Η ταλαντούχα ηθοποιός Ελεάνα Στραβοδήμου, υποδύεται τη Λίτσα από την οικογενειακή κομεντί του ΑΝΤ1 «Η φαμίλια», μιλά στην Μαρία Ανδρέου και το περιοδικό «Εnjoy» για την χρονιά που πέρασε, την τηλεόραση και την απόφασή της να ασχοληθεί με την τέχνη.
Ελεάνα, πώς ήταν για σένα το 2020; Ενας πολύ δύσκολος χρόνος έφυγε από την πλάτη μας και το 2021 μπήκε με προσδοκίες ελευθερίας και αισιοδοξίας…
Το 2020 ήταν μια πραγματικά ανεπανάληπτη χρονιά. Για μένα ήταν ένα roller coaster συναισθημάτων, βιωμάτων και σκέψεων. Εν τέλει, όμως, στον απολογισμό της, έμεινε μέσα μου ως μια ενδιαφέρουσα χρονιά. Μου έχει εντυπωθεί ένα -κινέζικο νομίζω- ρητό που άκουσα μικρή: «αλίμονο σε αυτούς που θα ζήσουν ενδιαφέροντες καιρούς». Ε, φέτος κατάλαβα τη σοφία του. Ποτέ άλλοτε δεν επανεκτιμήσαμε σε τέτοιον βαθμό όσα θεωρούσαμε δεδομένα, την υγεία, την ελευθερία κυκλοφορίας, την εργασία ακόμα και την ίδια μας την αναπνοή. Τίποτε από όσα συνιστούν πια τη νέα μας καθημερινότητα δεν τα έχουμε ξαναζήσει. Αν έλεγες σε κάποιον πριν από έναν χρόνο πως θα διάλεγε λαχανικά και σοκολάτες στο σούπερ μάρκετ με μάσκα στο πρόσωπο, θα σου έλεγε: «Πολλές ταινίες βλέπεις». Ακόμα κι αν οι γηραιότεροι έχουν ζήσει απαγορεύσεις σε πολέμους και δικτατορίες, δεν νομίζω ότι η ανθρωπότητα είχε συντονιστεί ξανά σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης στον ίδιο φόβο και στα ίδια απαγορευτικά μέτρα και μάλιστα σε live αναμεταδόσεις. Τα συγκλονιστικά μεγέθη και η περιπλοκότητα που φέρνει η παγκοσμιοποίηση στην πρώτη καραντίνα με συγκλόνισαν, προσπαθούσα να τα συλλάβω. Παράλληλα ζούσα με μια ρομαντική διάθεση τον απενοχοποιημένα ελεύθερο χρόνο μου. Επειτα συνηθίσαμε στους αριθμούς και στις στατιστικές και τώρα, στη δεύτερη καραντίνα, καθώς τα μεγέθη έγιναν πιο απειλητικά, φοβήθηκα πιο πολύ για την υγεία των οικείων μου. Τώρα πιάνω τον εαυτό μου να έχει προσαρμοστεί σε αυτοπεριοριστικές λειτουργίες που θα θεωρούσα αδιανόητες, παράλληλα να χαίρομαι τη δουλειά και τις ελάχιστες επαφές μου και τελικά να δημιουργώ μια καθημερινότητα που δεν ξέρω αν με χαροποιεί ή με τρομάζει. Μαθαίνω, όμως, παράλληλα να δημιουργώ νέα πρίσματα απόλαυσης της ζωής και σε συνδυασμό με τους επικείμενους εμβολιασμούς και τον προγραμματισμό επιστροφής σε μια κανονικότητα, αισιοδοξώ πως θα καταφέρουμε να δώσουμε σύντομα ένα τέρμα σε αυτή την τρέλα που ζούμε ως ανθρωπότητα και πως θα βγούμε πιο δυνατοί από αυτήν την εμπειρία.
Πώς σου φαίνεται που εδώ και έναν χρόνο τα θέατρα είναι κλειστά; Είναι δυνατόν ο πολιτισμός να επαιτεί; Δεν θα μπορούσαν να λειτουργήσουν τα θέατρα με αποστάσεις;
Ο χώρος του θεάτρου και των παραστασιακών τεχνών έχει πληγεί περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον, σε κανέναν άλλον χώρο δεν επιβλήθηκε τόσο παρατεταμένη απαγόρευση λειτουργίας. Χιλιάδες ηθοποιοί έμειναν χωρίς καμιά εναλλακτική εσόδων, υποβοηθούμενοι με περιοδικά επιδόματα μέσα στην προσπάθεια καταγραφής ενός αχαρτογράφητου επαγγελματικά χώρου. Το θέατρο προϋποθέτει τη ζωντανή παρουσία αμφότερων θεατών και συντελεστών, είναι μια τέχνη που δεν αναπαράγεται σε κόπιες όπως η μουσική, οι ταινίες, τα βιβλία. Οι αναπαραγωγές μαγνητοσκοπήσεων, των οποίων η απόδοση συγγενικών δικαιωμάτων εκκρεμεί και τα live streaming με τον ακριβό εξοπλισμό που προϋποθέτουν είναι προσωρινές λύσεις, δεν νοείται θέατρο χωρίς φυσική παρουσία. Γι’ αυτό είναι επιτακτική ανάγκη να επιστρέψουν με βοηθητικά μέτρα τα θέατρα και οι εργαζόμενοί τους σε λειτουργία, τηρώντας βεβαίως αυστηρά τις προφυλάξεις που θα κριθούν απαραίτητες. Στον προγραμματισμό επιστροφής στην κανονικότητα τα θέατρα θα πρέπει να έχουν προτεραιότητα αυτή τη φορά, σε αντίθεση με την πρώτη καραντίνα. Νιώθω σαν να ζει μέσα μου ένα φάντασμα σε σχέση με το θέατρο αυτήν την περίοδο. Επαιζα κι εγώ σε μια παράσταση, το «Laramie Project», στο θέατρο Σφενδόνη, που είχα αγαπήσει πολύ και που διεκόπη στα πρώτα της βήματα πέρυσι τον Μάρτιο και από τότε έχει μείνει μετέωρη. Μου λείπει πολύ να ξαναδώ και να ξαναπαίξω θέατρο.
Μεγάλη τύχη που παίζεις φέτος στην τηλεόραση. Πώς πήρες τον ρόλο της Λίτσας;
Νιώθω όντως τυχερή που έχω τη δυνατότητα να εργάζομαι αυτή την περίοδο και να παίζω στη «Φαμίλια». Συμμετείχα σε ένα casting call που έγινε το καλοκαίρι από τον σκηνοθέτη της σειράς, τον κ. Βασίλη Θωμόπουλο, και τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους.
Τι σου αρέσει στον ρόλο σου; Εχεις κάποια κοινά χαρακτηριστικά με την αλέγκρο ηρωίδα σου;
Το κοινό χαρακτηριστικό μου με τη Λίτσα είναι το γρήγορο, ελαφρύ τέμπο, καθώς και το γεγονός ότι ίπταται κάπως πάνω από την πραγματικότητα, ενώ ταυτόχρονα είναι προσγειωμένη σε θέματα που αφορούν τη δουλειά και τον γάμο της. Αυτή την αντίθεση τη βρίσκω ενδιαφέρουσα υποκριτικά. Επίσης, μου αρέσει που κάνει ακραίες στιλιστικές επιλογές, διαφορετικές από αυτές που επιδιώκω εγώ στη ζωή μου. Μου δίνεται έτσι η δυνατότητα να βιώνω τη μεταμφίεση που γίνεται πριν από το γύρισμα σαν ένα ευχάριστο παιχνίδι.
Η Λίτσα είναι το κορίτσι της διπλανής πόρτας με μεγάλη φιλαρέσκεια. Μια αισθητικός που σκοπό της έχει τη δημιουργία οικογένειας και την εγκυμοσύνη. Υπάρχουν ακόμη γυναίκες σήμερα που θεωρούν τον γάμο κοινωνική καταξίωση;
Η Λίτσα είναι μια αισθητικός που αγαπά πολύ τη δουλειά της και οτιδήποτε γύρω από αυτήν. Πράγματι, το στιλιστικό της στίγμα είναι έντονο, φαίνεται να αφιερώνει αρκετό χρόνο για την εικόνα της. Προσωπικά, όμως, δεν αντιλαμβάνομαι αυτό το χαρακτηριστικό της ως ένδειξη φιλαρέσκειας, αλλά ως μια δημιουργική ενασχόληση. Θα έλεγα περισσότερο ότι μέσα από το στιλ αναζητά την αυτοπεποίθησή της. Η δημιουργία οικογένειας είναι σίγουρα ψηλά στις προτεραιότητές της και η σταθερότητα στον γάμο είναι μια ευνοϊκή συνθήκη για αυτό. Δεν πιστεύω ότι ο γάμος συνεπάγεται αυτόματα κοινωνική καταξίωση, καθένας το αντιλαμβάνεται σύμφωνα με το σύστημα των ιδεών και των αξιών του.
Η ζήλια που έχει για τον Στάθη, τον αγαπημένο της, είναι αρρώστια; Η ζήλια είναι το αλατοπίπερο στα ζευγάρια; Πότε γίνεται επικίνδυνη;
Η ζήλια είναι ένα από τα ισχυρά ανθρώπινα συναισθήματα και μπορεί να προκύψει από τους μηχανισμούς δημιουργίας ερωτικής επιθυμίας. Είναι δυνατόν, στο πλαίσιο αυτών των μηχανισμών, να νοστιμίσει σαν αλατοπίπερο μια σχέση, με την προϋπόθεση όμως η σχέση να εδράζεται στην αμοιβαία εμπιστοσύνη, στον σεβασμό, στην τρυφερότητα. Οταν καταλήγει να αναιρεί αυτές τις αρετές και να τις καταπατά δυσχεραίνοντας τις ζωές των ανθρώπων, γίνεται εμπόδιο στο να εξελιχθεί μια σχέση. Τις ακραίες εκδηλώσεις ζήλιας προσωπικά τις αντιλαμβάνομαι όχι μόνο ως φθοροποιές για αυτόν που τις κάνει, αλλά και ως παραβιαστικές για αυτόν που τις δέχεται.
Η Λίτσα πώς βλέπει τον Γιάννη και τη Μαίρη; Είναι δύο ζευγάρια πολύ κόντρα… Οι μεν μορφωμένοι, με παιδεία, οι δε πιο ρηχοί, καθημερινοί. Τι τους δένει; Γιατί η Μαίρη με τη Λίτσα κάνουν παρέα και έχουν μια περίεργη χημεία; Και παρόλο που η Λίτσα τη φεσώνει στις εξόδους και της αρέσει το τζάμπα, η Μαίρη συνεχίζει να βγαίνει μαζί της… Τα ετερώνυμα έλκονται;
Η Λίτσα θαυμάζει τον Γιάννη και τη Μαίρη για τη μεγάλη οικογένεια που έχουν δημιουργήσει και για τη σταθερή μακροχρόνια σχέση τους. Εκτός από φίλους, τους βλέπει και ως καλό παράδειγμα. Απολαμβάνει όχι μόνο την παρέα τους, αλλά και το γεγονός ότι γίνεται αποδεκτή στο περιβάλλον του συντρόφου της. Τους δένει το χιούμορ, η γειτονιά και οι πολλές ώρες που περνάνε μαζί. Δημιουργούν κοινές εμπειρίες, δένονται. Υποθέτω ότι ο ανθρώπινος δεσμός και η ανάγκη για μοιρασιά υπερτερούν απέναντι στα «φεσώματα» και στις αντιθέσεις τους. Εξάλλου, ως ζευγάρι, ο Στάθης και η Λίτσα είναι δοτικοί συναισθηματικά, είναι πάντα παρόντες για τους φίλους τους.
Αν αντιμετώπιζες πρόβλημα στη σχέση σου, στον γάμο σου, θα πήγαινες σε σύμβουλο γάμου;
Θα απευθυνόμουν σε έναν σύμβουλο γάμου ή σε έναν ειδικό ψυχικής υγείας αν αντιμετώπιζα δυσλειτουργικές καταστάσεις στον γάμο μου. Το να αναγνωρίζεις ότι χρειάζεσαι βοήθεια, αν τη χρειάζεσαι, είναι το πρώτο βήμα προς κάθε θεραπεία σε έναν οργανισμό. Ο γάμος δεν είναι κι αυτός ένας ζωντανός οργανισμός;
Τι αλυσοδένει τα ζευγάρια και παραμένουν μαζί στον χρόνο; Ποιο είναι το συστατικό, η αγάπη, ο έρωτας, η χημεία, τα παιδιά, η συντροφικότητα, ο συμβιβασμός, το συμφέρον;
Εχω καταλάβει ότι τα ζευγάρια παραμένουν μαζί στον χρόνο με ψυχική ευημερία όταν έχουν δομήσει στέρεα ένα σύστημα που βασίζεται στον συνδυασμό όσων αναφέρατε.
Θα ήθελες να έχεις μια μεγάλη οικογένεια σαν του Γιάννη και της Μαίρης; Πιστεύεις στον θεσμό της οικογένειας; Οι δικοί σου γονείς σού πέρασαν ως θέσφατο τη δημιουργία της;
Μεγάλωσα σε μια οικογένεια που πάντα υπερασπιζόταν τον θεσμό της οικογένειας με τις επιλογές της, χωρίς όμως να θεωρεί θέσφατο τη δημιουργία της. Ο τρόπος που μεγάλωσα, σε συνδυασμό με τα δικά μου ερεθίσματα, με εμπνέει στο να θέλω να δημιουργήσω τη δική μου οικογένεια. Ιδεατά θα ήθελα τουλάχιστον δύο παιδιά.
Ποια είναι η γνώμη σου για την τηλεόραση σήμερα;
Η τηλεόραση είναι ένα τόσο πλουραλιστικό μέσο, που δεν μπορείς να μιλήσεις για αυτήν ως κάτι ενιαίο. Ενημερωτικές και ψυχαγωγικές εκπομπές που προάγουν τον πολιτισμό συνυπάρχουν με άλλες ελαφρύτερου περιεχομένου, όπως σειρές μυθοπλασίας και ριάλιτι, και κάθε κανάλι είναι υπεύθυνο για την ποιότητα των παραγωγών στις οποίες επενδύει. Ελπιδοφόρα θεωρώ την τάση των τελευταίων ετών να δίνονται περισσότερες ευκαιρίες σε νέους ηθοποιούς, σεναριογράφους και συντελεστές για νέες παραγωγές, ιδίως μυθοπλασίας.
Τι βλέπεις στην τηλεόραση;
Μου αρέσει να βλέπω σειρές μυθοπλασίας και ενημερωτικές εκπομπές στην τηλεόραση και στο διαδίκτυο. Σε χαλαρή διάθεση μπορεί να δω και κάποιες ψυχαγωγικές εκπομπές. Προτιμώ να ενημερώνομαι ειδησεογραφικά από το διαδίκτυο και τις εφημερίδες.
Ποια είναι η άποψή σου για τα ριάλιτι και τα τάλεντ σόου;
Πολλοί άνθρωποι ίσως βρίσκουν έναν δρόμο για να εκφραστούν καλλιτεχνικά και να καταξιωθούν επαγγελματικά μέσα από τις ευκαιρίες που ανοίγονται στα talent shows, άλλοι τόσοι όμως ίσως εκτίθενται επικίνδυνα προσπαθώντας να κερδίσουν λίγη δημοσιότητα. Καθένας οφείλει να έχει συναίσθηση σε ποια διαδικασία βάζει τον εαυτό του με τις επιλογές του. Ριάλιτι δεν παρακολουθώ ιδιαίτερα. Φαντάζομαι ότι όσοι το βρίσκουν ενδιαφέρον παρακολουθούν την προσπάθεια των παικτών όπως σε έναν αθλητικό αγώνα, με διαφορετικά ζητούμενα για την κατάκτηση της νίκης.
Γιατί έγινες ηθοποιός; Ήξερες από μικρή ότι θα διαλέξεις αυτό το επάγγελμα; Είχαν κάποια σχέση οι δικοί σου με την τέχνη;
Εγινα ηθοποιός όταν ανακάλυψα ότι οι σπουδές και οι πρακτικές αυτού του επαγγέλματος είναι για μένα ο καταλληλότερος τρόπος για να έρχομαι σε επαφή με τον εαυτό μου, τους συνανθρώπους μου και το κοινωνικό γίγνεσθαι. Στη διάρκεια των σπουδών μου στο Τμήμα Επικοινωνίας του Παντείου ήρθα σε επαφή με το θέατρο μέσα από φοιτητικές θεατρικές ομάδες και ανακάλυψα ένα πυρηνικό κομμάτι της έκφρασής μου. Αφού ολοκλήρωσα τις σπουδές μου, το θέατρο ήρθε ως συνειδητή επιλογή. Με τις σπουδές στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου ήταν σαν να επέλεξα ένα φίλτρο ζωής. Δεν ήταν κάτι, όμως, που γνώριζα από μικρή ότι ήθελα να κάνω. Το μόνο προμήνυμα ήταν ίσως ότι ανέκαθεν μου άρεσε η μυθοπλασία, να βλέπω θέατρο, να διαβάζω λογοτεχνία, να ακούω αφηγήσεις με κάθε τρόπο και να δημιουργώ τις δικές μου φανταστικές ιστορίες, μέσα από τις οποίες ταξίδευα, όπως κάθε παιδί. Δεν μεγάλωσα σε καλλιτεχνικό περιβάλλον, οι γονείς μου είναι καθηγητές, μου έδιναν ωστόσο ερεθίσματα τέχνης από μικρή. Η πορεία που ακολουθεί κάθε ηθοποιός και αν αυτή καταλήγει σε υπερβολική αίσθηση για τον εαυτό του εξαρτάται εν πολλοίς από το εσωτερικό νήμα που τον συνδέει με την αφετηρία της επιθυμίας του. Οποιος αναζητά την υπερβολή ίσως και να τη ζήσει.
Τι σου αρέσει στον Μιχάλη Σαράντη, στον Πυγμαλίωνα, στην Ιωάννα Ασημακοπούλου;
Και οι τρεις συνάδελφοι που αναφέρετε διακρίνονται για τη διαθεσιμότητα και το κέφι τους στο set. Η Ιωάννα είναι υποστηρικτική και ενσυναισθητική με όλους τους συνεργάτες, ο Μιχάλης έχει ιδιαίτερη εγρήγορση και ο Πυγμαλίωνας είναι η ψυχή του χιούμορ στο set. Είμαι τυχερή που συνεργάζομαι και με τους τρεις, όπως και με τους υπόλοιπους ηθοποιούς και συνεργάτες της σειράς.
Για να είναι ένας ηθοποιός πρότυπο στη νέα γενιά, διαβατήριο πρέπει να έχει τη δουλειά του; Η διάρκειά του στον χρόνο είναι κριτήριο;
Πιστεύω πως σε κάθε εποχή οι άνθρωποι αναζητούν στα πρότυπά τους το παράδειγμα αυτού που βρίσκει τη δύναμη και τον τρόπο να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα. Καθώς τα μέσα δικτύωσης αλλάζουν, η αποτύπωση αυτής της δύναμης μπορεί να αλλάζει μορφές και μονάδες μέτρησης. Ωστόσο, θέλω να πιστεύω ότι το ήθος και το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα παραμένουν διαχρονικές αξίες απέναντι στη φθορά του χρόνου. Αυτό που εκλείπει από τη ζωή των προτύπων μας είναι η έννοια της δημόσιας προσφοράς και δράσης. Ισως η πανδημία, εκ των πραγμάτων, να επαναφέρει αυτήν την έννοια στη νέα γενιά καλλιτεχνών.
Είσαι ενεργή στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης; Σου αρέσει αυτή η επαφή;
Εχω λογαριασμό στο Instagram και στο facebook, αποτελούν εργαλεία επικοινωνίας, ενημέρωσης, ενίοτε και ψυχαγωγίας στην καθημερινότητά μου. Προσπαθώ, ωστόσο, να κρατώ ένα μέτρο στο πόσο από τον προσωπικό μου χρόνο δεσμεύουν.
Από πού αντλείς δύναμη καθημερινά;
Η αγάπη για τη δουλειά μου, η ανάγκη να συνεχίσω να ζω, το παράδειγμα που μου δίνουν αγαπημένα κοντινά μου πρόσωπα προς αυτή την κατεύθυνση, μια ερωτική αγκαλιά, η φύση που συνεχίζει ανεξαιρέτως πανδημίας το έργο της στο πέρασμα των εποχών χαρίζοντας λιακάδες και συννεφιές στις βόλτες μας, τα βιβλία, οι νέες μαγειρικές συνταγές, οι ταινίες και οι σειρές, η σκέψη πως θα επιστρέψουμε σε όσα επιθυμούμε και μας έχουν στερηθεί, όλα αυτά με εμπνέουν στο να ψάχνω να βρω τη δύναμή μου στη δύσκολη αυτή περίοδο.
