Ο Μεγάλος Περίπατος της Αθήνας έχει αρχίσει ως Μεγάλη Ταλαιπωρία των Αθηναίων, αλλά αυτό δεν φαίνεται να πτοεί τον δήμαρχο της πόλης, ο οποίος θέλει να μας κάνει οπωσδήποτε ποδηλάτες, περιπατητές και αργόσχολους.
- Από τη Δρ. Ελένη Παπαδοπούλου*
Η Πανεπιστημίου είναι μία κεντρική λεωφόρος της Αθήνας. Είθισται σε πόλεις εκατομμυρίων κατοίκων, όπως είναι και η Αθήνα, να μην πεζοδρομούνται κεντρικές αρτηρίες, αλλά πολύ μικρότερα, δευτερεύοντα δρομάκια, όπου πολλές φορές δεν χωράνε καν αυτοκίνητα. Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί πεζοδρομημένη τη λεωφόρο Champs-Élysées, παρότι είναι ένας εμπορικός δρόμος με καταστήματα πολλών οίκων μόδας. Για τους πεζούς υπάρχουν μεγάλα πεζοδρόμια. Ουδείς δήμαρχος Παρισίων σκέφτηκε να βάψει τρικολόρε την άσφαλτο και να κάνει τη διέλευση των κεντρικών λεωφόρων της πόλης εμπειρία για γερά νεύρα, όπως συμβαίνει στην ελληνική πρωτεύουσα.
Οι πόλεις του εξωτερικού με τις εκτεταμένες πεζοδρομήσεις, τις οποίες φέρνουν ως παράδειγμα προς μίμηση οι υποστηρικτές του Περιπάτου, είναι πόλεις με 150, 300, άντε 500 χιλιάδες κατοίκους και όχι με 5.000.000 κατοίκους, όπως είναι η Αθήνα. Η πεζοδρόμηση αφορά κυρίως σοκάκια της παλιάς τους πόλης και όχι το διοικητικό και το επιχειρηματικό τους κέντρο. Με μία εξαιρετική προχειρότητα και με τη νοοτροπία δημάρχου που θεωρεί την πόλη την αυλή του σπιτιού του, σε ελάχιστο χρονικό διάστημα και χωρίς καμία προηγούμενη διαβούλευση ο κ. Μπακογιάννης κλείνει κεντρικούς δρόμους και ξοδεύει δημόσιο χρήμα λες και η Αθήνα είναι ιδιοκτησία του και το ταμείο του δήμου το πορτοφόλι του.
Ο κ. Μπακογιάννης φαίνεται να αγνοεί ότι ο κόσμος κατεβαίνει στο κέντρο της Αθήνας για να πάει στη δουλειά του ή για να κάνει τις δουλειές του, καθώς εκεί υπάρχει πλήθος επιχειρήσεων και υπηρεσιών. Νομίζει ότι στο κέντρο κυκλοφορούν αργόσχολοι και ότι ο υπέργηρος πληθυσμός της Αθήνας θα πάρει ευχαρίστως το ποδήλατό του να ανεβοκατεβαίνει χαρούμενος τις ανηφοροκατηφόρες της πόλης, ειδικά τώρα μέσα στη ζέστη.
Προτού επιχειρήσει το φαραωνικό πρότζεκτ του ο δήμαρχος καλό θα ήταν να δει και αν αυτό το πρότζεκτ εξυπηρετεί και κανέναν άλλον πέραν του εργολάβου, του προμηθευτή ζαρντινιέρας, της εταιρίας με τις κίτρινες, κόκκινες, λαχανί μπογιές και του φυτωρίου με τα πανάκριβα φυτά. Το αποτέλεσμα αυτής της παρέμβασης δεν είναι μόνο η ταλαιπωρία των οδηγών. Είναι και η περαιτέρω ερημοποίηση του κέντρου, αφού ο κόσμος θα το αποφεύγει προκειμένου να μην ταλαιπωρηθεί. Τα προβλήματα της πόλης που ζητούν λύση δεν είναι ούτε πού θα κάνουν ποδήλατο οι ελάχιστοι ποδηλάτες ούτε τι σχήμα θα έχουν οι ζαρντινιέρες. Ας αφήσουμε λοιπόν τα εύκολα και δαπανηρά και ας καταπιαστούμε με τα δύσκολα και τα ουσιώδη στον δήμο. Μήπως και αυτή η πόλη ανασάνει.
*Διδάκτωρ Διδακτικής Γλωσσών και Πολιτισμών του Πανεπιστημίου Paris III – Sorbonne Nouvelle
