Η προεδρία του Valéry Giscard d’Estaing θεωρείται και ως η αρχή του τέλους της Γαλλίας
- Από την Δρ. Ελένη Παπαδοπούλου
Με αφορμή τον θάνατο του Valéry Giscard d’Estaing, του Γάλλου προέδρου που έβαλε την Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, γράφονται εγκωμιαστικά άρθρα τόσο στη χώρα μας όσο και διεθνώς. Ωστόσο μία επίσκεψη στα σχόλια που συνοδεύουν αυτά τα άρθρα μάς δείχνει ότι ο d’Estaing δεν υπήρξε ιδιαίτερα δημοφιλής Γάλλος πρόεδρος, ενώ για πολλούς η προεδρία του θεωρείται και ως η αρχή του τέλους της Γαλλίας.
Καταρχάς, υπήρξε ένας πρόεδρος ο οποίος εξελέγη ως αρχηγός της δεξιάς παράταξης, με ψήφους των Γάλλων συντηρητικών. Ωστόσο το πρόγραμμα που εφάρμοσε ήταν σοσιαλιστικό τόσο σε κοινωνικό όσο και σε οικονομικό επίπεδο. Τελικά αυτό το φαινόμενο να υποκλέπτουν ψήφους δεξιών για να εφαρμόζουν αριστερές πολιτικές δεν είναι μόνο ελληνικό.
Ο d’Estaing έκανε μόλις μία θητεία στην Προεδρία διάρκειας επτά ετών από το 1974-1981, όπου τον διαδέχτηκε ο Μιτεράν. Λίγο μετά αφού ανέλαβε, ξεκίνησε μία αναδόμηση της γαλλικής κοινωνίας εισάγοντας διάφορες μεταρρυθμίσεις όπως η αποποινικοποίηση των εκτρώσεων, το συναινετικό διαζύγιο, γιατί μέχρι τότε το διαζύγιο δινόταν μόνο με υπαιτιότητα του ενός συζύγου, και την ψήφο στα 18, που έγινε ηλικία ενηλικίωσης αντί για τα 21.
Οι Γάλλοι ωστόσο τον κατηγορούν γιατί επέτρεψε την οικογενειακή επανένωση των μεταναστών, επιτρέποντας έτσι να πλημμυρίσει η Γαλλία με Αφρικανούς, κυρίως από τις πρώην γαλλικές αποικίες. Η αλήθεια είναι ότι ο d’Estaing είχε εξαιρετικές σχέσεις με την Αφρική, κάτι που ήταν λογικό με την έννοια ότι η Γαλλία ασκούσε και ασκεί επιρροή σε πολλές χώρες αυτής της ηπείρου. Ο ίδιος υπήρξε λάτρης των σαφάρι και συχνά επισκεπτόταν την Αφρική για κυνήγι. Σε γενικές γραμμές πάντως ήταν αυτός που άνοιξε πρώτος τις πύλες για τη μαζική εισροή υπηκόων χωρών του τρίτου κόσμου στη Γαλλία. Ιδρυσε επίσης το ινστιτούτο του αραβικού κόσμου, το οποίο παίζει έναν αρκετά σημαντικό ρόλο στη Γαλλία και στις αραβικές της κοινότητες.
Όσον αφορά την οικονομία, η θητεία του θεωρείται καταστροφική. Διπλασιάστηκε η ανεργία, το έλλειμμα εκτινάχθηκε και επέβαλε πολλούς φόρους, περισσότερο από κάθε άλλον πρόεδρο. Εμείς τον θαυμάζουμε γιατί μας έβαλε στην Ε.Ε. χωρίς να πληρούμε ούτε ένα κριτήριο για ένταξη, γιατί θεωρούσε ότι «η χώρα του Πλάτωνα δεν μπορεί να είναι δεύτερης διαλογής». Ίσως βέβαια πίσω από αυτά τα ωραία λόγια βρισκόταν η διάθεση να είμαστε υπό πλήρη έλεγχο κατά τον τρόπο που η Γαλλία επιθυμούσε να ελέγχει και τις αφρικανικές χώρες. Τουλάχιστον η Ιστορία κάτι τέτοιο έδειξε τελικά.
Διδάκτωρ Διδακτικής Γλωσσών και Πολιτισμών, Πανεπιστημίου Paris III – Sorbonne Nouvelle
