Παραφράζοντας τον υπερτιμημένο συγγραφέα Κοέλιο, θα μπορούσε να πει κανείς πως όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης θέλει κάτι πολύ -εν προκειμένω μια τρίτη πρωθυπουργική θητεία- ολόκληρη η Κεντροαριστερά συνωμοτεί για να το αποκτήσει…
- Από τον Γιώργο Χατζηδημητρίου
Η κατάσταση πολιτικής αφασίας στην οποία έχουν (αυτο)παγιδευτεί τα κόμματα της λεγόμενης «προοδευτικής αντιπολίτευσης» διευκολύνει τα σχέδια του Μαξίμου να διεκδικήσει ακόμα μία εκλογική νίκη. Οι παλιές βεβαιότητες, ωστόσο, έχουν ανατραπεί. Η Ν.Δ., παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των δημοσκόπων να υποβαθμίσουν το γεγονός ότι στην πρόθεση ψήφου υποχωρεί κάτω και από την επίδοση των ευρωεκλογών, δείχνει ότι πλέον δεν διαθέτει εφεδρείες που θα τη βοηθούσαν να ανακάμψει.
Οι πολίτες, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, δεν έχουν να περιμένουν τίποτε από έναν πρωθυπουργό που δεν τους περιλαμβάνει στις προτεραιότητές του και ευλόγως δεν συμμερίζονται τις αρλούμπες των γελωτοποιών του «ηγεμόνα», που ισχυρίζονται αναιδώς ότι όλα πάνε καλά στη φτωχότερη και πιο απελπισμένη χώρα της Ευρώπης.
Αυτό, όπως προβλέπουν με βεβαιότητα στην Κεντροαριστερά στελέχη με συγκρότηση και πλούσια πολιτική και κυβερνητική πείρα, μοιραία θα επιταχύνει τον χρόνο των εκλογών. «Ο Μητσοτάκης θα στήσει κάλπες μέσα στο 2026» λέει, έχοντας πειστεί γι’ αυτό, στην «κυριακάτικη δημοκρατία» πρώην υπουργός κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, υπενθυμίζοντας την ίδια ώρα ότι το δεύτερο εξάμηνο της επόμενης χρονιάς η Ελλάδα θα αναλάβει την προεδρία της Ε.Ε.
Προφανώς, προσθέτει, κατάλληλο διάστημα είναι το πρώτο εξάμηνο ή ο χρόνος αμέσως μετά τη λήξη της προεδρίας, ώστε να κεφαλαιοποιηθούν στο κομματικό ταμείο και οι πολιτικές εντυπώσεις των «ευρωπαϊκών μεγαλείων». Στους κύκλους αυτών των σημαντικών παρατηρητών, οι οποίοι παραμένουν νηφάλιοι, ίσως επειδή έχουν συνειδητοποιήσει τη γενική στασιμότητα, τα πράγματα «είναι κουκιά μετρημένα». Ο Μητσοτάκης, λένε, (ή ο αντικαταστάτης του…) είτε θα συγκυβερνήσει με το ΠΑΣΟΚ είτε με κάποιον πρόθυμο εταίρο που δεν θα δυσκολευτεί ιδιαίτερα να βρει. Αλλωστε το μισό ΠΑΣΟΚ που κινείται με την (εξασθενημένη) ταχύτητα του σημιτικού «εκσυγχρονισμού» δεν βλέπει με κακό μάτι αυτή την προοπτική…
Τούτων λεχθέντων, θεωρείται πλέον από όλες τις πλευρές -ακόμα και από το Μαξίμου, το οποίο φανερά ανησυχεί σε τούτο το ενδεχόμενο- κρίσιμος ο ρόλος του Αλέξη Τσίπρα. Ο τέως πρωθυπουργός, σύμφωνα με τις διαθέσιμες πληροφορίες, πιέζεται από αρκετές πλευρές «να ρίξει τη ζαριά του», στηρίζοντας με το ειδικό του βάρος και κυρίως με την πολιτική του αίγλη, παρά τις ρωγμές που έχει υποστεί, το εγχείρημα για την προγραμματική ενότητα των διάσπαρτων δυνάμεων της Κεντροαριστεράς για τη διαμόρφωση μιας εναλλακτικής κυβερνητικής πρότασης.
Είναι κάτι που, σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις, συνιστά επιτακτική αξίωση πολλών πολιτών, οι οποίοι βλέπουν με απογοήτευση ότι η Κεντροαριστερά φθίνει και φθείρεται, καιρό τώρα, στα όρια μιας άδοξης εποχής χαμηλών πολιτικών μεγεθών, τα οποία ασκούνται σε μάχες ανακατανομής εσωκομματικής ισχύος, παντελώς αδιάφορες για την πολύπαθη κοινωνία που τρώει την ανελέητη μπόρα.
Τον Τσίπρα, βέβαια, όπως λέει κι ο ίδιος, «δεν τον πήραν τα χρόνια», αλλά, σύμφωνα με στελέχη των «Συμμάχων» του ΣΥΡΙΖΑ, «θα πρέπει σύντομα να αποφασίσει τι θα κάνει κι αν θα επιτρέψει για ακόμα έναν γύρο την παραμονή Μητσοτάκη, δηλαδή του άπληστου νεοφιλελευθερισμού στην εξουσία».
Τα γεγονότα εμφανίζουν μια σημαδιακή αλληλουχία. Σε λιγότερο από μήνα, ο ΣΥΡΙΖΑ και λίγο μετά και η Νέα Αριστερά οδεύουν σε συνέδριο, ενώ θα ακολουθήσει το ΠΑΣΟΚ, γύρω στο φθινόπωρο. Η εικόνα, τότε, θα είναι αρκετά πιο ευκρινής. Οι προσδοκίες, ωστόσο, έχουν υποχωρήσει κι αντιστοιχούν στην καχεκτική δημοσκοπική εικόνα των κομμάτων.
Στον ΣΥΡΙΖΑ, αν εξαιρέσεις τις εμπαθείς μάχες του Σ. Φάμελλου -ο οποίος κινείται νευρικά, αφού πολλοί θεωρούν ότι «βγάζει τα ρεπό του Τσίπρα»- με την πλευρά Πολάκη, Ν. Παππά, Σπίρτζη για τον έλεγχο των συσχετισμών, δεν ανιχνεύεται πουθενά κυβερνητικό σχέδιο. Η κατάσταση, μάλιστα, προοιωνίζεται επιστροφή στην αγωνία για την υπέρβαση του ορίου εισόδου στη Βουλή…
Η Νέα Αριστερά, όμηρος των καπρίτσιων της «Ομπρέλας» και του καταφανώς δεξιού Ε. Τσακαλώτου, ο οποίος δεν φημίζεται για την κριτική του στην κυβέρνηση Μητσοτάκη στα θέματα οικονομίας, απειλείται με πολιτικό περιθώριο, όπως αναγνωρίζει και η Εφη Αχτσιόγλου, αν δεν συναντηθεί προγραμματικά, κάτι που φαντάζει δύσκολο (αλλά όχι ανυπέρβλητο) με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Λογικά, αν αφήσει κάποιος εκτός το ΚΚΕ, που δεν εγκαταλείπει τη μονολιθικότητά του, μπορεί και να απορήσει πώς γίνεται και στελέχη που εναγκαλίζονταν με τον Πάνο Καμμένο δυσκολεύονται τώρα να μιλήσουν μεταξύ τους, ιδίως μετά την εκδίωξη (όπως συνέβη…) του απερίγραπτου Κασσελάκη.
Αναμφίβολα, αστάθμητο παράγοντα αποτελεί η παρουσία της Ζωής Κωνσταντοπούλου, η οποία, κατά γενική ομολογία, συμπεριφέρεται στη Βουλή σαν να βρίσκεται σε δικαστική αίθουσα. Θα αντέξουν στις εκλογές ο μονοθεματικός της λόγος και η απουσία προγραμματικών θέσεων; «Δύσκολα…» προβλέπουν βάσιμα πολλοί. Στο μεταξύ όμως, με τη στήριξη, όπως λέγεται, παραγόντων διακριτής ισχύος, προκαλεί στον ΣΥΡΙΖΑ ακατάσχετη «αιμορραγία»… Και, βέβαια, μην ξεχνάμε, όπως λένε στην πολιτική αγορά, ότι διευκολύνει τον Μητσοτάκη να προβάλει πειστικά το επίφοβο δίλημμα «σταθερότητα ή (πολιτική) εντροπία;».
Οι ψηφοφόροι παρακολουθούν ασυγκίνητοι τη μάχη Ανδρουλάκη για τη δεύτερη θέση
Από την άλλη, πολύς κόσμος παρακολουθεί ασυγκίνητος τη μάχη του Νίκου Ανδρουλάκη (φωτό) να έρθει… δεύτερος και να τους κατατροπώσει όλους, ώστε να αναδειχθεί αδιαμφισβήτητα αυτός αρχηγός αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Πρόκειται, όπως αναγνωρίζουν πολλοί στη Χ. Τρικούπη, για επιδίωξη χαμηλών οριζόντων, που δεν επιτρέπει να «ανθίσουν» κυβερνητικές φιλοδοξίες. Η Ν.Δ. εντείνει την πίεση για να κατατάξει το ΠΑΣΟΚ στα αφερέγγυα κόμματα στα μάτια των «κεντρώων» ψηφοφόρων. Και την ίδια στιγμή οι δημοσκοπήσεις «λένε» ότι με άλλον αρχηγό -η περπατησιά της Αννας Διαμαντοπούλου δεν περνά απαρατήρητη, όπως και οι συχνές παρεμβάσεις του Χ. Δούκα, σε αντίθεση με τον Π. Γερουλάνο που επιμένει κομματικά- το ΠΑΣΟΚ θα εκτινασσόταν κοντά στο 18%, κάτι που θα αποτελούσε μια ενθαρρυντική αφετηρία για ψηλότερα.
Ο Ανδρουλάκης διαμαρτύρεται ότι η κυβέρνηση «φτιάχνει κλίμα» με πληθώρα, σχεδόν καθημερινών δημοσκοπήσεων, τις οποίες αναθέτουν πλέον και τηλεοπτικοί σταθμοί ή ακόμα και site σε εταιρίες με εξαρτημένη σχέση εργασίας. Τα ευρήματα δεν απέχουν πολύ από την πραγματικότητα, αλλά δεν θα πρέπει να ξεχνά κανείς ότι σε αυτές τις περιπτώσεις «ο κιμάς κόπτεται παρουσία ή, καλύτερα, κατ’ απαίτηση του πελάτη»…
*Πηγή: Εφημερίδα «Κυριακάτικη Δημοκρατία»
Διαβάστε επίσης:
ΌΛΟΙ περιμένουν την Επιστροφή του ΗΓΈΤΗ.
Για αυτό δείχνουν ότι είναι σέ Αφασία.
Τώρα τό μόνο πού κάνουν Αυτοί καί οι Ομάδες Έρευνας και Τεκμηρίωσης, είναι νά καταγράφουν όλα τά ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ Πολιτικά και ΚΥΡΙΩΣ ΠΟΙΝΙΚΑ τής ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΉΣ ΟΡΓΆΝΩΣΗΣ καί τών Επίορκων ΣΥΝΕΡΓΑΤΩΝ της , ώστε νά τά Παραδώσουν στον ΗΓΈΤΗ μόλις γίνει ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΌΣ.
Καλά θά περάσουν.!!!!!!