Ως παίκτης του NBA τα είχε κερδίσει, κυριολεκτικά, όλα. Και με το «Dear Basketball», το μικρού μήκους φιλμ κινουμένων σχεδίων για τη ζωή του, ο Κόμπι Μπράιαντ κατάφερε να κερδίσει και ένα Όσκαρ!
Αν υπήρχε η παραμικρή, έστω, αμφιβολία πως o θρύλος των Lakers υπήρξε πηγή έμπνευσης για εκατομμύρια παιδιά που λατρεύουν το μπάσκετ, ο θρήνος που έχει προκαλέσει παγκοσμίως ο ξαφνικός χαμός του, έρχεται να το επισφραγίσει.
Πέρα από υπεραθλητής, ο Μπράιαντ λατρεύοταν τόσο για τη θέλησή του, όσο και για τα τεράστια αποθέματα ψυχής που διέθετε, τα οποία και τον βοήθησαν να «χτίσει» την καριέρα του πάνω στο πείσμα ενός ονείρου, που χρειαζόταν πάρα πολλή δουλειά για να κατακτηθεί και να γίνει πραγματικότητα.
Δείτε επίσης: Οι αγκαλιές του Αντεντοκούμπο με Εμπαπέ και Νεϊμάρ έγιναν viral (video)
Το 2016, λίγο πριν αποσυρθεί, ο «Black Mamba», όπως ήταν επίσης γνωστός, έγραψε ένα αποχαιρετιστήριο γράμμα-«ερωτική εξομολόγηση» στο πολυαγαπημένο του άθλημα. Αυτό ήταν που αποτέλεσε και την πηγή έμπνευσης για μια μικρού μήκους ταινία κινουμένων σχεδίων, η οποία γυρίστηκε το 2018 και έφτασε μέχρι και την κατάκτηση του αντίστοιχου βραβείου Όσκαρ!
«Αγαπημένο μου μπάσκετ,
Από τη στιγμή που έφτιαχνα αυτοσχέδιες μπάλες, στρίβοντας τις κάλτσες του πατέρα μου σε ρολό, και εκτελούσα στη φαντασία μου νικητήρια σουτ στο θρυλικό Western Forum, ήξερα πως αν ένα πράγμα ήταν αλήθεια, ήταν αυτό: σε ερωτεύθηκα. Σε αγάπησα τόσο, που σου έδωσα τα πάντα. Το μυαλό και το κορμί μου, το πνεύμα και την ψυχή μου.
Ημουν ένα εξάχρονο παιδί που σε αγάπησε με πάθος. Δεν είχα ποτέ στο μυαλό μου τα λαμπερά φώτα στο τέλος του τούνελ. Ταυτόχρονα όμως, εσύ με βοήθησες να βγω τρέχοντας από ένα άλλο. Κι εγώ έτρεχα πάνω κάτω σε κάθε σου παρκέ και κυνηγούσα κάθε σου μπαλιά. Μου ζήτησες τα ταλέντο μου, όμως εγώ σου χάρισα την καρδιά μου, γιατί κι εσύ μου πρόσφερες πολλά περισσότερα.
Επαιξα με ιδρώτα και με πόνο, όχι μόνο επειδή η πρόκληση με καλούσε, αλλά επειδή ΕΣΥ με ξεχώρισες. Εκανα τα πάντα για ΕΣΕΝΑ, γιατί έτσι πρέπει να κάνεις όταν κάτι σε κάνει να αισθάνεσαι Ζωντανός. Κι εσύ, αυτό με έκανες να νιώθω.
Χάρισες σε ένα εξάχρονο αγόρι το Laker Ονειρό του. Και για αυτό, θα έχεις την αιώνια αγάπη μου.
Όμως, δεν μπορώ να σε αγαπώ τόσο εμμονικά για πολύ ακόμα. Αυτή η σεζόν, είναι η τελευταία που μου έχει απομείνει να σου δώσω. Η καρδιά μου μπορεί να αντέχει το σφυροκόπημα, το μυαλό μου να συνεχίζει να το διαχειρίζεται, όμως το σώμα μου ξέρει πως ήρθε η στιγμή να πω “αντίο”.
Και είμαι εντάξει με αυτό. Είμαι έτοιμος να σε αφήσω να φύγεις. Θέλω να το γνωρίζεις από τώρα, ώστε και οι δυο να αδράξουμε κάθε στιγμή που μας απέμεινε. Και καλά και άσχημα – δώσαμε ο ένας στον άλλο όσα είχαμε.
Και το ξέρουμε και οι δύο: ό,τι κι αν κάνω μετά, θα είμαι πάντα αυτό το παιδί με τις τυλιγμένες κάλτσες για μπάλα, τον κάδο με τα σκουπίδια στη γωνία για καλάθι και τα πέντε τελευταία δευτερόλεπτα του αγώνα που η μπάλα είναι στα χέρια μου.
5… 4… 3… 2… 1
Θα σε αγαπώ για πάντα,
Κόμπι Μπράιαντ»
Δείτε το εξαιρετικό animation ταινιάκι, με αφηγητή τον ίδιο τον Κόμπι:
