Δεν είναι η πρώτη φορά που ο νέος Γερμανός πρέσβης απασχολεί το πανελλήνιο με ατυχή «τιτιβίσματα» και ανάρμοστες δημόσιες παρεμβάσεις.
- Από τον Γιώργο Χαρβαλιά
Το έκανε και στο πρόσφατο παρελθόν με μια νοσταλγική ανάρτηση για τον… Αλή Πασά, που ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών από πολίτες, οι οποίοι και τον περιέλαβαν στο twitter. Αντί, όμως, να λουφάξει, επανήλθε με μια εξυπνακίστικη απάντηση, χαρακτηρίζοντάς τους συλλήβδην «haters»!
Προχθές επιτέθηκε σε έναν δημοσιογράφο και κατ’ επέκτασιν στο ελληνικό κράτος επειδή θεώρησε ότι η (αυτονόητη) πρόσκληση του Βλαντιμίρ Πούτιν, μαζί με άλλους ξένους ηγέτες, στη μεγάλη γιορτή της Παλιγγενεσίας συνιστά ανεπίτρεπτη για τον ίδιο φιλορωσική πρωτοβουλία. Το γεγονός ότι ο δημοσιογράφος στον οποίο επέλεξε να επιτεθεί ο πρέσβης Ράιχελ έχει αξιοπρόσεκτο ερευνητικό έργο, αλλά σίγουρα δεν διακρίνεται για τις «αντιγερμανικές» τοποθετήσεις του, είναι ακόμη πιο ενδιαφέρον. Δηλαδή, όλους εμάς τους «άλλους», που ασκούμε σχεδόν καθημερινή κριτική στη νοοτροπία και τις πρακτικές του Τέταρτου Ράιχ, πώς θα μας αντιμετώπιζε αν είχε τα μέσα; Μάλλον για φιλοξενία της Γκεστάπο στην οδό Μέρλιν μάς βλέπω…
Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι το «ατόπημα» του συναδέλφου για το οποίο ο Γερμανός πρέσβης εξεμάνη ήταν ότι αμφισβήτησε την ειλικρίνεια των προθέσεων του Βερολίνου σχετικά με τον υποθαλάσσιο αγωγό Nord Stream 2 της ρωσικής Gazprom.
Η υποκριτική στάση των Γερμανών απέναντι στη Ρωσία είναι γνωστή. Πηγάζει, άλλωστε, από την πρόσφατη Ιστορία. Αντιμετωπίζουν τη Μόσχα ως στρατηγικό αντίπαλο, αλλά, όταν χρειαστεί, κάνουν μια χαρά δουλίτσες μαζί της. Το πνεύμα των σύγχρονων γερμανορωσικών σχέσεων διέπεται από αμοιβαία απέχθεια, η οποία όμως εξαφανίζεται ως διά μαγείας όταν έρχεται η ώρα οι δύο πλευρές να μιλήσουν για business. Τότε υποχωρούν μονομιάς οι προκαταλήψεις και κυριαρχεί το πνεύμα του αμοιβαίου οφέλους.
Κατά καιρούς, βέβαια, οι Γερμανοί θυμούνται το αταβιστικό μίσος τους για τους Σλάβους και τις εκλεκτικές συγγένειες με ορισμένους από αυτούς, όπως οι Ουκρανοί φιλοναζί. Γι’ αυτό στα λόγια πάντα ξεσπαθώνουν κατά των Ρώσων, ζητούν κυρώσεις με το παραμικρό και πλειοδοτούν στα μαθήματα δημοκρατίας εντός της Ε.Ε. Οταν, βέβαια, έρχεται η ώρα της συναλλαγής, ξεχνούν τα πάντα και διασφαλίζουν το οικονομικό τους συμφέρον, αφήνοντας τους Αμερικανούς να γαβγίζουν και να κάνουν τους κακούς. Κάπως έτσι πάει το πράγμα και με τον συγκεκριμένο ενεργειακό αγωγό. Τείνουν να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι τους εξυπηρετεί, οπότε θα φροντίσουν να διευκολύνουν τη λειτουργία του παρακάμπτοντας όλα τα γραφειοκρατικά εμπόδια και τους περιορισμούς που οι ίδιοι έχουν θέσει και εφαρμόζουν κατά το δοκούν, όποτε θέλουν να μπλοκάρουν τους ανταγωνιστές τους.
Παραμένει απορίας άξιον, λοιπόν, γιατί εξεμάνη ο Γερμανός πρέσβης με την επισήμανση ότι η Κομισιόν θα κάνει στο τέλος ό,τι της πει το Βερολίνο. Και γιατί στην προσπάθειά του να αποδείξει ότι ο δημοσιογράφος σφάλει, κατέφυγε σε επιχειρήματα τύπου «κι εσείς γιατί βασανίζετε τους μαύρους;», ανασύροντας την (απορριφθείσα) πρόσκληση προς τον Πούτιν.
Είναι η δεύτερη φορά που ο συγκεκριμένος διπλωμάτης προκαλεί το πανελλήνιο με την αναίδειά του και θα πρέπει να προσέξει, γιατί την τρίτη καίγεται… Απειρος δεν μοιάζει, καθώς έχει περάσει από αρκετά ευαίσθητα πόστα, με τελευταίο αυτό του Κιέβου στην Ουκρανία, από όπου μας ήρθε. Από κει ήρθε και ο Πάιατ, αλλά οι δύο διπλωμάτες, πέραν της ρωσοφοβίας που τους ενώνει, έχουν μία μεγάλη διαφορά. Και ο υπερδραστήριος Αμερικανός απαντά στο twitter, με αφορμή όμως δηλώσεις του που θεωρεί ότι δεν αποδόθηκαν σωστά στα μέσα ενημέρωσης. Δικαίωμά του. Δικαίωμά του να αναρτά και εικόνες από τις ποδηλατάδες του στην ελληνική φύση. Από κει και πέρα, ούτε νοσταλγία για τον Αλή Πασά εκφράζει ούτε την πέφτει δημοσίως σε δημοσιογράφους που θεωρεί ότι αδικούν τις προθέσεις της χώρας του.
Επομένως, με τον Γερμανό δύο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν: Ο άνθρωπος είτε να είναι απλώς ακατάλληλος για τη δουλειά που κάνει είτε να αισθάνεται ότι βρίσκεται σε γερμανική κατοχική κτήση του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και έχει το ελεύθερο να μας προσβάλει κατάμουτρα. Προσωπικά, κλίνω προς τη δεύτερη εκδοχή. Με 33 χρόνια προϋπηρεσίας στην πλάτη του, κάτι θα είχαν καταλάβει στα κεντρικά και θα τον έβαζαν ψυγείο. Προφανώς, όμως, και στα «κεντρικά» έχουν ακριβώς τα ίδια μυαλά με τον απεσταλμένο τους. Τουλάχιστον, σε ό,τι αφορά το κεφάλαιο Ελλάδα…