμπέιτ μεταξύ των πολιτικών αρχηγών. Η αλήθεια που αποτυπώνεται ξεκάθαρα στα δημοσκοπικά ευρήματα είναι ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν εντάσσεται στην κατηγορία των συμπαθών πολιτικών ηγετών. Το θέμα, βεβαίως, δεν είναι φυσιογνωμικό, όσο κι αν κάποιοι τον έχουν πείσει ότι πρέπει να εμφανίζεται μονίμως άκεφος…
Η αδιαφορία της κοινής γνώμης, όπως παρατηρούν οι ειδικοί, οφείλεται στο γεγονός ότι δεν έχει ξεκάθαρες θέσεις. Μοναδική του έγνοια (όπως και του Κ. Μητσοτάκη…) αποτελεί η συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ. Στην κλειστή ομάδα φίλων του από το πανεπιστήμιο, η οποία είναι η μόνη που εμπιστεύεται -σαφής ένδειξη ανασφάλειας, σύμφωνα με παλαιούς κομματικούς…-, πανηγυρίζουν ότι η πρωτοβουλία της πρότασης μομφής ένωσε την Κεντροαριστερά. «Δεν μπορεί να συμβεί αυτό, από τη στιγμή που συμπεριφέρεται σαν δεξιό δεκανίκι» επισημαίνουν ωμά στο «παλαιό ΠΑΣΟΚ»…
Ακούγονται μετριοπαθείς φωνές στη χώρα, αλλά τις αλέθουν οι επικοινωνιακές ερπύστριες του συστήματος Μητσοτάκη. «Το 2033 κλείνει το παράθυρο στην εξυπηρέτηση του χρέους. Ερχονται υψηλότεροι τόκοι και χρεολύσια. Αν δεν αλλάξουμε τώρα, η ελληνική οικονομία θα βρεθεί σύντομα στον τοίχο» προειδοποιεί ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Παύλος Γερουλάνος, αλλά μέχρι τότε ποιος ζει ποιος πεθαίνει, λέει ο Κ. Χατζηδάκης. Σάμπως θα τον θυμάται κανείς; «Το παραγωγικό μοντέλο της χώρας είναι ευάλωτο σε διεθνείς κρίσεις», σημειώνει ο Γερουλάνος, «θέλουμε 2% ετήσια ανάπτυξη». Λεπτομέρειες…
«Καλωσορίζουμε και την άρτι αφιχθείσα από το ΠΑΣΟΚ Εύη Χριστοφιλοπούλου!» ακούστηκε η διαπεραστική -και αρκούντως ειρωνική- φωνή κομματικού στελέχους της Ν.∆. στην πρόσφατη «γαλάζια» συγκέντρωση στο κτίριο της οδού Πειραιώς. Και όλοι πάγωσαν…
Ο Ανδρουλάκης είναι ένας τενεκές πολιτικός. Αυτόν όρισε η μοίρα για να βάλει την οριστική ταφόπλακα στο κόμμα του κλεφτοπασόκ.
Ο Ανδρουλάκης έχει καπαρωμένη την τέταρτη θέση. Την τρίτη θέση διεκδικεί με αξιώσεις και θα την πάρει τελικά η Ελληνική Λύση και ο Κυριάκος Βελόπουλος.
Ο παρακολουθούμενος καραγκιοζάκος της ΠΑΣΠ Ξάνθης θα είχε ακόμη μικρότερα ποσοστά αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι τόσο αποδιοργανωμένος. Σκεφτείτε ότι το κόμμα του ψήφισε τον αντισυνταγματικό νόμο για να καταλάβετε ότι ο άνθρωπος είναι εντελώς ηλίθιος και ελεγχόμενος.
Ο ρόλος του ήταν σαφής. Να είναι ουρά του Μητσοτάκη και όργανο του Μαρινάκη όταν θέλει να παρεμβαίνει. Ένα υπαλληλάκος δηλαδή που θα πάει σύντομα σπίτι του. Προφανώς σοβαροί άνθρωποι σαν τον Γερουλάνο δεν στηρίζονται ούτε από τους μηντιάρχες ούτε από τον ηλίθιο ελληνικό λαό.
Ο.Γερουλανος παρεπιπτόντως είναι ο μόνος σε αυτήν την Βουλή με όντως αστική καταγωγή, αστική παιδεία, και αστική ευπρέπεια.
Απλά συγκρίνετε με τους κατσαπλιάδες που αποτελούν την ΝΔ. Όλοι κοτζαμπάσηδες και τοπικοι κλεφτοκοταδες. Συγκρίνετε με τον τάχα μου αστό Αντώνη Σαμαρά, τον βαλοχοδάμαρχο της αντρικής σχολής, έναν άξεστο αλαζόνα με ψυχικές διαταραχές.
Το ΠΑΣΟΚ είναι έναν ανέκδοτο αλλά για τον Παύλο, chapeau.