Οι 300 ορκίστηκαν! Με τις ευχές όλων μας, να πετύχουν στο έργο τους, όχι μόνο διότι αυτό ορκίστηκαν αλλά για να τιμήσουν –τουλάχιστον- την εμπιστοσύνη που τους έδωσαν οι Έλληνες.
- Του Ίωνα Παπαδάκη
Όλοι ανεξαιρέτως μίλησαν για ανάπτυξη, για επενδύσεις, για επιστροφή στην κανονικότητα, ανακούφιση των πολιτών και δικαιοσύνη! Μεγάλα όνειρα, άριστες προθέσεις και όρεξη (για δουλειά) μεγαλύτερη από αυτή του Μεγάλου Αλεξάνδρου όταν ξεκινούσε την εκστρατεία της Ινδίας…
Όμως, όπως λέει και ο σοφός λαός «ένα βήμα τη φορά»… Γιατί τα απλά πράγματα κάνουν τη διαφορά. Και τα απλά πράγματα είναι -ως ένα βαθμό- αυτά που εξουθενώνουν τους Έλληνες, αναγκάζοντας τους να λένε με παράπονο:
«Και τι με νοιάζει εμένα αν έρθει να επενδύσει στην Ελλάδα, ο τάδε κολοσσός; Εμένα με νοιάζει να μπορώ να πληρώνω το ενοίκιό μου χωρίς να ματώνω…»
Αυτό ελπίζει -χρόνια τώρα- ο κάθε ένας από εμάς! Και εκεί είναι το λάθος που κάνει η κάθε κυβέρνηση. Χάνει την επαφή με την πραγματικότητα, χάνει την επαφή με τον λαό και προσπαθεί να κερδίσει το «παιχνίδι» της επικοινωνίας και των εντυπώσεων με κινήσεις που είναι δύσκολα υλοποιήσιμες, χρονοβόρες και –ως ένα βαθμό- ελάχιστα ορατές στους απλούς πολίτες.
Πόσο μεγαλύτερη ανακούφιση θα μπορούσαν να προσφέρουν στους πολίτες οι κρατούντες (ειδικά του Υπουργείου Οικονομικών) αν δείξουν το ανθρώπινο πρόσωπό τους έμπρακτα, μια και προεκλογικά (συνήθως) αυτό προσπαθούν λυσσαλέα να «πουλήσουν».
Και για του λόγου το αληθές θα αναφερθώ σε δύο θέματα τα οποία είναι απολύτως πραγματικά, απολύτως πρόσφατα και απολύτως παράλογα:
Το πρώτο είναι ότι, εάν κάποιος πολίτης έχει οφειλές προς το ελληνικό δημόσιο και αναγκαστεί να κάνει κάποια εγχείρηση, αν ο ασφαλιστικός του φορέας, του καταθέσει χρήματα για τα νοσήλιά του, τότε το κράτος θα του δεσμεύσει οποιοδήποτε ποσό πάνω από τα 1.250 ευρώ!
Απάνθρωπο, άδικο και εξοντωτικό για κάποιον άνθρωπο που μπορεί να παίρνει μισθό (αν είναι τυχερός και δουλεύει) 900-1000 ευρώ και ξαφνικά να βρίσκεται “φεσωμένος” –Θεός ξέρει με τι ποσό- ακόμα και για τα νοσήλιά του λες και μία εγχείρηση είναι κοσμική ζωή…
Το δεύτερο είναι ότι εάν ένας πολίτης έχει οφειλές σε 2 εφορίες (διότι μετακόμισε, ας πούμε) δεν μπορεί να μπει σε μία ρύθμιση των 120 δόσεων, αλλά θα πρέπει να κάνει 2 ή και περισσότερες ρυθμίσεις (ανάλογα με το, σε πόσες εφορίες έχει οφειλές) έστω και αν όλες αντιστοιχούν στο ίδιο ΑΦΜ.
Αποτέλεσμα; Αντί να δίνει ένα συνολικό ποσό για ρύθμιση, αναγκάζεται να δίνει δυο και τρία που σημαίνει οτι η ρύθμιση γίνεται «χαράτσι» και κάθε άλλο παρά «ευνοϊκή», όπως όλοι θέλουν να ονομάζουν!
Ελληνικός παραλογισμός; Ναι!
Και μιλάμε για δύο απλά και καθημερινά προβλήματα, τα οποία είναι τόσο εύκολο να λυθούν και, που –σίγουρα- θα μπορούσαν να κάνουν τα λόγια των κυβερνώντων πράξη, την καθημερινότητα των πολιτών ευκολότερη και την εμπιστοσύνη των Ελλήνων στο πολιτικό σύστημα μεγαλύτερη.
Γιατί τα μικρά πράγματα κάνουν έναν πολιτικό μεγάλο!
