Οι «Άγριες Μέλισσες» φώλιασαν για τα καλά στη μικρή οθόνη μας και μαζί μ’ αυτές έρχεται και μια βασίλισσα! Μια κυρία του θεάτρου και της μικρής οθόνης, η αρχοντική Κάτια Δανδουλάκη, θα εισβάλει στην εμβληματική σειρά του ΑΝΤ1... με αέρα μιας άλλης εποχής. Η αξιόλογη ηθοποιός με το κύρος της και τη φινέτσα της θα φτάσει σ’ αυτό το χωριό όπου κυριαρχούν τα μίση και τα πάθη, και θα απασφαλίσει τη χύτρα προτού εκραγεί και πάρει τους πάντες στην καταστροφή. Αριστοκρατική, με σοφία, προσηνής, ευγενής, με πολύ χιούμορ, μίλησε στο «ENJOY» για την ηρωίδα της, την Ανέτ Ρουσσώ, την οποία, όπως μας λέει, δεν την αντέγραψε από πουθενά γιατί πολύ απλά είναι η ίδια… η Κάτια Δανδουλάκη!
Της Μαρίας Ανδρέου
- Πώς αποφασίσατε να πάρετε μέρος στις «Άγριες μέλισσες»;
Η αλήθεια είναι ότι είχα πάνω από τέσσερα χρόνια να κάνω τηλεόραση, να πάρω μέρος, δηλαδή, σε μια καθημερινή ή εβδομαδιαία σειρά, και μου είχε λείψει πολύ, γιατί εγώ την αγαπώ την τηλεόραση. Από την πρώτη στιγμή που πήρα το σενάριο της Μελίνας Τσαμπάνη στα χέρια μου είχα την αίσθηση ότι οι «Άγριες Μέλισσες» θα έκαναν την αλλαγή, θα ήταν το σημείο εκκίνησης για μια τηλεοπτική δουλειά όπου οι συντελεστές θα επιλέγονται με πολύ αυστηρά κριτήρια. Και είναι πολύ σημαντικό στη ζωή να μη χάσεις το κριτήριο του καλού και του κακού. Μόνο εύσημα αξίζουν στην παραγωγό εταιρία του κ. Καραγιάννη που εμπιστεύτηκε τον σκηνοθέτη Λευτέρη Χαρίτο, έναν σκηνοθέτη του κινηματογράφου, που είχε τη φρόνηση να επιλέξει τους συνεργάτες του με προσήλωση στην ποιότητα. Αυτή είναι μια πολύ καλή συνθήκη για να δημιουργείς. Ο ΑΝΤ1 γυρίζει το 2019-2020 στην κλασική δομή της μυθοπλασίας γιατί είχαν χαθεί η ισορροπία και το μέτρο. Ωραία και η μαγειρική, ωραία να τρέχουμε σε αμμουδιές και εξωτικές παραλίες, ωραίοι οι χοροί και τα τραγούδια, αλλά όλα χρειάζονται στη σωστή δόση.
- Εσείς δικαιούστε να λέτε όσα λέτε γιατί έχετε πρωταγωνιστήσει σε σειρές όπως «Οι Πανθέοι», «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται», «Η λάμψη», «Λένη», «Βέρα στο δεξί», «Η ζωής της άλλης»…
Συγγνώμη που σε διακόπτω, αλλά με όλες αυτές τι σειρές που μου είπες διένυσα τη δεκαετία του ’70, του ’80, του ’90 και του 2000. Πω πω! Πώς πέρασαν οι εικόνες από μπροστά μου! Πιστεύω ότι ναι μεν η τηλεόραση που δεν ψάχνεται βαλτώνει, όμως, από την άλλη, αν δεν υπάρχει σωστή δόση από δράμα και κωμωδία, δηλαδή από μυθοπλασία, από κάτι που είναι κλασικό, έρχεται η αυτοκαταστροφή. Το κλασικό με μια έννοια είναι πάντα μοντέρνο.
- Πώς μπορεί μια καθημερινή σειρά να γίνει επιτυχία;
Μα, με το να έχει απίστευτη δράση. Αν φτάσει ο ηθοποιός να λέει κουβέντες στον αέρα απλά για να τις λέει, δεν κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του τηλεθεατή. Πρέπει η συγγραφική ομάδα, συμπυκνωμένα και σε κάθε επεισόδιο, να εξελίσσει την ιστορία. Να ανυπομονεί ο ηθοποιός να πάρει τα σενάρια στα χέρια του, να έχει την προσδοκία για το τι θα γίνει. Οι χαρακτήρες δεν μπορεί να είναι ημιτόνια. Πρέπει να κουβαλούν πάθη, μίση, συνέπειες, χαρές, λύπες, πιστεύω, δημιουργικότητα. Με λίγα λόγια, μια σειρά μπορεί να περικλείει μέσα της τη σοφία μιας ζωής. Αυτούς τους χαρακτήρες, λοιπόν, τους βαθείς και όχι τους επιφανειακούς τούς βρήκα στις «Αγριες Μέλισσες» και γι’ αυτό περίμενα την επιτυχία και την αποδοχή του κόσμου. Οι «Αγριες Μέλισσες» δεν ανακάλυψαν την πυρίτιδα, αλλά θυμήθηκαν ό,τι ξεχάσαμε στη διαδρομή. Στη «Ζωή της άλλης» ο Δημήτρης Αρβανίτης, με τις τότε οικονομικές συνθήκες, προσπάθησε να θυμίσει τι σημαίνει καθημερινή σειρά. Αλλά τρέχαμε όλοι ηρωικά για το αποτέλεσμα, με πολύ γοργούς ρυθμούς. Ο χρόνος ήταν πολύτιμος. Και μόνο ο χρόνος που χάνεις δεν κερδίζεται τελικά στη ζωή, στη δουλειά, στην τέχνη. Εδώ, στις «Αγριες Μέλισσες», ο Λευτέρης Χαρίτος για να βγάλει αυτό το άρτιο αποτέλεσμα έχει επιβάλει ανθρώπινους ρυθμούς και όχι εξοντωτικούς. Δεν παίζει κανείς πιεσμένος. Ξέρετε, πολλές φορές οι ηθοποιοί κοιμούνται ελάχιστες ώρες μέσα στη μέρα. Οταν ξεκινάς 5 το πρωί από το σπίτι σου για τηλεοπτικά γυρίσματα και μετά πας απευθείας στο θέατρο και πέφτεις για ύπνο τα μεσάνυχτα, χρειάζεται πολλή πειθαρχία. Ασκητική πειθαρχία.
- Ποια είναι ηρωίδα που υποδύεστε στη σειρά;
Θα με δείτε στον ρόλο της Ανέτ Ρουσσώ, της αδελφής του Δούκα και του Μιλτιάδη Σεβαστού, η οποία έρχεται από το Παρίσι για να δώσει άλλη πνοή στο χωριό. Η Ανέτ έχει φύγει νέα από το χωριό, παντρεύτηκε έναν πλούσιο Γάλλο και έζησε μια διαφορετική ζωή από αυτή στα κτήματα και τα χωράφια. Εχει ιδιαίτερη αδυναμία στον ανιψιό της τον Νικηφόρο, τον οποίο μεγάλωσε και μόρφωσε στο Παρίσι. Καθώς βλέπει ότι ο ανιψιός της δεν γυρίζει πίσω στο Παρίσι, αποφασίζει να γυρίσει στην Ελλάδα. Η Ανέτ Ρουσσώ είναι το πιο ανοιχτό μυαλό, είναι καλλιεργημένη και θέλει να φέρει μια διαφορετική εξέλιξη στους κατοίκους του χωριού. Αποφασίζει να εγκατασταθεί εκεί και θέλει να μονιάσει την οικογένεια.
- Άνθρωπος αγράμματος, ξύλο απελέκητο; Πόσο διαφέρει ένας μορφωμένος άνθρωπος από έναν που δεν έχει πάει σχολείο; Είναι όπως ο ζωντανός με τον νεκρό;
Η γνώση είναι δύναμη και παιδεία. Ο άνθρωπος που δεν έχει καλλιεργηθεί είναι λίγο πρωτόγονος. Πιο σκληρός, θα έλεγα. Η Ανέτ είναι πιο προχωρημένη από την εποχή της. Βλέπει μακριά. Δεν έχει καταπιεσμένα πάθη, απωθημένα, μίση, κρυφά «θέλω». Εχει ισορροπήσει τις επιθυμίες της και δεν τη νοιάζει τι θα πει ο κόσμος. Στις μεγάλες πόλεις δεν υπολογίζουν την κριτική του κόσμου. Στις κλειστές κοινωνίες οι άνθρωποι ζουν με τις ζωές των άλλων. Οι ζωές διαστρεβλώνονται, οι ψυχές πονούν. Μόνο η παιδεία φέρνει πολιτισμό. Αλλιώς υπάρχει μια βαρβαρότητα και ένστικτα.
- Τι αγαπάτε στην ηρωίδα σας;
Οτι συντονίστηκε με την ψυχή της. Με την ηθική της. Αυτό ήταν το χάρισμά της, ότι ήξερε με ποιες επιλογές και με ποιες πράξεις η συνείδησή της θα ήταν ήσυχη. Θα έλεγα ότι η Ανέτ είναι η Κάτια Δανδουλάκη. Πιο σωστά, η Ανέτ είναι η Κάτια. Μέσα από αυτόν τον ρόλο δίνω όσα έχω από τη δική μου ψυχή. Αυτό που ήθελα στη ζωή μου το έκανα, δεν συμβιβάστηκα, δεν γονάτισα, ήμουν ελεύθερη πάντα. Η ηρωίδα μου έρχεται ξανά πίσω στο πατρικό της, στις ρίζες της, όταν το καζάνι βράζει και είναι έτοιμο να σκάσει. Ο ρόλος της είναι να βγάλει το καπάκι από την κατσαρόλα προτού πεταχτεί στον αέρα και πάρει κεφάλια. Τώρα η κατσαρόλα έχει ξεχειλίσει αφρούς. Τα αδέρφια της, τα ανίψια της, οι Σταμίρινες, σχεδόν οι πάντες έχουν καπακώσει τα «θέλω» τους και η ζωή τους δεν λέει να εκτονωθεί. Αυτή η στέρηση της ζωής, αυτή η στέρηση της αλήθειας, έχει κάνει τους ανθρώπους επιθετικούς, οργισμένους. Ο χορτασμένος άνθρωπος δεν είναι επιθετικός. Ο άνθρωπος που έχει πορευτεί σύμφωνα με τις επιλογές του είναι χαρούμενος άνθρωπος και μεταδίδει τη χαρά του και στους άλλους. Είναι ωραίο να βλέπεις στη ζωή σου αισιόδοξους ανθρώπους, ήρεμους, γαλήνιους, ολόφωτους.
- Πόσο σημαντικό είναι ότι οι ηθοποιοί που επιλέχτηκαν για τη σειρά έχουν σχεδόν όλοι τελειώσει το Εθνικό Θέατρο ή Ανώτερες Σχολές Δραματικής Τέχνης όπως αυτή του Θεάτρου Τέχνης του Κάρολου Κουν;
Ο ηθοποιός που έχει παίξει στο θέατρο έχει ένα πιο βασανισμένο παίξιμο. Υποκλίνομαι σε όλους αυτούς τους ηθοποιούς. Ο ηθοποιός του θεάτρου είναι ζωντανός, αποδοτικός, έχει δώσει τον εαυτό του στο σανίδι. Αυτή η σειρά εποχής χρειαζόταν θεατρικούς ηθοποιούς. Το σενάριο της σειράς είναι καταπληκτικό και θα μπορούσε κάλλιστα να πουληθεί στο εξωτερικό. Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί επενδύσαμε σε ξένα σενάρια. Η ελληνική μυθοπλασία έχει φοβερά ταλέντα. Ας τους δώσουμε τη σκυτάλη. Μόνο η ελληνική ιστορία μπορεί να τους τροφοδοτήσει με μια πλειάδα παραγωγών. Με τις «Αγριες Μέλισσες» ο κόσμος σάστισε. Επειτα από αυτή τη θετική έκπληξη περάσαμε στα καλάθια και στα τρίποντα στην τηλεθέαση και αυτό είναι μόνο ελπιδοφόρο.
- Μπορεί να γίνει ηθοποιός ένας άνθρωπος που δεν έχει τελειώσει κάποια δραματική σχολή;
Ναι, όλα γίνονται, γιατί υπάρχει και το ταλέντο. Αλλά αυτό που θα αποδείξει αν κάποιος είναι καλός ηθοποιός είναι η διάρκεια και η αποδοχή του κόσμου. Ο ηθοποιός απευθύνεται στον κόσμο. Αν ο κόσμος τον κρατά πάνω στη σκηνή για αρκετά χρόνια, τότε κάτι κάνει καλά. Αποδέκτης της δουλειάς μας είναι ο κόσμος. Πολλοί άνθρωποι έχουν το μυαλό και γίνονται ηλεκτρολόγοι, τους πιάνουν τα χέρια, και χωρίς ιδιαίτερο διάβασμα. Μαθήτευσαν δίπλα στον πατέρα τους, το έχουν από μέσα τους, είναι τεχνίτες. Αυτό που τους κρατά στην αγορά είναι σίγουρα ότι δεν σκότωσαν κάποιον άνθρωπο, δεν προξένησαν βραχυκύκλωμα, τους κράτησε η εμπειρία τους στην αγορά. Η ίδια αγορά δεν τους ακύρωσε. Ο κόσμος λέει λοιπόν ποιος είναι ο φούρναρης που αξίζει, ο ηθοποιός που αξίζει, ο τραγουδιστής που έχει φωνή ή ο καλύτερος τσαγκάρης. Βέβαια, υπάρχουν και επαγγέλματα, γιατροί, δικηγόροι,για τα οποία αντικειμενικά χρειάζεται πολύ διάβασμα, πτυχία, αλλά και πάλι χρειάζεται πολλή εμπειρία και δουλειά.
- Για δεύτερη χρονιά ανεβάζετε στο θέατρό σας την παράσταση «Έγκλημα στο Οριεντ Εξπρές» που βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο της Αγκαθα Κρίστι, σε σκηνοθεσία Αντώνη Καλογρίδη, με ένα εξαιρετικό καστ που περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, τον Δάνη Κατρανίδη, τον Αντώνη Καφετζόπουλο, τη Μάρω Κοντού. Γιατί σας αρέσει τόσο πολύ αυτό το έργο;
Γιατί πολύ απλά λατρεύω τα αστυνομικά μυθιστορήματα και όλη αυτήν την ατμόσφαιρα που αποπνέουν. Αφού κατορθώσαμε και πήραμε τα δικαιώματά του για την Ελλάδα -είναι το πρώτο ελληνικό θέατρο που το πετυχαίνει-, είμαι πολύ υπερήφανη γι’ αυτό. Η παράσταση αυτή είναι sold out. Αυτό το έργο παίζει πολύ με το άγραφο δίκαιο, με την απόδοση δικαιοσύνης, με την κοινωνία δικαίου και την τιμωρία.
- Φέτος το ζείτε το άγραφο δίκαιο και στο θέατρο και στην τηλεόραση. Πιστεύεται στη θεία δίκη;
Η δικαίωση μπορεί να έρθει και να μη γίνει αντιληπτή από τους πολλούς. Βλέπουμε κάποιους ανθρώπους που έχουν γίνει πλούσιοι με πολύ βρόμικα μέσα και παρ’ όλα αυτά ζουν ζωή χαρισάμενη. Πρώτον, θέλω να σας πω ότι δεν ξέρουμε το τέλος τους γιατί μόνο ο Θεός γνωρίζει και μπορεί να κρίνει και, δεύτερον, δεν ξέρουμε αν η ψυχή τους είναι δυστυχισμένη, άδεια ή κενή. Καθ’ όλη τη διάρκεια της μέχρι τώρα ζωής μου κατάλαβα ένα πράγμα: ότι τα υλικά αγαθά δεν κάνουν ευτυχισμένο τον άνθρωπο. Το υπέρτατο αγαθό είναι ένα: η αγάπη. Βλέπεις οικογένειες που έχουν μόνο ψωμί και τυρί για να φάνε και είναι τόσες ενωμένες και χαρούμενες γιατί μεγάλωσαν με αγάπη. Και άλλες οικογένειες που έχουν περιουσίες και είναι μέσα στα μίση και στη μιζέρια. Στη δυστυχία. Το κενό της αγάπης δεν καλύπτεται. Σε αφήνει ψυχικά ανάπηρο. Είναι η βασική ανάγκη του ανθρώπου για να μεγαλώσει σωστά και καλυμμένος. Η αγάπη είναι ασπίδα και ασφάλεια. Ο Δούκας στη σειρά τα θέλει όλα δικά του σαν να μην έχουν περάσει χρήματα από τα χέρια του, σαν να μην του φτάνουν, λες και θα τα πάρει μαζί του. Δεν απολαμβάνει τίποτα. Ο άφρων πλούσιος. Δεν πάει να έχει στρέμματα; Ολα αυτά είναι πράγματα. Είναι ακραία δυστυχισμένος. Ο τρόπος της ζωής του γιατί είναι ζηλευτός;
- Γιατί φέρεται έτσι ο Δούκας Σεβαστός ή κάθε κακός της κοινωνίας μας;
Ο Δούκας δαγκώνει γιατί έχει πόνο και θυμό. Από έλλειψη αγάπης. Αν είχε μεγαλώσει με χάδι και τρυφερότητα, θα ήταν άλλος άνθρωπος. Ο Δούκας είναι ακραίος χαρακτήρας, προκαλεί τον φόβο και τον τρόμο. Αλλά η σειρά θα δώσει το μήνυμα. Γιατί κανείς στη ζωή δεν έρχεται κακός, για κάποιους λόγους γίνεται.
- Πώς σας φαίνεται η εποχή μας; Ακραία; Οι ηγέτες της; Έχουν όραμα για την ανθρωπότητα ή μπορεί να μας οδηγήσουν σε έναν γενικευμένο πόλεμο;
Ζούμε την εποχή του απόλυτου παραλογισμού στη φύση. Είδατε τι έχει συμβεί με την κλιματική αλλαγή, το αποτύπωμα αυτής της παράνοιας φαίνεται στους πάγους που λιώνουν, στον χειμώνα που έγινε καλοκαίρι και στο πιο θερμούς μήνες των τελευταίων ετών. Ζούμε όμως και τον απόλυτο παραλογισμό πολιτικά και ιστορικά. Η γειτονιά μας φλέγεται από έναν εμφύλιο, από πολεμικές συρράξεις, από τα καραβάνια των προσφύγων. Η φτώχεια φέρνει τρομοκρατία. Αλλά σε όλο τον πλανήτη υπάρχουν συγκρούσεις και πολεμικές ιαχές. Από το Ιράν έως την Κορέα. Σε όλα τα επίπεδα ζούμε σε έναν χαμένο κόσμο. Πρέπει να αναζητηθούν άλλοι ηγέτες. Με σωφροσύνη. Εγώ βλέπω ηγέτες καρικατούρες. Δεν βλέπω ηγέτες ψύχραιμους, ώριμους, να αγαπούν τη φύση, την ειρήνη, την ευημερία, να μην καλλιεργούν την οικονομική κρίση και τη λιτότητα, αλλά να προωθούν την ανάπτυξη. Οι ηγέτες παγκοσμίως δεν είναι συντονισμένοι με την κοινωνία τους.
- Πώς σας φάνηκε ο ελληνικός λαός μέσα στην κρίση;
Ηρωικός. Και μέσα στη φτώχεια του έχει να υπερηφανευτεί ότι δεν έπνιξε πρόσφυγες και μικρά παιδιά στη θάλασσα. Αλλά δεν μπορεί μια μικρή χώρα να κάνει και πολλά. Ο ελληνικός λαός, όταν ενώνεται, κάνει θαύματα. Στις δύσκολες καταστάσεις ο ελληνικός λαός μεγαλουργεί. Οταν έχουμε να τα βάλουμε με το κακό, με τον εχθρό, με τον εισβολέα, γινόμαστε μια γροθιά. Είμαστε επαναστάτες, ασυμβίβαστοι, συλλογικά αντιδραστικοί. Αλλά σε καιρούς ειρηνικούς αναπτύσσεται πολύ το εγώ μας. Αλλά θεωρώ ότι και από αυτήν την κρίση θα βγούμε νικητές. Το ελπίζω. Χωρίς την ελπίδα ο άνθρωπος δεν μπορεί να υπάρξει. Το οφείλει κάθε άνθρωπος στον εαυτό του. Την ελπίδα.
