Θυμάστε την περιζήτητη «επόμενη δόση» του δανείου; Κάπως έτσι είναι το «κρίσιμο» 15νθήμερο, το οποίο πλησιάζει και διαρκώς απομακρύνεται
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
O αλήστου μνήμης εκπρόσωπος του ΔΝΤ στην Ελλάδα Μπομπ Τράα στην αρχή του «ξεπουπουλιάσματος» της χώρας από τη «σωτηρία» του Μνημονίου είχε πει ότι πάντα βοηθά λίγο «δράμα» στη συμμόρφωση των πολιτών με τις περικοπές. Δηλαδή εννοούσε πως δεν έπρεπε να θεωρούνται όλα σίγουρα, αυτονόητα, αλλά απαιτείτο σασπένς, γι’ αυτό βλέπαμε όλη την ώρα στα κανάλια τους εκατομμυριούχους της «ενημέρωσης» να αγωνιούν «για την επόμενη δόση», η οποία θα «εξαρτάτο από την αξιολόγηση». Μαζί με την «αγωνία» των ομιλουσών κεφαλών και οι κατάρες για τους ανθρώπους που ευθύνονταν για το Μνημόνιο, τον δανεισμό, τις περικοπές μισθών και συντάξεων.
Οι «υπεύθυνοι», σύμφωνα με τους παραπληροφορούντες ψιττακούς, ήταν οι φουρνάρηδες, οι φαρμακοποιοί, οι νταλικιέρηδες, οι μανάβηδες, όσοι είχαν «κλειστά επαγγέλματα». Και έφριττε το φιλοθεάμον κοινό στη θέα των αχρείων επαγγελματιών, που «κλείδωσαν» ολόκληρα επαγγέλματα και δεν άφηναν το αγαθοεργό κράτος να τ’ ανοίξει για να γελάσουν τα χειλάκια του Σόιμπλε, του Τράα, του Τόμσεν, της Βελκουλέσκου, του… Γκομενίκ Στρος Καν, των στελεχών της Ντόιτσε Μπανκ κι όλων των καλών ανθρώπων, που ήθελαν να μας σώσουν και δεν τους αφήναμε.
Εκεί, λοιπόν, πάνω στο σιγοψήσιμο της ελληνικής κοινωνίας, ο Μπομπ Τράα έριξε την ιδέα της δημιουργίας «δράματος», σασπένς, μην τυχόν και δεν μας δώσουν την επόμενη δόση, ώστε να δεχτούμε εμείς οι ιθαγενείς το οικονομικό ξεπάστρεμά μας. Κι έτσι μας πήγαν χρόνια ολόκληρα∙ με το «δράμα».
Τούτο το «δράμα» της «επόμενης δόσης» μεταμορφώθηκε σε «αγωνία για το επόμενο δεκαπενθήμερο». Τι θα δείξουν τα λύματα της Αττικής; Πόσα «κρούσματα» θα έχουμε; Πόσοι γέροι βγήκαν στην πλατεία να ξεσαλώσουν; Με πόση οργή και ιερή αγανάκτηση θα σκυλοβρίσουν οι κροίσοι της δημοσιογραφίας τους περιπατητές στην παραλιακή; Πόσα άλατα θα έχουν τα δάκρυα του Τσιόδρα; Πόση αποφασιστικότητα κουρνιάζει κάτω από τη μύτη- υπόστεγο του Χαρδαλιά; Είναι κρίσιμο το επόμενο δεκαπενθήμερο και θα διαρκέσει όσο χρειάζεται για να διαλυθεί οριστικά και αμετάκλητα η ελληνική οικονομία. Με τις υγείες μας!
