Ξημέρωνε, ήταν Σάββατο 6 Οκτωβρίου στα 1951. Το ατμόπλοιο «Ανδρίας» είχε ξεκινήσει το ταξίδι του από την Κρήτη για τον Πειραιά. Μετέφερε 538 επιβάτες. Στις 4.25 ακούγεται ένας μεγάλος θόρυβος που συνοδεύεται από ισχυρό τράνταγμα. Οι περισσότεροι επιβάτες πετάγονται έντρομοι από τον ύπνο τους.
Το πλοίο χτύπησε στην «πλοιοπαγίδα» της Φαλκονέρας. Έχουν περάσει μόλις τέσσερα χρόνια από την τραγωδία του «Χειμάρα» τον Ιανουάριο του 1947 που πήρε στον βυθό κοντά στα 400 άτομα. Οι μνήμες είναι ακόμα νωπές και ο πανικός μεγάλος.
Ο καπετάνιος του πλοίου Γεράσιμος Φωκάς βλέποντας την ησυχία της νύχτας πηγαίνει στην καμπίνα του κι αφήνει το «τιμόνι» στα έμπειρα χέρια του ύπαρχου Θανάση Αλμυρά.
Δεν έχει περάσει πολύ ώρα, όταν πιάνει τραμουντάνα κοντά στα βράχια της Φαλκονέρας. Η κακοκαιρία εμποδίζει το φως από το φάρο να φθάσει στο πλοίο. Η σύγκρουση στα βράχια ανοίγει δύο ρήγματα που φθάνουν τα 12 μέτρα.
Ο Φωκάς ανεβαίνει τρέχοντας στη γέφυρα. Εμποδίσε τον ύπαρχο να κάνε όπισθεν. Εάν γινόταν ο «Ανδρίας» θα κοβόταν στα δύο με αποτέλεσμα να… πάρει η θάλασσα πλοίο και επιβάτες.
Παράλληλα δίνει εντολή να ανάψουν τα εφεδρικά φώτα κι οι προβολείς να φωτίσουν τα βράχια. Παρά την κακοκαιρία πρέπει οι επιβάτες να αποβιβαστούν στη βραχονησίδα για λόγους ασφαλείας.
Σε τέτοιες περιπτώσεις χρειάζεται και τύχη. Κι υπήρχε…
Με το πλοίο ταξίδευαν για τον Πειραιά και πολλά μέλη του φορτηγού «Αντ. Πατέρας» με τον πλοίαρχο Κ. Λεμό. Είναι αυτός που καλεί τους άνδρες τους και συντονίζει τις ενέργειες σωτηρίας των επιβατών. Προστρέχουν και μερικές δεκάδες φαντάροι που ταξιδεύουν κι αυτοί για τον Πειραιά. Στόχος να δημιουργηθεί μια ανθρώπινη αλυσίδα που θα μπορέσει να αποβιβάσει τους ανθρώπους από το πλοίο.
Ο ασυρματιστής έχει ειδοποιήσει τα πλοία που βρίσκονται κοντά. Μόνο που ο άσχημος καιρός κάνει αδύνατη τη μεταφορά τους σε αυτά. Μια βάρκα που έριξαν από τον «Ανδρία» στη θάλασσα σχεδόν αμέσως διαλύθηκε από τα κύματα.
Η αποβίβαση των επιβατών πρέπει να γίνει με το φως της ημέρας. Ευτυχώς δεν αργεί να φανεί ο ήλιος. Μόνο που έχουν φανεί και καρχαρίες. Στην προσπάθεια να σταθεί όρθιο το πλοίο που έχει αρχίζει να παίρνει κλίση πετάνε οτιδήποτε είναι άχρηστο εκείνη τη στιγμή στη θάλασσα. Ανάμεσά τους και τρόφιμα. Ειδικά το κρέας προσελκύει καρχαρίες!
Στις 7.45 αρχίζει η αποβίβαση των επιβατών που ολοκληρώνεται μια ώρα αργότερα. Η κατάστασή τους είναι δραματική. Πρέπει να βροχή και αστραπές να εγκαταλείψουν το σκάφος. Οι περισσότεροι φορούν ελάχιστα ρούχα. Πετάχτηκαν από τον ύπνο κα έτρεξαν να σωθούν. Άνδρες, γυναίκες και μωρά σχεδόν γυμνοί αποβιβάζονται περιμένουν τα πλοία και να κοπάσει η θάλασσα.
Είναι θαύμα που απ’ όλο αυτό το χάος χάθηκε μόνο μια ανθρώπινη ζωή, ήταν 58χρονη γυναίκα που μόλις έγινε η πρόσκρουση έπιασε ένα σχοινί κι επεχείρησε να πηδήξει στα βράχια. Ο αέρας την πήρε και την χτύπησε στο πλοίο. Έπεσε στο νερό και χάθηκε…
Το φορτηγό «Γεώργιος Φρ.» παραλαμβάνει 63 επιβάτες
Το ατμόπλοιο «Πίνδος», 15
Η «Ιωνία» 613
Το «Αιγαίον» 183, και
το «Αξιός» 137.
Στον Πειραιά εξελίσσονται συγκινητικές στιγμές. Συγγενείς και φίλοι υποδέχονται τους ταλαιπωρημένους ναυαγούς. Κάποιοι από αυτές έφθασαν δύο μέρες μετά το ναυάγιο! Το τραγικό είναι ότι πριν ακόμα κυκλοφορήσουν τα παραρτήματα των εφημερίδων υπήρχαν φήμες για πλοίο που βυθίστηκε και δεν υπάρχουν επιζώντες!
Οι περισσόεροι αντί για ρούχα έχουν κουβέρτες. Μια κοπέλα φορά μια χλαίνη. Της την έδωσε ένα φαντάρος που ταξίδευε κι αυτός με το πλοίο.
Μαζί με τους συγγενείς και φίλους στο λιμάνι βρίσκεται και ο Πλωτάρχης Β. Ανδριανός που έχει αναλάβει τις ανακρίσεις.
Σύμφωνα με το πόρισμα η ευθύνη για την πρόσκρουση έπεσε στον Ύπαρχο. Το εκπληκτικό στην περίπτωση αυτή είναι ότι εάν το πλοίο ήταν δύο μέτρα δεξιότερα δεν θα είχε συμβεί τίποτα.
Το ατμόπλοιο είχε κατασκευαστεί στο Μπέλφαστ στη σημερινή Β. Ιρλανδία το 1893 και είχε στοιχίσει 60.000 λίρες, ποσό αρκετά μεγάλο για την εποχή. Μπήκε στη γραμμή Μπέλφαστ – Λίβερπουλ, ενώ στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο (1914-18) έγινε πλωτό νοσοκομείο. Το 1930 μετασκευάστηκε σε κρουαζιερόπλοιο. Στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου παρέμεινε δεμένο για το φόβο των γερμανικών υποβρυχίων, ενώ το 1948 η «Ηπειρωτική» του Γ. Ποταμιάνου το έβαλε στο δρομολόγιο Θεσσαλονίκης – Πειραιά – Κρήτης – Ρόδου – Χίου.
