Οχτώ χρόνια έχουν περάσει από την ημέρα που δέχτηκε σφοδρή επίθεση, η 15χρονη Μυρτώ από Πακιστανό, στην Πάρο.
Η άτυχη, ανήλικη τότε, κοπέλα έκανε διακοπές με τους γονείς της, στο νησί των Κυκλάδων όταν αποφάσισε να πάει μία βόλτα μόνη της σε διάσημη παραλία του νησιού. Αυτή ήταν και η στιγμή που της άλλαξε όλη της η ζωή.
Ο εγκληματίας, όπως επικαλέστηκε, αρχικά ήθελε να της κλέψει το κινητό και να την βιάσει, δεν αρκέστηκε όμως μόνο σε αυτές τις αποτρόπαιες πράξεις και συνέχισε χτυπώντας την με μία πέτρα στο κεφάλι, η οποία ζύγιζε 5 κιλά, με αποτέλεσμα να την αφήσει σε κώμα.
Δυστυχώς οι τραυματισμοί που υπέστη η Μυρτώ Παπαδομιχελάκη, της προκάλεσαν μόνιμη αναπηρία.
Η μητέρα της Μυρτώς, κα Κοτρώτσου, η οποία καθημερινά ανεβαίνει τον δικό της Γολγοθά, ξέσπασε και μέσω του προσωπικού της λογαριασμού στο Facebook, εξέφρασε την έντονη δυσαρέσκεια της όσο αναφορά το κράτος το οποίο αφήνει ελεύθερους εγκληματίες, οι οποίοι έχουν καταστρέψει ανθρώπινες ζωές, αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι η Ελλάδα είναι η χώρα που τρώει τα παιδιά της.
«ΜΥΡΤΩ ΜΟΥ,
Σαν σήμερα ακριβώς 22 Ιουλίου πριν 8 χρόνια, ένα τέρας κατέστρεψε την ζωή σου. Έτσι χωρίς λόγο όπως κάνουν όλοι οι εγκληματίες. Σου πήρε την ζωή την κίνηση την ξεγνοιασιά των 15 χρόνων, την ευτυχία,και σε άφησε να χαροπαλεύεις για χρόνια μέσα στα νοσοκομεία και τα κέντρα αποκατάστασης. Η χαρά της ζωής μπορεί να σταμάτησε για σένα και να έμεινε ο πόνος η πίκρα η τυραννία,ο αγώνας για καλυτέρευση και η ελπίδα.
Ζεις γιατί ο Θες το θέλει και σε βοηθά. Όχι το κράτος, αυτό σε ξέχασε, σε άφησε στην άκρη να ξεχαστείς,ανεύθυνα χωρίς ντροπή να πολεμάς μόνη σου, λες και δεν έφταιξε αυτό για ότι συνέβη. Δυστυχώς γεννήθηκες Ελληνίδα! Όσο ζω θα φωνάζω για εσένα θα παλεύω για εσένα , και θα ελπίζω να σε δω έστω λίγο καλύτερα. Όχι όπως ήσουν, όχι όπως σε γέννησα αυτό χάθηκε 22-7-2012 από ένα κτήνος, άλλα για αυτό το χαμόγελο σου που μου δίνει δύναμη ,για την ψυχή σου που την μαύρισε ένα καταραμένο χέρι, και μαζί με εσένα μαύρισε τις ζωές όλων μας. Δεν ξεχνώ, δεν συγχωρώ . Πιστεύω στην θεία δίκη. Παλεύω διεκδικώ το δίκιο σου, και ίσως κάποτε να τα καταφέρω για εσένα και μόνο ζωή μου.
Αυτός ζει μια χαρά και τον πληρώνουμε όλοι εμείς, και εγώ μαζί, το κράτος καλά κρατεί και εσύ μωρό μου,εξακολουθείς να τυραννιέσαι. Έτσι είναι σ αυτήν την χώρα που λέγεται ΕΛΛΆΔΑ, οι αθώοι πληρώνουν , τα θύματα όχι οι θύτες. Οι θύτες αποφυλακίζονται, γιατί τα ισόβια δεν είναι ισόβια, το κράτος κάνει τον τυφλό και κουφό, που δεν θυμάται τίποτε, και οι αθώοι πονούν αγωνίζονται υποφέρουν ματώνουν για το αυτονόητο που ούτε αυτό δεν τος αναγνωρίζονται. Όσο για όλες αυτές τοις οργανώσεις για τα δικαιώματα των ανθρώπων, αυτές μάνα μου δεν έγιναν για εσένα έγιναν για να υποστηρίζουν τους θύτες, τους εγκληματίες αυτού του τόπου. Δικαιοσύνη δεν υπάρχει την κουρέλιασαν την ξέφτισαν.
ΕΛΛΑΔΑ η χώρα που τρώει τα παιδιά της. Δεν το λέω εγώ το έχουν πει άλλοι πολύ πριν και είναι αλήθεια».
