Πολλά χρόνια πριν οι γιορτές των Χριστουγέννων ήταν διαφορετικές. Οι ευχές δεν στέλνονταν με sms, οι αποδράσεις από τις μεγάλες πόλεις δεν συνοδεύονταν από αναρτήσεις σε Facebook και Instagram. Τη θέση τους είχαν οι εφημερίδες και τα περιοδικά, τα λαϊκά κατά βάση. Κάθε οικογένεια το πρωί ή το μεσημέρι αγόραζε την εφημερίδα της και τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα ένα περιοδικό.
Αυτές ήταν οι «πύλες» για τη γνώση στο τι συμβαίνει στον κόσμο. Μέχρι τη δεκαετία του ’90, τέτοια εποχή σήμαινε συναγερμός σε εφημερίδες και περιοδικά τέτοιες μέρες. Οι Χριστουγεννιάτικες και Πρωτοχρονιάτικες εκδόσεις δεν σήμαινε μόνο μια μέρα αργίας για τους δημοσιογράφους που εργάζονταν με ελάχιστες αργίες όλο το χρόνο, αλλά και την παραγωγή των Χριστουγεννιάτικων εντύπων που κατέρριπταν κάθε κυκλοφοριακό ρεκόρ.
Στην πρώτη γραμμή οι σκιτσογράφοι. Αυτοί έπρεπε μέσα από τις δημιουργίες τους να δώσουν τον εορταστικό τόνο.
Βλέποντας τις δημιουργίες άλλων εποχών πέρα από την έκπληξη για το χιούμορ κάθε εποχής διαπιστώνουμε ότι πολλά από τα προβλήματα ήταν κοινά: Η ακρίβεια, οι σχέσεις των ανθρώπων, ακόμα και τα πολιτικά προβλήματα. Αλλάζουν μόνο οι πρωταγωνιστές.
Η «χοντρή του Θησαυρού» ήταν δημιούργημα του Μιχάλη Γάλλια και απογείωσε κυκλοφοριακά του περιοδικό. Βέβαια στις μέρες μας θα είχε… πρόβλημα η Άλκηστις Πρωτοψάλτη, αλλά την εποχή εκείνη το πάχος ήταν ένδειξη καλοζωίας.Οι Βαρελόφρονες ήταν το αντίστοιχο… σήριαλ γελοιογραφιών του αντίπαλου δέους, του Ρομάντζο. Εδώ οι πολλοί και εκλεκτοί δημοσιογράφοι του περιοδικού διαγωνίζονταν κάθε εβδομάδα για να δημοσιευτεί το δικό τους σκίτσο. Διαλέξαμε ένα του Αρχέλαου (Αντώναρου) που εκτός από εξαιρετικός σκιτσογράφος ήταν και συντάκτης ύλης σε εφημερίδες και περιοδικά.Ο Κώστας Βλάχος από το Ρομάντσο εμπνέεται από τους τρόπους που έβρισκαν οι πιτσιρικάδες της εποχής να πουν τα κάλαντα. Σήμερα δεν υπάρχουν θυρωροί, αλλά έτσι όπως πάμε δεν θα υπάρχουν και… πιτσιρικάδες.Η ματιά του Αρχέλαου στα κάλαντα…Ο Φωκίων Δημητριάδης στο χριστουγεννιάτικο ΒΗΜΑ του 1958 «μιλά» για τη σύσκεψη που ετοίμαζαν οι Άγγλοι για το Κυπριακό. Το σκίτσο είναι προφητικό αφού οι συμφωνίες που υπέγραψαν Καραμανλής και Αβέρωφ, ο οποίος εικονίζεται και στο σκίτσο, επέβαλαν την παρουσία των τουρκοκυπρίων στις πολιτικές εξελίξεις του νησιού με τις ευλογίες των Άγγλων. Κάτω ο Βασίλης Χριστοδούλου από τη ΒΡΑΔΥΝΗ μας μεταφέρει 20 χρόνια αργότερα στην εορταστική Αθήνα του 1978.To ΤΡΑΣΤ ΤΟΥ ΓΕΛΙΟΥ κυκλοφόρησε για λίγο στα τέλη της δεκαετίας του ΄40 κι ήταν αυτό που έλεγε ο τίτλος του. Μια ομαδική προσπάθεια της «ντριμ τιμ» των γελοιογράφων της εποχής. Στο δισέλιδο που βλέπετε σκιτσάρουν τα «ιερά τέρατα» της εποχής. Ο Παύλος Παυλίδης, ο Φωκίων Δημητριάδης, ο Αρχέλαος και ο Σταμάτης ΠολενάκηςΜπορεί η έμπνευση να είναι κοινή, στην ίδια εφημερίδα, από δύο διαφορετικούς σκιτσογράφους με διαφορά ενός χρόνου, αλλά αυτό που θέλουν να πουν να είναι διαφορετικό. Επάνω ο ΚΥΡ από την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ του 1979 και κάτω ο Διογένης Καμένος ένα χρόνο αργότερα με φόντο τον εμπρησμό στο ΜΙΝΙΟΝ και τον Κατράντζο
Κάθε σχόλιο δημοσιεύεται αυτόματα. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του. Ωστόσο, αυτό δε σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές και διατηρούμε το δικαίωμα να αφαιρέσουμε συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια όπου τα εντοπίζουμε. Σε κάθε περίπτωση ο καθένας φέρει την ευθύνη των όσων γράφει και το newsbreak.gr ουδεμία νομική ή άλλη ευθύνη φέρει.
