Το ημερολόγιο γράφει 25 Οκτωβρίου. Το επιβατηγό «Πατρίς ΙΙ» φέρνει στον Πειραιά επιβάτες από την Αλεξάνδρεια. Ανάμεσά τους μια εξαιρετικά κοιμψή 45χρονη με αριστοκρατικό αέρα. Δείχνει το διαβατήριό της. Γράφει:
«Ελεονόρα Μπράχαμ, το γένος Άσερ, κάτοικος Λονδίνου γεννημένη στη Λειψία το 1884».
Κατευθύνεται στο ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετανία» όπου ζητά από τον υπάλληλο της ρεσεψιόν Γεράσιμο Καβαλλιέρη δύο συνεχόνενα δωμάτια με θέα στην Πλατεία. Ξεκουράζεται και το βράδυ κατεβαίνει στο μπαρ του ξενοδοχείου όπου την περιμένουν ο Τούρκος βουλευτής Εσρέφ Ρουσέν και ο γραμματέας της τουρκικής πρεσβείας στην Αθήνα Ζεκί Βέης.
Βρισκόμαστε στα 1930. Στην Αθήνα διοργανώνεται η πρώτη Βαλκανική Συνδιάσκεψη με πρόεδρο τον Αλέξανδρο Παπαναστασίου. Οι Βαλκανικές χώρες δείχνουν πρόθυμες να ξεπεράσουν τις διαφορές τους. Έχουν έρθει βουλευτές, αλλά και άνθρωποι του πνεύματος για να ανταλλάξουν απόψεις για σύσφιξη των σχέσεων.
Ακούγονται προτάσεις όπως να διδάσκονται στα πανεπιστήμια των χωρών οι βαλκανικές γλώσσες (Αλ. Σβώλος), να διδάσκεται η ελληνική ιστορία και ο πολιτισμός (Φρασάρι, εκπρόσωπος Αλβανίας), ή να ιδρυθούν σε όλες τις χώρες Λαϊκά Πανεπιστήμια (Καντακουζηνός, εκπρόσωπος Ρουμανίας) και άλλα που έμειναν προτάσεις.
Ο Τούρκος βουλευτής ήταν δημοσιογράφος, λογοτέχνης, πολιτικός, αλλά πίσω απ’ όλα αυτά ήταν άνθρωπος των «ειδικών αποστολών». Το δείχνει η εξέλιξή του. Υπηρέτησε ως πρεσβευτής σε διάφορες χώρες που έπρεπε να κρατηθούν λεπτές ισορροπίες. Τον βρίσκουμε στην Αλβανία (1934), στην Ουγγαρία (1939-43), στην Ιταλία (1943-44), στη Μ. Βρετανία (1944-45) και στην Ελλάδα (1945). Όπως φαίνεται και από τη διάρκεια της θητείας του σε κάθε χώρα συνέβαιαν γεγονότα για τα οποία η Τουρκία ήθελε γρήγορη και έγκυρη ενημέρωση.
Επιστροφή στα 1930. Οι ελληνικές αρχές αναζητούν περισσότερες πληροφορίες για την κοσμική με τις τόσο υψηλές επαφές. Ρωτούν την Αγγλική πρεσβεία, η οποία απάντησε ότι δεν υπάρχει τέτοια πολίτης και το διαβατήριο είναι πλαστό. Α
ναζήτησαν τους φακέλους των Τούρκων υπηκόων που τους απασχόλησαν στο παρελθόν και την αναγνώρισαν σε μια φωτογραφία. Η κυρία Μπράχαμ στην πραγματικότητα ήταν η Τζεμιλέ ή Εμινέ Ριβάν του Τεφίκ, γεννημένη στην Κομοτηνή. Ο πατέρας της είχε απελαθεί από την Ελλάδα ως δραστήριο στέλεχος της οργάνωσης «για την απελευθέρωση της Δυτικής Θράκης», είχε στενές σχέσεις με το τουρκικό προξενείο της Θεσσαλονίκης, εγκαταστάθηκε στην Κωνσταντινούπολη.
Η Εμινέ το 1920 στην Πόλη αποτελεί τον σύνδεσμο του Ισμέτ Πασά, επιτελάρχη του Κεμάλ με τον Γάλλο συνταγματάρχη Μπλαν, υψηλόβαθμο στέλεχος των μυστικών υπηρεσιών, οι οποίες τότε, μαζί με τους Ιταλούς ενίσχυαν τον Κεμάλ στον πόλεμο κατά της Ελλάδας.
Η έρευνα αποκάλυψε ότι είχε έρθει κι ένα χρόνο νωρίτερα όταν ο αδελφός της Αρίφ ο οποίος εργαζόταν ως πιλότος σε ιταλικό υδροπλάνο που έκανε δρομολόγια στην Ελλάδα, σκοτώθηκε σε ατύχημα και θέλησε να παραλάβει τα προσωπικά του αντικείμενα.
Στις 5 Νοεμβρίου είχαν όλα τα στοιχεία για να συλλάβουν την Εμινέ, αλλά αυτή είχε αναχωρήσει για την Ελλάδα την 1η Νοεμβρίου.
Το υπουργείο Εξωτερικών σύστησε στην Ασφάλεια και στο Β’ Γραφείο του ΓΕΣ που είχαν εμπλακεί στην υπόθεση να την αφήσουν επειδή οι Βαλκανικές χώρες εγκαινίαζαν μια «νέα εποχή» στις σχέσεις τους.
Ο συνταγματάρχης του Β’ Γραφείου πληροφοριών του ΓΕΣ Γεώργιος Φεσσόπουλος είχε αντίθετη άποψη, Σε συνεργασία με την αστυνομία ζήτησε να λυθεί το μυστήριο. Λίγες μέρες αργότερα ήρθε η είδηση από τη Βουλγαρία, ότι στη Γέφυρα της Κούλας, κοντά στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα βρέθηκε νεκρή η υπήκοος Τουρκίας Εμινέ Ριβάν. Είχε περάσει στη Βουλγαρία από την Ελλάδα με συνοδεία δύο συμπατριωτών της που επέβαιναν στο ίδιο αυτοκίνητο.
Στάλθηκαν ση Βουλγαρία ο υπομοίραρχος Σεργεντάνης και ο αρχιφύλακας Δουκάκης που είχαν συνεργασία με τον διευθυντή της Αστυνομίας στη Σόφια, Καραγκιόζοφ. Ο Βούλγαρος συνάδελφός τους ήταν επιφυλακτικός. Κι αυτός πίστευε ότι κάτι σημαντικό υπήρχε πίσω από τη δολοφονία, αλλά, προφανώς, και σε αυτόν είχε σταλεί το μήνυμα «μην τα χαλάσουμε με τους Τούρκους τώρα που τα… έχουμε βρει».
Έδωσε τα στοιχεία των δύο συνοδών της νεκρής, πλέον, κατασκόπου. Ήταν ο 41 χρόνων έμπορος Ιξάν Μπαϊραμλή από τη Μερσίνη, κάτοικος Σμύρνης και ο Ρετζπέπ Χουσνί, 42 χρόνων, από τη Νικομήδερια, κάτοικος Προύσας. Στην κατάθεσή τους οι δύο Τούρκοι υποστήριξαν ότι η Εμινέ, μόλις πέρασαν τα σύνορα, επιβιβάστηκε σε άλλο αυτοκίνητο με κατεύθυνση το Πετρίτσι.. Ο Χουσνί υποστήριξε ότι ο ένας από τους τρεις άνδρες που την παρέλαβαν έμοιαζε με τον Μπλαν, τον προϊστάμενο αντικατασκοπίας στην Κωνσταντινούπολη.
Νέες έρευνες στην Ελλάδα αυτή τη φορά αποκαλύπτουν ότι ο Χουσνί είχε συναντηθεί στην Ελλάδα με κάποιον Ρεούφ, Τούρκο πρόσφυγα του ’22. Είχε δηλώσει «Τσερκέζος», Μουσουλμάνος δηλαδή με καταγωγή από την Κιρκασία από την οποία είχαν φύγει οι πόγονοί του με κατεύθυνση την Τουρκία για να γλιτώσουν τις διώξεις των Ρώσων. Έμενε στο Περιστέρι, ως Τούρκος αντικαθεστωτικός και είχε συναντηθεί κι αυτός με Τούρκο βουλευτή, τον Ρεσίτ Σαφέτ που είχε έρθει στην Αθήνα για τη Βαλκανική Συνδιάσκεψη. Απ’ο την ανταλλαγή φωτογραφιών έγινε γνωστό ότι ο… Περιστεριώτης Ρεούφ ήταν ο δεύτερος συνοδός της Εϊμέν που είχε δηλώσει ψεύτικο όνομα στις ελληνικές αρχές και το αληθινό (Ιξάν Μπαϊραμλή) στις Βουλγαρικές
Οι Βουγαρικές αρχές είχαν κατάσχει δεκάδες έγγραφα που είχαν στην κατοχή τους οι δύο Τούρκοι. Κάποια από αυτά όσα αφορούσαν την Ελλάδα τα παρέδωσαν στον χωροφύλακα Γιώργο Φραγκόπουλο που ήξερε Βουλγαρικά.
Σε αυτά γινόταν φανερό ότι για οκτώ χρόνια ο «Ρεούφ» στρατολογούσε συμπατριώτες του που ενεργούσαν κατασκοπία σε βάρος της Ελλάδος ενώ δήλωνε χαρούενος που επιτρέφει στην πατρίδα του «αφήνοντας αυτό τον βρωμερό τόπο που μισεί την Τουρκία και φοβάται τώρα που ο Κεμάλ την κάνει μεγάλο και ισχυρό κράτος».
Στην ανακοίνωση της Βουλγαριικής αστυνομίας γινόταν γνωστό ότι οι δύο Τούρκοι απελάθηκαν, αλλά τους κατασχέθηκαν τα έγγραφα που αφορούσαν «ζητήματα εθνικής άμυνας ομόρου χώρας, πλην όμως άπτωνται και θεμάτων ασφαλείας του βουλγαρικού εδάφους…»
Κι η Εμινέ; Ποτέ κανείς δεν έμαθε ποιός την σκότωσε. Στην ελληνική πλευρά επικρατούσε η άποψη ότι έπεσε θύμα του ανταγωνισμού Άγγλων και Γάλλων στη Μέση Ανατολή που άρχιζε τότε να παρουσιάζει ενδιαφέρον. Άλλωστε οι Βούλγαροι δεν ήθελαν να διαταράξουν τις σχέσεις τους με τους Τούρκους, σιγά μην έμπλεκαν στον αγγλογαλλικό καυγά.
Η όλη ιστορία έβγαλε και κάτι καλό για την Ελλάδα. Φρόντισε να οργανώσει καλύτερα τις υπηρεσίες αντικατασκοπίας διαπιστώνοντας ότι πράκτορας των ξένων θα μπορούσε να είναι ο οποιοσδήποτε.
