Οι Αμερικανοί, λένε σκωπτικά, ότι δύο βιομηχανίες χρειάζονται ήρωες. Το Χόλιγουντ κι ο πόλεμος.
Η Αμερικανική εμπλοκή στις συγκρούσεις των τελευταίων χρόνων έχει αποδείξει ότι το να γίνει κανείς ήρωας μοιάζει με… Τζόκερ. Δεν χρειάζεται να έχεις κάνει μεγάλο, αρκεί να υπάρχει τύχη, να είσαι ο άνθρωπος που χρειάζεται την κατάλληλη στιγμή.
Απόδειξη, οι τρεις κοπέλες που ήταν… υποψήφιες να γίνουν ηρωίδες το 2003. Τότε στη… θέση των Ρώσων ήταν οι Αμερικανοί. Μόνο που δεν πήγαιναν στο Ιράκ ως κατακτητές, όπως κατηγορούν τώρα τον στρατό του Πούτιν, αλλά ως απελευθερωτές! Ήθελαν να σώσουν το λαό του Ιράκ από τον Σαντάμ Χουσεΐν. Ο δικτάτορας κρεμάστηκε, αλλά η Δημοκρατία ακόμη ψάχνει το δρόμο για το Ιράκ. Βλέπετε κάποιες φορές δεν αρκεί να είσαι στη… σωστή πλευρά της ιστορίας, αλλά να έχεις και τη δύναμη να την διαμορφώσεις. Ο σαντάμ μπορεί να έφυγε, αλλά τα προβλήματα του Ιράκ όχι μόνο δεν λύθηκαν, αλλά έγιναν ακόμα μεγαλύτερα!
Τότε, λοιπόν, τον Μάρτιο του 2003, η προέλαση των Αμερικανών προς τη Βαγδάτη καθυστερούσε. Κάτι η άμυνα των Ιρακινών, κάτι οι ανεμοθύελλες, τους είχαν καθηλώσει. Πίσω στην πατρίδα είχε αρχίσει η γκρίνια. Ξεκίνησαν για πόλεμο – εξπρές και πήγαινε τους βγει… Τόλμη και Γοητεία, το σήριαλ – ποταμός που παίζεται από το 1987 και πλησιάζει 10.000 επεισόδια!
Στο Πεντάγωνο βγήκαν στην αναζήτηση ήρωα. Πάντα μια ηρωική πράξη συγκινεί τον κόσμο που μένουν στην ενέργεια, στην πράξη και δεν ψάχνει να αναλύσει ποιος τα προκάλεσε όλα αυτά!
Η ευκαιρία δόθηκε τις 23 Μαρτίου 2003. Μια φάλαγγα αυτοκινήτων τροφοδοσίας έχασε τον προσανατολισμό της στη Νασιρίγια, οι μάχες μαίνονταν. Η φάλαγγα έπεσε σε ενέδρα αυτοκίνητα ανατράπηκαν, άλλα έπιασαν φωτιά κι όσοι επέζησαν ήταν αβοήθητοι, έπεσαν στα χέρια των Ιρακινών.
Τρεις κοπέλες που υπηρετούσαν στον Αμερικανικό στρατό είχαν τη θλιβερή πρωτιά να γίνουν οι πρώτες αιχμάλωτες! Τραυματισμένες και οι τρεις.
Όπως στις ταινίες έτσι και στον πόλεμο το κοινό θέλει έναν πρωταγωνιστή, στην προκειμένη περίπτωση πρωταγωνίστρια. Οι Αμερικανοί είχαν να επιλέξουν μεταξύ τριών.
*Η Λόρι Πιεστέβα ήταν 24 χρόνων. Ο πατέρας της και ο παππούς της είχαν πολεμήσει στο Βιετνάμ και Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αντίστοιχα. Είχαν όμως ένα σοβαρό μειονέκτημα. Ήταν Ινδιάνοι! Και σαν να μην έφθανε αυτό από τη μεριά της μητέρας της ήταν Μεξικάνα!
*Η Σοσάνα Τζόνσον ήταν μαύρη, είχε γεννηθεί στον Παναμά κι από πάνω είχε κι ένα παιδί εκτός γάμου!
*Η Τζέσικα Λιντς αντίθετα ήταν λευκή (και ξανθιά), 19 χρόνων, νοστιμούλα. Το κορίτσι της διπλανής πόρτας.
Δεν θέλει και σκέψη για το που έπεσαν τα φώτα. Η κοπέλα στα δελτία ειδήσεων παρουσιαζόταν ως «Ράμπο» που έδινε τη μάχη μέχρι να τις τελειώσουν οι σφαίρες, Τώρα πλαλευε για τη ζωή της, τραυματισμένη σε ένα άθλιο στρατιωτικό νοσοκομείο στα χέρια των… κακών Ιρακινών που γύρευε τι θα της έκαναν.
Οργανώθηκε επιχείρηση για την απελευθέρωσή της. Μαζί και η Τζόνσον, ενώ η Ινδιάνα Πιεστέβα είχε υποκύψει στα τραύματά της. Βρέθηκε ένας Ιρακινός δικηγόρος του οποίου η γυναίκα ήταν νοσοκόμα στο συγκεκριμένο νοσοκομείο κι αφού τους κατατόπισε για τις εισόδους που υπάρχουν πήρε την υπόσχεση ότι αυτός και η γυναίκα του θα μεταφέρονταν στις ΗΠΑ και θα έπαιρναν την Αμερικανική υπηκοότητα.
Η επιχείρηση πέτυχε, οι κοπέλες απελευθερώθηκαν, οι νοικοκυρές άφησαν ένα δάκρυ κυλήσει στο μάγουλο τους, κράτησαν κι ένα για την σαπουνόπερα που είχε μετά η τηλεόραση κι η ζωή συνεχίστηκε.
Μόνο η ηρωίδα που διάλεξε το Πεντάγωνο δεν ήταν σύμφωνη να σηκώσει ένα φορτίο που δεν της αναλογούσε. Στις συνεντεύξεις που άρχισε να δίνει γκρέμιζε την ιστορία. Δεν μπόρεσε να δώσει μάχη. Το αυτοκίνητο που επέβαινε είχε ανατραπεί, έσπασε το χέρι της κι έπαθε εξάρθρωση ο αστράγαλος της. Κι ακόμα μίλησε για τις Ιρακινές νοσοκόμες που της τραγουδούσαν για να αμβλύνουν τον πόνο της, ενώ ο θάνατος της Πιεστέβα την είχε συγκλονίσει.
Το 2003 κατέθεσε στην Εθνική Αμερικανική Επιτροπή. Επανέλαβε τα ίδια. Στο μεταξύ είχε γράψει βιβλίο με τις εμπειρίες της κι είχε δώσει δεκάδες συνεντεύξεις.
Ούτε η ίδια έχασε από όλη αυτή την ιστορία. Η αλήθεια σε βάθος χρόνου είχε περισσότερη αξία από την προπαγάνδα. Σε μια εποχή που οι Αμερικανοί έψαχναν να βρουν τι λάθος έγινε στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν κι αλλού, η ιστορία της ζωής της είχε ενδιαφέρον.
Σήμερα είναι δασκάλα, ενώ στην κόρη της έχει δώσει το όνομα της χαμένης Ινδιάνας φίλης της….
