Φρονώ ότι οι κοσμοεξουσιαστές μετά των διεθνών υποζυγίων των κατόρθωσαν να καλλιεργήσουν τον εθνομηδενισμό και εις την πατρίδα μας, δίκην ενός απροσδιόριστου προοδευτισμού, φορείς των οποίων είναι η χρεοκοπημένη εν Ελλάδι Αριστερά, η οποία πανθομολογουμένως, ελλείψει ιδεολογίας, καθίσταται η θεραπαινίς του εκάστοτε υπερεθνικού διευθυντηρίου, απολύτως πρόθυμη να ταυτισθεί, αντί παχυλών ανταλλαγμάτων, με την προώθηση του παντοδαπού αφελληνισμού, προλειαίνοντας ανυπερθέτως το έδαφος διά την επέλαση της ισοπεδωτικής παγκοσμιοποιήσεως.
- Από τον Χαράλαμπο Β. Κατσιβαρδά*
Το αφήγημα της φερόμενης, πλην ανύπαρκτης Ακροδεξιάς, αναγκαία ρητορική της ευνοημένης επί μισό αιώνα εν Ελλάδι Αριστεράς, είναι διά να ενοχοποιεί την ιδεολογικά ασπόνδυλη και ενδοτική Κεντροδεξιά, προκειμένου η τελευταία να σύρεται άνευ αντιλογίας στα σταλινικά προστάγματα της πρώτης, ενεργούσα ως πλήρες ανδράποδό της.
Τα ΜΜΕ, ως αδιάτμητο τμήμα του συστήματος, προπαγανδίζουν υπέρ της αποεθνικοποιήσεως, ταυτίζουν τον υγιή πατριωτισμό, το Επος του ’40, με αναχρονιστικά ιστορικά διηγήματα, τα οποία δεν συνάδουν με τη σύγχρονη διπλωματική πολιτική, δήθεν ειρηνικής επιλύσεως των προβλημάτων μας, μέσω των συμμάχων μας (ΝΑΤΟ, Ευρώπη). Εν ολίγοις απονευρώνουν την κοινωνία, απομακρύνοντας εσκεμμένα τη νεολαία από την κατά φύση ροπή των Ελλήνων προς τον ηρωισμό, δομικό συστατικό στοιχείο του πολιτισμού μας, αρχής γενομένης από τον περίλαμπρο αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, το Βυζάντιο, έως την πάλαι ποτέ εθνεγερσία κατά του οθωμανικού ζυγού αλλά και μεταγενέστερα κατά του φασισμού – ναζισμού).
Η λεηλασία της έννοιας της πατρίδας, η κατασυκοφάντηση της έννοιας του έθνους, η κατακρεούργηση της ελληνικής γλώσσας καθίστανται τα σύγχρονα εγκλήματα, όπως και ο βίαιος ακρωτηριασμός από τους προγόνους μας – οι ως άνω δε ανοσιουργηματικές πράξεις συντελέστηκαν με τη συναυτουργία της Κεντροδεξιάς και της Αριστεράς.
Η έλλειψη συλλογικού εθνικού οράματος, η απουσία της «Μεγάλης Ιδέας» πολιτισμικά, εθνικά αλλά και κοινωνικά δημιουργεί ένα έθνος ανελεύθερο, αδρανές, παντελώς ανάπηρο, δίχως το παραμικρό όραμα, για διεκδικήσεις – απλώς αυτοϊκανοποιείται παθητικά να συντηρείται παρασιτικά, όντας ο ουραγός των εξελίξεων.
Η 28η Οκτωβρίου τι πολιτισμικά χαρακτηριστικά αντίδρασης απηχεί εις τη νεολαία σήμερον; Τι μηνύματα άραγε κομίζει εις την ψυχή μας, όταν η ιστορική μνήμη έχει καταβαραθρωθεί, σε ποια γλώσσα θα ψηλαφίσουμε τα «τραύματα» των ηρώων του παρελθόντος, ποιο είναι το διακύβευμα της θυσιαστικής αυταπάρνησης των τότε Ελλήνων, διά την προάσπιση των εθνικών ιδεωδών, της εθνικής μας αξιοπρέπειας της πατρίδας μας, της αγίας πίστης μας, όπως η ίδια αιματοβαμμένη σημαία μας μέχρι και σήμερον ακόμη αποτυπώνεται εις το Σύνταγμα;
Οι ως άνω λέξεις σήμερον καθίστανται «συντηρητισμός» , η φυόμενη ελευθερία από τη θυσία του προσώπου, διά το σύνολο, προϋποθέτει ελευθερία ήθους, ψυχής, πίστη σε ιδανικά και αξίες της έθνους. Σήμερον όλα αυτά έχουν αντικατασταθεί από ιδεοληπτικές «ντουντούκες», κόκκινες σημαίες, παραχάραξη της Ιστορίας, από τη φαιά παραμυθία της «μαρξιστικής ουτοπίας», το αφιόνι των μαζών.
Η κοινωνία έχει λοβοτομηθεί, αντιδρά με αγελαία ένστικτα, αντικαθιστώντας το ένδοξο παρελθόν με το ναρκωτικό των μαζών, την Αριστερά, η οποία, εν αγαστή συμπνοία με το κεφάλαιο και τους παγκοσμιοποιητές, παρελκύει τις μάζες, ποδηγετώντας τις, προς την έτι περαιτέρω νομοτελειακή πτώχευσή τους καθώς και προς τον άμεσο εθνικό τους ακρωτηριασμό.
Εν κατακλείδι, κουβέντα διά τον Γάλλο καθηγητή, ο οποίος δολοφονήθηκε στυγνά από τον μουσουλμάνο φονταμενταλιστή, ουδεμία αναφορά διά τη Μarfin, ουδεμία μνεία διά τον «ιμπεριαλισμό της Τουρκίας». Φρονώ ότι η Ελλάς έχει μετοικήσει εις τα νεκροταφεία και εκτός συνόρων, πλην όμως δεν παραδίδω τα όπλα, συν Θεώ αγωνίζομαι, διότι «απ’ όταν ο άνεμος μου εναντιώθηκε έμαθα να σαλπάρω με όλους τους ανέμους» Νίτσε.
Συνελόντι ειπείν: Νυν, εν παντί και πάντοτε, και υπέρ πάντων ο αγών, πάλαι τε και επ’ εσχάτων άχρι εσχάτων !
* Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
