Το αγαπημένο χριστουγεννιάτικο τραγούδι του γραμματέα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Ν.Δ. Σταύρου Καλαφάτη είναι το «Santa Claus is Comin’ to Town» και αποκαλύπτει στην Espresso την άλλη του πλευρά, εκείνη του παιδιού που τραγουδούσε τα κάλαντα με τη μελόντικα και έφτιαχνε φάτνη με την αδελφή του!
- Της Βίβιαν Μπενέκου
Ο Σταύρος Καλαφάτης θυμάται με θλίψη κάποια Χριστούγεννα που ο παππούς του έφυγε ξαφνικά από τη ζωή και «αθέτησε» την υπόσχεση που έδωσε στον -πεντάχρονο τότε- Σταύρο να ψαρέψουν μαζί.
«Το καλύτερο δώρο μου ήταν μια πράσινη μελόντικα με άσπρα και μαύρα πλήκτρα, που μου πήραν οι γονείς μου κάποια Χριστούγεννα στα παιδικά μου χρόνια. Ήταν το απαραίτητο μουσικό όργανο για τα κάλαντα πολλών επόμενων Χριστουγέννων» μας λέει ο Σταύρος Καλαφάτης, που και φέτος θα καθίσει στο γιορτινό τραπέζι «της Κούλας, της πιο γλυκιά πεθεράς του κόσμου», όπως υποστηρίζει.
Μιλώντας για το σήμερα, και παρότι ο ρόλος του γραμματέα της Κ.Ο. τού επιβάλλει να «βάζει χαλινάρι» στους βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος, επιμένει ότι σε αυτή την Κοινοβουλευτική Ομάδα δεν θα δούμε ποτέ «κοκκινισμένα αυτιά».
Παρ’ όλα αυτά, τους έχει στην… τσίτα. Τη μια στιγμή τον βομβαρδίζουν οι βουλευτές με τα τηλεφωνήματα και την άλλη τούς βομβαρδίζει εκείνος με τα δικά του.
Ο Σταύρος Καλαφάτης, λοιπόν, ο «τότε» και ο «τώρα», ανοίγει την καρδιά του στην «Espresso».
Πώς είναι η μέχρι στιγμής εμπειρία από τη θέση σας ως γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας;
Η συνεργασία με τους συναδέλφους της παράταξής μας είναι εξαιρετική και η ανταπόκριση όλων στα προσκλητήρια της γραμματείας -είτε για τη Βουλή είτε τα «ενδοοικογενειακά»- είναι εντυπωσιακή.
Όλοι νοιαζόμαστε για την αναβάθμιση της δουλειάς μας και φιλοδοξούμε να είμαστε η καλύτερη Κοινοβουλευτική Ομάδα της μεταπολιτευτικής περιόδου.
Είναι, άλλωστε, σημαντικό για καθέναν το γεγονός ότι λειτουργούμε με την πεποίθηση ότι είμαστε στήριγμα και φωνή μιας κυβέρνησης που θέλει, ξέρει και μπορεί να πάει την πατρίδα μας στο μέλλον που θέλουμε και μπορούμε να κατακτήσουμε.
Υπήρξαν περιπτώσεις που χρειάστηκε να «τραβήξετε αυτιά»; Λέγεται ότι επιβάλλεται «αφωνία» σε όσους πολυμιλάνε. Είναι έτσι;
Κοκκινισμένα αυτιά στην Κοινοβουλευτική μας Ομάδα μην ψάχνετε. Και βέβαια δεν επιβάλλεται καμιά αφωνία από κανέναν σε κανέναν.
Δεσμευόμαστε, άλλωστε, όλοι από την ιδρυτική διακήρυξη της Νέας Δημοκρατίας, από το πρόγραμμα που καταθέσαμε στους πολίτες και από τη γραμμή που χαράσσει ο πρόεδρος του κόμματος Κυριάκος Μητσοτάκης.
Είναι πολύ σημαντικό να επενδύουμε -και αυτό κάνουμε- στην ευπρέπεια και στο ήθος, αποφεύγοντας τις άγονες αντιπαραθέσεις, τα άκρα και τις ακρότητες, όποιες προκλήσεις κι αν αντιμετωπίζουμε από την αντιπολίτευση.
Ξέρουμε, άλλωστε, τη σημασία που έχει η εθνική ενότητα σε κάθε περίπτωση, και ακόμη περισσότερο όταν η πατρίδα μας αντιμετωπίζει την προκλητικότητα των γειτόνων μας.
Κλείνει ποτέ το τηλέφωνό σας ή αυτό δεν επιτρέπεται από τον ρόλο σας;
Μου είναι αδιανόητο να ζητά κάτι ή, έστω, να θέλει να πει κάτι κάποιος συνάδελφος και να μη με βρίσκει. Φροντίζω, λοιπόν, να έχω φορτιστές παντού και γεμάτες τις μπαταρίες.
Αν εξαιρέσει κανείς τις ώρες που είμαστε στην Ολομέλεια και τα τηλέφωνα «δεν πιάνουν», φροντίζω να μην υπάρχει άλλη σιγή τηλεφώνου. Άλλωστε, τη μια στιγμή βομβαρδίζεται και την άλλη βομβαρδίζει.
Ο ρόλος σας επιβάλλει στενή συνεργασία με τον πρωθυπουργό. Ποια τα «συν» και τα «μείον» του τρόπου που δουλεύει;
Είναι τιμή που με πρότεινε ο πρόεδρος και με επέλεξαν ομόφωνα οι συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας, της μεγάλης και ιστορικής παράταξης, στην κορυφαία αυτή θέση της Κοινοβουλευτικής μας Ομάδας. Αισθάνομαι βαρύ το χρέος που δημιουργεί η εμπιστοσύνη τους. Ξέρω, βέβαια, ότι προϋπόθεση επιτυχίας είναι η τακτική, η στενή και ουσιαστική συνεργασία με όλους τους συναδέλφους.
Και βέβαια, με τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, με το γραφείο του στη Βουλή και στο Μέγαρο Μαξίμου. Και αυτό είναι κάτι που πράγματι συμβαίνει. Είναι, μάλιστα, ένα από τα πολλά που μου δίνουν δύναμη και όρεξη να δουλεύω ακόμη περισσότερο.
Ο ίδιος, άλλωστε, ο πρωθυπουργός δουλεύει ασταμάτητα, απαντά όποτε τον ζητήσεις και αποτελεί παράδειγμα στοχοπροσήλωσης και συνέπειας, σύνεσης και αποφασιστικότητας. Το είδαν όλοι οι Έλληνες στα ζητήματα της οικονομίας, το βλέπουν τώρα και στα εθνικά μας ζητήματα.
Ποια χαρακτηριστικά θα πρέπει να έχει ο προτεινόμενος Πρόεδρος της Δημοκρατίας;
Όπως ξέρετε, με την τροποποίηση του άρθρου 32 του Συντάγματος, αφαιρέσαμε τη δυνατότητα της εκάστοτε μειοψηφίας να εκβιάζει την κυβέρνηση -όπως έκαναν το ΠΑΣΟΚ το 2009 και ο ΣΥΡΙΖΑ το 2014- και να προκαλεί εκλογές.
Δεν αναιρέσαμε, όμως, την υποχρέωση αναζήτησης προσώπου που να εξασφαλίζει αυξημένη πλειοψηφία και, άρα, ευρύτερη συναίνεση, αφού στις τρεις πρώτες ψηφοφορίες -που παραμένουν όπως ήταν και πριν- απαιτούνται 200 ή, έστω, 180 ψήφοι. Αυτό σημαίνει πως η κυβέρνηση δεν απαλλάσσεται από την ευθύνη να προτείνει πρόσωπο ευρύτερης αποδοχής.
Παραμένει, λοιπόν -και το είπε ο πρωθυπουργός στη Βουλή-, η υποχρέωση ανάδειξης Προέδρου της Δημοκρατίας που να ενώνει τους Έλληνες και να εκφράζει την ενότητα του έθνους. Που θα εκφράζει την ομοψυχία στα εθνικά μας ζητήματα και τη γροθιά του Ελληνισμού απέναντι στις εξ Ανατολών προκλήσεις.
Μια και μιλάμε για τα θέματα αυτά, πώς σας φάνηκε η Φον ντερ Λάιεν;
Η τοποθέτηση που έκανε η επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Φον ντερ Λάιεν, αμέσως μετά την παρέμβασή μου στη Διάσκεψη Κορυφής των Προέδρων των Κοινοβουλευτικών Ομάδων του ΕΛΚ, μια διάσκεψη που διοργάνωσε ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης, ήταν ηχηρή και γεμάτη νόημα.
Διαβεβαίωνε ξεκάθαρα ότι η ίδια και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα είναι με σθένος δίπλα στην Ελλάδα, καταδίκαζε απερίφραστα την τουρκική επιθετικότητα και χαρακτήριζε απαράδεκτη τη συμπεριφορά της γείτονος. Αυτό, άλλωστε, έκανε και η Σύνοδος Κορυφής, όταν έθεσε το ζήτημα ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης.
Θα ήθελα να θυμηθείτε τα ωραιότερα, αλλά και τα πιο δύσκολα Χριστούγεννα που έχετε περάσει.
Τα Χριστούγεννα γεμίζουν πάντα τις καρδιές μας. Αρκεί, άλλωστε, από μόνο του το γεγονός ότι φέρνουν την οικογένεια μαζί σε ένα γιορτινό περιβάλλον για να τα κάνουν, κάθε φορά, ξεχωριστά. Δύσκολα Χριστούγεννα;
Αυτά συνδέονται με την απώλεια του παππού μου. Ήμουν τότε πέντε χρονών και έμεινε ανεκπλήρωτη η υπόσχεσή του να πάμε για ψάρεμα μαζί. Πέρασαν τόσα χρόνια και το θυμάμαι σαν να ήταν χτες…
Στολίζατε δέντρο ως παιδί; Υπήρξε δώρο που λάβατε και το θυμάστε ακόμη;
Βεβαίως και στόλιζα. Μαζί και η αδελφή μου. Ηθελα, όμως, να συμμετέχω κι εγώ. Τώρα, το αφήνω για τους άλλους. Πάντα, όμως, στολίζαμε και εξακολουθούμε να στολίζουμε δέντρο στο σπίτι μας. Θυμάμαι πως ξεκινούσαμε από τη φάτνη και τελειώναμε με το άστρο στην κορυφή. Βάζαμε και μια κάλτσα, για να μας αφήσει κάτι ο Αϊ-Βασίλης.
Όσο για το δώρο που θυμάμαι ακόμη, ναι, ήταν μια πράσινη μελόντικα με άσπρα και μαύρα πλήκτρα, που μου πήραν οι γονείς μου κάποια Χριστούγεννα στα παιδικά μου χρόνια. Ήταν το απαραίτητο μουσικό όργανο για τα κάλαντα πολλών επόμενων χρόνων.
Σήμερα, σας νοιάζουν καθόλου αυτές οι γιορτές ή η καθημερινότητα είναι τόσο σαρωτική που δεν ασχολείστε;
Όσο πιο δύσκολη είναι η καθημερινότητα τόσο πιο απαραίτητο είναι να σπάσεις τη ρουτίνα της. Και τα Χριστούγεννα δίνουν αυτή την ευκαιρία. Επιτρέπουν μια χαλάρωση, μια ανάπαυλα. Δυστυχώς, όμως, όχι σε όλους.
Και δεν αναφέρομαι μόνο σε εκείνους που είναι αναγκασμένοι να δουλεύουν, στους αστυνομικούς, στους στρατιωτικούς, στους γιατρούς και τους νοσηλευτές, στους υπαλλήλους ξενοδοχείων και όχι μόνο.
Είναι και οι άρρωστοι στα νοσοκομεία, οι άνεργοι που δεν έχουν χρήματα ούτε για μια γαλοπούλα, τα παιδιά χωρίς οικογένεια. Θυμίζουν, λοιπόν, τα Χριστούγεννα και την υποχρέωσή μας να κάνουμε κάτι για αυτούς. Μην την ξεχνάμε, μην τους ξεχνάμε.
Πού και πώς θα περάσετε αυτές τις γιορτές; Με ποιους ανθρώπους εκτός της στενής οικογένειας;
Θεσσαλονίκη για πάντα! Όλα τα τελευταία χρόνια, μαζί με τη Βίκυ και τα παιδιά, περνάμε τα Χριστούγεννα στην πόλη μας. Ανήμερα τρώμε πάντα στο σπίτι της Κούλας, της πιο γλυκιάς πεθεράς του κόσμου. Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς πάντα οικογενειακό τραπέζι στο σπίτι των γονιών μου. Και, φυσικά, σουλάτσο στην πόλη.
Η Θεσσαλονίκη έχει το καλό της πόλης-γειτονιάς. Οπότε, με μερικές βόλτες αυτές τις ημέρες βλέπεις φίλους και γνωστούς σε ένα ευχάριστο κλίμα.
Πώς κρίνουν η Βασιλεία και ο Θανάσης τον μπαμπά τους; Τι του καταλογίζουν, θετικό ή αρνητικό;
Ε, λοιπόν, δεν αφήνουν τίποτα από όσα κάνω να «πέσει κάτω»! Έχουν άποψη, και δεν την κρύβουν. Ιδίως μάλιστα για τα θέματα που απασχολούν πιο έντονα τη γενιά τους, αλλά όχι μόνο. Πάντα θέλουν κάτι παραπάνω.
Και το βρίσκω θετικό, ακόμη κι όταν δεν συμφωνούμε. Σίγουρα, όμως, και με τη Βασιλεία και με τον Θανάση υπάρχει ένας έρωτας μεγάλος. Και νομίζω πως το ίδιο θα έλεγε και η Βίκυ για τα παιδιά.
Διαβάστε επίσης: Δ. Παπαστεργίου: Ο δήμαρχος Τρικκαίων μιλά για την πόλη-πρότυπο τους μετανάστες και τη συνάντηση με την Σταρ Ελλάς
Εξακολουθείτε να βάζετε μουσική σε μπαρ, όπως παλιά; Ποιο είναι το αγαπημένο σας χριστουγεννιάτικο τραγούδι;
Η αλήθεια είναι ότι το έκανα κι αυτό. Όχι συχνά, βέβαια. Αν μου παρουσιαστεί ωστόσο η ευκαιρία πάλι, δεν θα την προσπεράσω. Υπάρχει μουσική για κάθε ώρα. Και θα έλεγα πως είναι γιατρικό. Το αγαπημένο μου χριστουγεννιάτικο τραγούδι το λέει η Mariah Carey και είναι το «Santa Claus Is Comin’ to Town».
