Προσπάθησα δυο τρεις φορές να στείλω το «6» στο 13033, πλην ματαίως. Μετά θυμήθηκα ότι αυτά ανήκουν στο παρελθόν.
- Από τον Χρήστο Μπολώση
Απελευθερωθήκαμε! Φόρεσα τη μάσκα μου, έβαλα στο τσεπάκι του πουκαμίσου το εισιτήριο του μετρό να το έχω πρόχειρο και βγαίνοντας από το σπίτι, έστριψα αριστερά αντί δεξιά. Το κατάλαβα εγκαίρως και το διόρθωσα. Πάω να «χτυπήσω» το εισιτήριο και βλέπω ότι είχα βγάλει την ταυτότητα. Μπαίνω στο μετρό και σε λίγο διαπιστώνω ότι αντί για Σύνταγμα πήγαινα προς Δουκίσσης Πλακεντίας. Αλαφιασμένος αλλάζω μετρό και μέσα στη σύγχυση κατεβαίνω δύο στάσεις μετά τον προορισμό μου. Όμως είμαι τυχερός, αφού η απέναντι γλυκυτάτη κυρία μού χαμογελάει. Παίρνω θάρρος, την πλησιάζω και με το πιο γλυκό μου ύφος τής λέω: «Τι θα λέγατε για έναν καφέ;» Κι εκείνη βγάζοντας τη μάσκα: «Ό,τι θα σου το ζητούσα». Ήταν η γυναίκα μου, που αντί για Ανθούπολη αυτή και Σύνταγμα εγώ είχαμε κατέβει και οι δύο στο Μοσχάτο. Δηλαδή μύλος! Επανήλθαμε στην κανονικότητα, σύντροφοι συμπολίτες.
