Τέτοια εποχή το 1980 η εφημερίδα Ελευθεροτυπία δημοσίευσε σε συνέχειες μια έρευνα με τους γελοιογράφους εκείνης της εποχής. Θέμα, τι άλλο, το χιούμορ και πως το αντιμετωπίζουν, το αναζητούν και το σημαντικότερο πως το προσφέρουν στους αναγνώστες τους.
Μπορεί να πέρασαν από τότε 44 χρόνια, αλλά πολλά από αυτά που λένε και σκιτσάρουν παραμένουν επίκαιρα!
Ο ΚΥΡ (Γιάννης Κυριακόπουλος) που συνεχίζει να προσφέρει χαμόγελα μέσα από το blog του απαντά στην ερώτηση για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει στη δουλειά του.Λέει:
«Δύο είναι οι δυσκολίες. Α. Η έλλειψη θεμάτων από την επικαιρότητα, Β. Η έλλειψη χρημάτων από το λογιστήριο…»
Για το τι φταίει όταν ένας αναγνώστης δεν καταλαβαίνει το χιούμορ ενός σκίτσου, απαντά ένας άλλος μεγάλος του είδους, ο Κώστας Μητρόπουλος:
«Αν πρόκειται για ένα σκίτσο φταίει ο σκιτσογράφος, αν πρόκειται για όλα τα σκίτσα φταίει ο αναγνώστης!»
Ο Γιάννης Καλαϊζής στην ερώτηση γιατί δεν απεργούν οι σκιτσογράφοι απαντά:
«Μα θα έπρεπε να ζητούν καλύτερα σκίτσα…»
Ο Γιάννης Λογοθέτης πριν γίνει συνθέτης και τραγουδιστής ήταν σκιτσογράφος με το όνομα ΛΟΓΟ. Στην έρευνα διαπίστωνε ότι «η μεγαλύτερη δυσκολία του γελοιογράφου είναι η έλλειψη χιούμορ του διευθυντή του…»
Αντίθετα στο ίδιο ερώτημα η Κατερίνα Σχοινά διαπιστώνει «η μεγαλύτερη δυσκολία είναι να μην κάνει για αυτή τη δουλειά…»
Ο Διογένης Καμένος λέει για τις αντιδράσεις των πολιτικών στα σκίτσα: «Η σάτιρα περιέχει και το στοιχείο της διαφήμισης για τον σατιριζόμενο. Γιαυτό και τα δημόσια πρόσωπα, ο αιώνιος στόχος των γελοιογράφων, καμιά φορά δίνουν την εντύπωση ότι με ορισμένες δηλώσεις, προκαλούν τον γελοιογράφο να ασχοληθεί μαζί τους…».
