Τα κομματικά συνέδρια με τους θεατρινισμούς τους, με την ανεξάντλητη πολυλογία τους, και τους αφόρητους μονολόγους τους, αποτελούν σύμπτωμα της απώλειας της πολιτικής.
Του Απόστολου Αποστόλου*
Οι σύνεδροι των κομμάτων οραματίζονται να βαφτίσουν την επανάληψη μιας παρωδίας για μια ακόμη φορά. Τα βαλσαμώματα της κουρασμένης κομματικής συνήθειας μπαίνουν στην πρώτη γραμμή με τις ζητωκραυγές των ιεραποστολικών ψυχών, οι οποίες είναι έτοιμες να πάρουν φωτιά με τα συνθήματα των αρχηγών τους, καλύπτοντας παράλληλα τις φάλτσες τους ρητορείες με χειροκροτήματα ως άξιοι κομματικοί παλαμιστές (χειροκροτητές).
Ο πολιτικός ιδεοψυχαναγκασμός που μεριμνά για τον τόπο εμφανίζει με τα κομματικά συνέδρια την παθογένεια του σε όλο του το μεγαλείο. Ο ύστερος πολιτικός ακοινωνικός και επιφανειακός κόσμος βρίσκει στα συνέδρια την εκστατική του μορφή. Το πολιτικό σκοτάδι βρίσκεται ανάγλυφα μπροστά μας και ο ιλαρυντικός σαρκασμός της πολιτικής κουλτούρας αφήνεται ως διασκέδαση στους πολίτες που παρακολουθούν τους τεμπελοκαρεκλοκένταυρους κομματικούς κρατικοδίαιτους από τα ΜΜΕ.
- Διαβάστε τη συνέχεια εδώ.
