Μέχρι το καλοκαίρι του 1972 η Ελλάδα ζούσε στον αστερισμό του «Αγνώστου Πολέμου». Το νέο μέσο, η τηλεόραση, είχε τρυπώσει παντού κι όλος ο κόσμος παρακολουθούσε με θρησκευτική ευλάβεια τις περιπέτειες του συνταγματάρχη Βαρτάνη που ερμήνευε ο Άγγλος Αντωνόπουλος.
Το κανάλι που μετέδιδε το σήριαλ, η ΥΕΝΕΔ, δύο φορές την εβδομάδα, όχι μόνο έσκιζε σε θεαματικότητα, αλλά… έδιωχνε διαφημίσεις. Δεν χωρούσαν άλλες στο πρόγραμμα!
Η ΥΕΝΕΔ ήταν ο σταθμός του στρατού και ανταγωνιστής της ήταν το ΕΙΡΤ, η σημερινή ΕΡΤ, το επίσημο κρατικό κανάλι.
Λίγοι ήταν οι άνθρωποι που ήξεραν τηλεόραση εκείνη την εποχή κι ακόμα λιγότεροι αυτοί που μπορούσαν να στήσουν μια δημοφιλή εκπομπή.
Ο Νίκος Νικολαρέας, παλιός ραδιοφωνικός παραγωγός γνωστός με το ψευδώνυμο, «συνεργάτης χωρίς όνομα» ήταν ένας από αυτούς. Δική του παραγωγή ήταν ο «Άγνωστος Πόλεμος«» σε αυτόν απευθύνθηκαν για να δημιουργήσουν το αντίπαλο δέος.
Μες τη σειρά του απευθύνθηκε στον Γιάννη Φίλιππα που είχε πολλές επιτυχίες στο ραδιόφωνο σε ιστορίες συνεχείας που κυριαρχούσαν τις πρωινές κυρίως ώρες πριν τις… σβήσει η τηλεόραση.
Του ζήτησε ένα σήριαλ με αγωνία που θα μπορούσε να δημιουργήσει την αίσθηση στον θεατή για το επόμενο επεισόδιο.
Το πρώτα ελληνικά σήριαλ δεν γυρίζονταν σε μεγάλα στούντιο. Ένας παλιός κινηματογράφος, το πρώτο στούντιο ΑΤΑ στην οδό Λένορμαν ήταν το πρώτο πλατο. Μέσα εκεί έπρεπε να εξαντλείται η σειρά. Όταν υπήρχε ανάγκη για εξωτερικά γυρίσματα χρησιμοποιούσαν φιλμ που ήταν ακριβό.
Η ιστορία του «Παράξενου Ταξιδιώτη» ήταν ιδανική για τις συνθήκες αυτές. Σε ένα ιδιωτικό νησί κάπου στο Αιγαίο στη βίλα ενός εφοπλιστή φθάνει ένας άγνωστος που αρνείται να αποκαλύψει την ταυτότητά του. Προκαλεί αναστάτωση κι αυτή η… αναστάτωση κράτησε 176 ημίωρα επεισόδια. όλη η ιστορία ήταν μέσα στη βίλα, στο ντεκόρ δηλαδή που είχε δημιουργήσει ο Μανώλης Μαριδάκης, ο σκηνογράφος (και) του «Αγνώστου Πολέμου».
Δεν ήταν ο μοναδικός… διπλοθεσίτης, μαζί φυσικά με τον παραγωγό. Κοινός ήταν και ο σκηνοθέτης, ο Κώστας Κουτσομύτης, κοινός και ο βοηθός του, κι εδώ είναι η έκπληξη. Ο Σπύρος Φώσκολος είναι ο γιος του δημιουργού των μεγάλων επιτυχιών. Συνυπήρξαν σε όλες τις μεγάλες επιτυχίες, τόσο την εποχή εκείνη, όσο και αργότερα στη «Λάμψη» και το «Καλημέρα Ζωή».
Το μεγάλο όπλο στη σειρά ήταν η παρουσία του Αλέκου Αλεξανδράκη που για πρώτη φορά θα εμφανιζόταν στην τηλεόραση. Αγαπημένος ζεν πρεμιέ δοκίμασε ένα ρόλο που ήταν εντελώς διαφορετικός που τον είχε συνηθίσει το πλατύ κοινό από τις κινηματογραφικές του εμφανίσεις. Μάλιστα όπως ο ίδιος είχε αποκαλύψει για πρώτη φορά στην καριέρα του φοβήθηκε την τυποποίηση. Αν και διάσημος οι περισσότεροι τον φώναζαν «άγνωστο» ή «ταξιδιώτη»!
Δίπλα του ηθοποιοί με μεγάλη εμπειρία όπως ο Αλέξης Δαμιανός, άλλοι με παρουσία στο θέατρο (Νόνικα Γαληνέα) ή στον κινηματογράφο (Ελένη Ερήμου).
Η σειρά βγήκε στον αέρα την Τετάρτη 21 Ιουνίου 1972, ημέρα Τετάρτη και ο αρχικός προγραμματισμός ήταν για δύο φορές την εβδομάδα (Παρασκευή η άλλη μέρα). Η επιτυχία, ένα χρόνο μετά έφερε και τρίτη μέρα προβολής (Σάββατο).
Το σήριαλ πάτησε γερά σε αυτό που άρεσε στο κοινό. Εκείνη την εποχή, παγκόσμια, μια σειρά, οι «Επικίνδυνες Αποστολές» είχε σουξέ. Το μουσικό της θέμα είναι εμβληματικό και το κράτησαν οι παραγωγοί της και στη σειρά ταινιών με τον Τομ Κρουζ. Ο Γιώργος Φρεν (κι αυτός από τον Άγνωστο Πόλεμο) που είχε τη μουσική επιμέλεια της σειράς διάλεξε το θέμα «Wide Willy» από το σάουντρακ της σειράς. Συνήθως ακουγόταν στο αμερικανικό σήριαλ όταν η δράση έφθανε στο ζενίθ. Δημιουργός του o Αργεντινός συνθέτης Λάλο Σέφριν, εβραϊκής καταγωγής που είχε κάποια σχέση με την Ελλάδα! Ο δάσκαλος που τον επηρέασε στα πρώτα του βήματα ήταν ο Ανδρέας Καραλής, ελληνορώσος, πρώην Διευθυντής του Ωδείου του Κιέβου.
Με τόσα πολλά ατού δεν ήταν έκπληξη που καλοκαιριάτικα ο «Άγνωστος Πόλεμος«» και η ΥΕΝΕΔ απέκτησαν ένα ισχυρό ανταγωνιστή που άντεξε ακόμη κι όταν ο Μάνιξ, μια άλλη δημοφιλής σειρά δράσης, αμερικανικής παραγωγής μπήκε απέναντί του, ακόμα κι όταν το… άλλο κανάλι το Σάββατο έβαλε τις ταινίες της Φίνος Φιλμ που για πρώτη φορά τις έδειχνε η «μικρή οθόνη».
Το ενδιαφέρον του κοινού ήταν τόσο μεγάλο που ένα χρόνο μετά, το καλοκαίρι του 1973 το περιοδικό «Βεντέτα», του Νίκου Θεοφανίδη άρχισε να δημοσιεύει ως μυθιστόρημα πιά, αλλά με πλούσιο φωτογραφικό υλικό το σήριαλ. Η δημοσίευση κράτησε ένα χρόνο.
Το ΕΙΡΤ είχε βρει την κότα με το «χρυσό αυγό» και ζητούσε παράταση των επεισοδίων. Πολλές φορές σεναριογράφος και σκηνοθέτης αυτοσχεδίαζαν για να «γεμίσει» το επεισόδιο δημιουργώντας καταστάσεις που δεν είχαν καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη, όπως έρευνες στο σκοτάδι επειδή ακούστηκε ένας θόρυβος με το φως από ένα φακό να σπάει το μαύρο κι άλλα παρόμοια.
Η σειρά έριξε αυλαία στις 13 Οκτωβρίου 1973, ημέρα Σάββατο. Πιθανότατα το τέλος της ήρθε νωρίτερα από το προγραμματισμένο επειδή το ΕΙΡΤ ετοίμασε νέο πρόγραμμα. Τις επιδόσεις πάντως του «Παράξενου Ταξιδιώτη» δεν τις έζησε ξανά.
Την ίδια επιτυχία είχε και στην Κύπρο (ΡΙΚ) όπου προβλήθηκε. Από τα 176 επεισόδια έχει διασωθεί – τυχαία – μόνο ένα κι αυτό σε κακή κατάσταση. Όλα τα άλλα σβήστηκαν για να γραφούν στις βιντεοταινίες άλλα προγράμματα που κι αυτά με τη σειρά τους σβήστηκαν…
Το μοναδικό επεισόδιο που έχει διασωθεί από τη σειρά
Το καστ της σειράς:
Αλέκος Αλεξανδράκης (Αλέξης Αρσένης, ο παράξενος ταξιδιώτης), Αλέξης Δαμιανός (Νέστωρ Βρεττός), Νόνικα Γαληνέα (Έλενα Βρεττού, σύζυγος του Βρεττού / Σύλβια), Ελένη Ερήμου (Μυρτώ Βρεττού, κόρη του Βρεττού), Θάνος Κωτσόπουλος (Μάνθος (τρελός) Κιούσης / Μάνος Κιούσης), Μαρία Κωνσταντάρου (Ντίνα, οικονόμος), Γιάννης Ευαγγελίδης (Νίκος Κάρλος), Βασίλης Τσάγκλος (Θωμάς, υπηρέτης), Γιώργος Κυρίτσης (Λουΐτζι – «Απλοχέρης»), Πέτρος Ζαρκάδης (ενωμοτάρχης Ρουμπής), Σπύρος Καλογήρου (καπετάν Μουγγρής), Νίκος Κούρος (δάσκαλος Ρέππας), Νίκος Χατζίσκος (Χριστόφορος Αρσένης), Γρηγόρης Ευαγγελάτος (Καραβέλλι, Ιταλός μαφιόζος), Νίκος Μπακογιάννης (χαζο-Νικήτας), Καίτη Λαμπροπούλου (Ελίζα), Νίκος Βασταρδής (Γκάνας), Γιώργος Βελέντζας (Γιώργος, φίλος του Βρεττού), Κώστας Δίπλαρος, Γιώργος Ζαϊφίδης , Ντίνος Κωνσταντινίδης , Δημήτρης Μπισλάνης , Μανώλης Δεστούνης, Βασίλης Γεωργιάδης, Γιώργος Καλατζής , Βίκυ Βανίτα.
