Ραγδαίες είναι οι εξελίξεις στην Λιβύη μετά την είδηση που μετέδωσε το Reuters το βράδυ της Πέμπτης ότι η διεθνώς αναγνωρισμένη κυβέρνηση της Λιβύης του Φαγέζ αλ-Σάρατζ ζήτησε στρατιωτική βοήθεια από την Τουρκία.
Είχε προηγηθεί η ομιλία Ερντογάν σε στελέχη του κόμματος του στην Άγκυρα κατά την οποία εμφανιζόταν σίγουρος πως η αποστολή στρατιωτικής βοήθειας στην κυβέρνηση Σαράτζ επρόκειτο να ψηφιστεί από την Τουρκική εθνοσυνέλευση κατά το πρωτο δεκαήμερτο του Ιανουαρίου.
Η κατάσταση ωστόσο περιπλέκεται μετά την αντίθεση της Ρωσίας. Σύμφωνα με δηλώσεις του Ντιμίτρι Πεσκόφ εκπροσώπου του Κρεμλίνου η Μόσχα είναι αντίθετη σε οποιαδήποτε στρατιωτική ανάμειξη στην Λιβύη. Την ίδια αυτή θέση εξέφρασε και ο Βλαντιμίρ Πούτιν σε τηλεφωνική του επικοινωνίας με τον Ιταλό πρωθυπουργό Κόντε.
Δείτε επίσης: O Eρντογάν στέλνει στρατεύματα στην Λιβύη! Εμείς τι κάνουμε; – Ώρα μηδέν στα εθνικά μας θέματα
Και δεν είναι μόνο η Ρωσία αντίθεση αλλά και οι ΗΠΑ. Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τράμπ έιχε χθες το βράδυ, όπως έγινε γνωστό, τηλεφωνική επικοινωνίας με τον Αιγύπτιο πρόεδρο Αλ Σίσι συμφωνώντας και οι δυο στο ότι απορρίπτουν οποιαδήποτε ανάμειξη ξένης χώρας στα εσωτερικά της Λιβύης.
Παράλληλα φαίνεται ότι απέτυχε και η προσπάθεια του Ταγίπ Ερντογαν να συμπαρασύρει και την γειτονική Τυνησία σε ένα συνασπισμό υπέρ του Σαράτζ, καθώς ο ίδιος ο Τυνήσιος πρόεδρος Σαγέντ δήλωσε πως «η στάση του κράτους της Τυνησίας, είναι ουδέτερη στην κρίση της Λιβύης. Η χώρα δεν θα συμμετάσχει σε κανένα συνασπισμό»
Το παιχνίδι λοιπόν χοντραίνει και η Τουρκία μοιάζει εντελώς απομονωμένη διπλωματικά καθώς με την νέο-οθωμανική μεγαλοιδεατική του πολιτική ο Ερντογάν καταφέρνει να τοποθετεί απέναντι του τόσο τις ΗΠΑ όσο και την Ρωσία και αυτό μάλιστα σε μια στιγμή που τρέχει η υπόθεση της παράδοσης των s 400 ενώ δεν έχει ξεκαθαριστεί ακόμα το τι πρόκειται να γίνει με τα F 35.
Το γεγονός ωστόσο ότι η Τουρκία μοιάζει να έχει αυτή την στιγμή όλους τους μεγάλους παίχτες εναντίον της αυτό δεν την καθιστά λιγότερο επικίνδυνη για εμάς. Ας μην εφησυχάζουμε λοιπόν. Επιπλέον επίκειται μέσα στον επόμενο μήνα συνάντηση της Άνγκελας Μέρκελ στην Τουρκία με την ΕΕ να φλέγεται για την τήρηση των συμφωνηθέντων στο μεταναστευτικό.
Τι κάνει η Ελλάδα
Από την άλλη η χώρα μας επιδίδεται σε έναν διπλωματικό μαραθώνιο που μέχρι στιγμής αποδίδει αλλά είναι πολύ αμφίβολο αν αυτό αρκεί. Έχουμε λοιπόν τις εξής επόμενες σημαντικές ημερομηνίες.
Στις 2 Ιανουαρίου του 2020 υπογράφεται στην Αθήνα η διακρατική συμφωνία Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ – Ιταλίας για την κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου «EastMed».
Στις 4 Ιανουαρίου του 2020 η τριμερής συνάντηση Ελλάδας – Κύπρου – Αιγύπτου, με τη συμμετοχή και της Γαλλίας.
Στις 7 Ιανουαρίου του 2020 η συνάντηση στον Λευκό Οίκο μεταξύ του Ντόναλντ Τραμπ και του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Και στις 8 Ιανουαρίου του 2020 θα διεξαχθεί διμερής συνάντηση Ελλάδας – Αιγύπτου, σε επίπεδο τεχνικών κλιμακίων, για τον καθορισμό ΑΟΖ νότια της Κρήτης. Τέλος στις 29 Ιανουαρίου θα πραγματοποιηθεί η συνάντηση Μακρόν Μητσοτάκη στο Παρίσι.
Τρέχουμε και δεν φτάνουμε λοιπόν…κυριολεκτικά. Ωστόσο έχουμε απέναντι μας έναν αντίπαλο που πιστεύει λιγότερο στην διπλωματία και περισσότερο στο δίκαιο της ισχύος και δυστυχώς ολόκληρο το διεθνές δίκαιο είναι βασισμένο πάνω σε αυτή την αρχή…
