Το ρίσκο που άλλαξε το τοπίο στα λαϊκά περιοδικά

Must Read

Ήταν 10 Απριλίου του 1990 όταν ένας κύκλος μισού, σχεδόν, αιώνα έκλεινε οριστικά. Το εμβληματικό περιοδικό Ρομάντσο κυκλοφορούσε το τελευταίο τεύχος. Είχε αλλάξει σε ύλη, είχε αλλάξει ακόμα και το όνομά του, λεγόταν ΣΥΝ και είχε προσπαθήσει να μπει στο χώρο των ιλιουστρασιόν περιοδικών. Οκτώ, μόλις, τεύχη μετά τη μεταμόρφωσή του έκλεισε!

Το Ρομάντσο ήταν δημιούργημα του Μικρασιάτη τυπογράφου Νίκου Θεοφανίδη που εξελίχτηκε σε υπερπετυχημένο εκδότη. Το είχε λανσάρει το 1935 ως αισθηματικό περιοδικό. Κυκλοφόρησε 284 τεύχη και μέσα στην καρδιά της Κατοχής στις 15 Σεπτεμβρίου 1942 προσπάθησε να αυξήσει την κυκλοφορία του προσφέροντας αυτοτελείς νουβέλες στους αναγνώστες ή σωστότερα στις αναγνώστριες.

Το… βασίλειο του Νίκου Θεοφανίδη στην οδό Αναξαγόρα στο κέντρο της Αθήνας

Η λογική ήταν απλή. Τα λαϊκά περιοδικά της εποχής δημοσίευαν σε συνέχειες αισθηματικά μυθιστορήματα. Κάτι σαν τα σημερινά σήριαλ της τηλεόραση. Ο Θεοφανίδης σκέφτηκε να τα προσφέρει…. μια κι έξω. Δεν ήταν αυτό που ζητούσε ο κόσμος και η προσπάθεια είχε σχετική επιτυχία.

Στις 14 Ιανουαρίου 1943 αναλαμβάνει τη διεύθυνση του περιοδικού ο Απόστολος Μαγγανάρης, ο άνθρωπος που το 1939 κυκλοφόρησε τον Θησαυρό με εκδότη τον Γιάννη Παπαγεωργίου, που ήταν από τις μεγαλύτερες εκδοτικές επιτυχίες της προπολεμικής εποχής.

Το μεγάλο του ατού η γελοιογραφία του Μιχάλη Γάλλια με την χοντρή και τον Ζαχαρία

Ο Μαγανάρης είχε φύγει από τον Θησαυρό, αλλά το περιοδικό συνέχιζε να κρατά τα σκήπτρα στα λαϊκά περιοδικά.

Και στο Ρομάνσο ο Μαγγανάρης έβαλε τη σφραγίδα του, αλλά το περιοδικό βρισκόταν κολλημένο στα 10.000 φύλλα κυκλοφορία, τη στιγμή που ο ανταγωνιστής Θησαυρός ξεπερνούσε τις 100.000!

Το 1956 η κατάσταση έχει παγιωθεί. Το Ρομάντσο, χωρίς τον Μαγγανάρη πλέον, αλλά τον Μιχάλη Χανούση, ήταν ένα συμπαθητικό περιοδικό με ορισμένους καλούς συνεργάτες όπως ο Νίκος Τσιφόρος και ο Πολύβιος Βασιλειάδης που έγραφαν ευθυμογραφήματα, αλλά ηγέτης στο χώρο παρέμενε ο Θησαυρός.

Τότε ο Θεοφανίδης αποφάσισε να παίξει τα… ρέστα του. Ή θα έμπαινε στη φυλακή για χρέη ή θα απογείωνε το Ρομάντσο. Το σκέφτηκε;

Να μειώσει την τιμή του περιοδικού στο μισό, χωρίς να αλλάξει την ύλη. Τότε το Ρομάντσο, ο Θησαυρός και τα άλλα ομοειδή περιοδικά είχαν 68 σελίδες και τιμή 6 δρχ. Δεν ήταν ακριβά, αλλά για ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού παρέμεναν απαγορευτικά. Κυκλοφορούσαν… δύο φορές, μία από το περίπτερο και μία από χέρι σε χέρι, από οικογένεια σε οικογένεια!

Ο Θεοφανίδης αποφάσισε να πουλά το περιοδικό με 3 δρχ. Πίστευε ότι θα ανέβαιναν εντυπωσιακά οι πωλήσεις. Δεν τον ενδιέφερε τόσο να κόψει φύλλα από τον ανταγωνισμό, αλλά να αποκτήσει πρόσβαση σε ένα κοινό που δεν μπορούσε να διαθέσει 6 δραχμές, αλλά θα έδινε τρεις.

Το τέλος του καλοκαιριού του ’56 σήμανε και το τέλος των 6 δραχμών

Ξεκίνησε εντυπωσιακή διαφημιστικό καμπάνια

Ο Θησαυρός απάντησε με περισσότερες σελίδες. Κυκλοφορούσε δύο μέρες αργότερα από το Ρομάντσο, κάθε Πέμπτη και τις 68 σελίδες τις αύξησε σε 100, διατηρώντας την τιμή των 6 δρχ. Στη σχετική διαφήμιση πρόβαλε τα ισχυρά ονόματα των συνεργατών του

 

Ενώ στο εξώφυλλο δεν υπήρχε η τιμή…

Υπήρχε όμως στην 3η ελίδα

 

Το τεύχος της Τρίτης 4 Σεπτεμβρίου 1956 του Ρομάντσο με εμφανή την τιμή των 3 δραχμών κυκλοφόρησε σε 80.000 αντίτυπα

 

Το κοινό επιβράβευσε την πρωτοβουλία του Ρομάντσο και σε μια εβδομάδα τετραπλασίασε την κυκλοφορία του. Τα 10.000 αντίτυπα έγιναν 40.000!

Μέχρι το τέλος του 1956 το Ρομάντσο είχε φθάσει σε κυκλοφορία τον βασικό ανταγωνιστή του, μπορούσε κι αυτό να τυπώνεται κι αυτό με 100 σελίδες και σταδιακά εκτός από τους αναγνώστες να του παίρνει και τους συνεργάτες του Θησαυρού.

Στα χρόνια που ακολούθησαν το Ρομάντσο ανέβαινε σταθερά για να φθάσει να έχει τιράζ 330.000 φύλα. Αυτό σημαίνει κυκλοφορία γύρω στις 270.000 κάθε Τρίτη.

Δύο γελοιογραφικές σειρές έγραψαν ιστορία. Η μια ήταν η παλαιότερη, οι βαρελόφρονες που σχεδίαζαν εναλλάξ οι σκιτσογράφοι του περιοδικού

Η άλλη ήταν ο Σπαγγοραμένος που είχε λανσάρει ο Σταμάτης Πολενάκης στο «Τραστ του Γέλιου» περιοδικό που κυκλοφόρησε στα τέλη της δεκαετίας του ’40 και δεν είχε καμιά σχέση με το ομότιτλο περιοδικό της δεκαετίας του ’70 με πληθώρα κοριτσιών που φορούσαν από λίγα έως καθόλου ρούχα!

Ο Θεοφανίδης πέθανε τον Φεβρουάριο του 1987 κι οι διάδοχοί του προσπάθησαν να κάνουν πιο μοντέρνο το δημιούργημά του. Απέτυχαν. Πούλησαν την επιχείρηση στον ΔΟΛ ο οποίος αποφάσισε να το βάλει στο χώρο των «λάιφ στάιλ» περιοδικών. Το μετονόμασε σε ΣΥΝ, πήρε τον Μάνο Αντώναρο, τον γιο του Αρχέλαου, διευθυντή, άνθρωπο με ικανότητες, αλλά δεν του έδωσε πίστωση χρόνου για να φανεί το αποτέλεσμα της προσπάθειας. Μέσα σε οκτώ τεύχη τι να παρουσιάσει; Ο ΔΟΛ που είχε τον «Ταχυδρόμο» προτίμησε να κλείσει το περιοδικό που, χωρίς υπερβολή για μικρό ή μεγάλο χρονικό διάστημα είχε μπει σε όλα τα ελληνικά σπίτια.

Ακολουθήστε το newsbreak.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις τελευταίες & σημαντικές ειδήσεις.

Ακολουθήστε το newsbreak.gr στο κανάλι μας στο YouTube για να είστε πάντα ενημερωμένοι.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο newsbreak.gr

Tο newsbreak.gr δημοσιεύει κάθε σχόλιο το οποίο είναι σχετικό με το θέμα στο οποίο αναφέρεται το άρθρο. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του. Ωστόσο, αυτό δε σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές και διατηρούμε το δικαίωμα να μην δημοσιεύουμε συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια όπου τα εντοπίζουμε. Σε κάθε περίπτωση ο καθένας φέρει την ευθύνη των όσων γράφει και το newsbreak.gr ουδεμία νομική ή άλλη ευθύνη φέρει.

ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ

εισάγετε το σχόλιό σας!
Πληκτρολογήστε το όνομα σας

Περισσότερα Βίντεο

Latest News

Διαβάζονται τώρα

More Articles Like This