Για πενήντα ολόκληρα χρόνια η Γεωργία Βασιλειάδου γέμιζε θέατρικές και κινηματογραφικές αίθουσες, σκόρπιζε απλόχερα το γέλιο και το ταλέντο της.
Κι όμως στην τελευταίας της… παράσταση είχε λίγους καλούς φίλους. Ήταν 13 Φεβρουαρίου του 1980 στο Α΄ Νεκροταφείο. Στα 83 της χρόνια θα «άκουγε» το τελευταίο χειροκρότημα.
Στο τέλος της ζωής της η κωμωδία που τόσο αγάπησε (και την αγάπησε…) είχε δώσει τη θέση της στο δράμα. Την ταλαιπωρούσαν, μια χρόνια βρογχίτιδα αποτέλεσμα του καπνίσματος και αργότερα η καρδιά της.
Η ίδια της η ζωή ήταν «από την κωμωδία στο δράμα» και το αντίστροφο. Η Γεωργία Αποστολίδου όπως ήταν το πραγματικό της επώνυμο, γεννήθηκε στις 18 Ιανουαρίου 1897 στην Αθήνα. Ο πατέρας της ήταν αξιωματικός του Ιππικού και ονειρευόταν να κάνει πολλά παιδιά και να τους προσφέρει τα πάντα. Στο πρώτο τα κατάφερε. Ο Απόστολος και η Αμαλία απέκτησαν εννιά παιδιά! Στο δεύτερο, την άνετη ζωή, θα τα κατάφερνε, αλλά ένα ατύχημα με το άλογο του έκοψε το νήμα της ζωής του. Ήταν μόλις 32 χρόνων.
Η Γεωργία σταμάτησε το σχολείο κι έπιασε δουλειά σε ένα καπελάδικο. Σπούδασε φωνητική και ονειρευόταν να γίνει χορωδός. Γρήγορα στράφηκε στο θέατρο.
Σπίτι είχε τη γνωστή γκρίνια.
-Θεατρίνα θα γίνεις; Το θα πει ο κόσμος…
Ήταν όμορφη κοπέλα. Το αποδεικνύουν οι νεανικές της φωτογραφίες.
Για να μη… λέει ο κόσμος αποφάσισε να αλλάξει επώνυμο. Το «Βασιλειάδου» ήταν παρόρμηση της στιγμής. Σε ένα περιοδικό είδε μια διαφήμιση που έγραφε «Βασιλειάδης». Της άρεσε κι έγινε… Γεωργία Βασιλειάδου. Έπαιξε με την Κυβέλη, την Κοτοπούλη, τον Βεάκη. Ταξίδεψε στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Ο γάμος με τον έμπορο καλλυντικών Ευάγγελο Αποστολίδη και η γέννηση της κόρης της Φωτεινής έβαλαν προσωρινό τέλος στην καριέρα της.
Όπως όλοι οι άνεργοι ηθοποιοί σύχναζε στο καλλιτεχνικό καφενείο «Το Στέμμα». Εκεί την ανακάλυψε ο Αλέκος Σακελλάριος που περιέγραψε με το δικό του γλαφυρό του στιλ την επανεκκίνηση στην καριέρα της όχι ως δραματική ηθοποιός, αλλά ως καρατερίστα. Ήταν Δεκέμβρης του ’38 κι είχε πατήσει τα 41.
Στις εφημερίδες της εποχής ανακαλύψαμε τη διαφήμιση του έργου (έκανε πρεμιέρα στις 12 Δεκεμβρίου 1938) καθώς και την πρώτη κριτική για την παρουσία της.
Στη διάρκεια της Κατοχής παραμορφώθηκε το πρόσωπό της. Αιτία μια κύστη κοντά στο ζυγωματικό. Φάρμακα δεν υπήρχαν, ούτε λεφτά. Ένας φαρμακοποιός προσπάθησε να θεραπεύσει, αλλά έμεινε η ουλή.
Η «κυρά Καλλιόπη» της θεατρικής επιθεώρησης πέρασε στον κινηματογράφο.
Έγινε η… ωραία των Αθηνών
Η… κυρά μας η μαμμή
Η… καφετζού
Η… θεία από το Σικάγο
Με τους Βασίλη Αυλωνίτη και Νίκο Ρίζο σχημάτισαν θίασο κι έζησαν ανεπανάληπτες στιγμές. Μια… γεύση μπορούμε να πάρουμε και στην ταινία «Ο Κλέαρχος η Μαρίνα και ο κοντός».
https://www.youtube.com/watch?v=0VpnS77qxac
Τηλεοπτικά έχει διασωθεί η ερμηνεία της στο σήριαλ «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται». Τρία μόλις χρόνια πριν τον θάνατό της.
Οι δυσκολίες που πέρασε σημάδεψαν τη ζωή της. Πολλές φορές έπαιξε ρόλους που λογικά θα έπρεπε να αρνηθεί, αλλά ήθελε να μαζέψει χρήματα για να εξασφαλίσει τα γεράματά της και την οικογένειά της. Η Πολιτεία την τίμησε με το «Δίπλωμα Εξαιρετικών πράξεων», αλλά την… απαξίωσε με τη σύνταξη που της έδωσε. Ήταν μόλις 14.000 δραχμές.
