Η Μούσα έμαθε για τον σεισμό στην Ελασσόνα και ξέρει από πρώτο χέρι ποίου γκαντεμιά ξύπνησε τον Εγκέλαδο
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Κάνω έξυπνο λοκντάουν,
κι αν δεν πιάσει; Το αλλάζω!
Δεν θα νιώσω ποτέ ντάουν,
τους δουλεύω, δεν διστάζω.
Μα, τα θέλουνε κι αυτοί,
η φτωχούλικη πλεμπάγια.
Μ’ ένα χάδι στο αυτί,
τους ελέγχω, κάνω μάγια!
Βόλτες βγαίνουν και γελούν,
οι γέλωτες μάς ερεθίζουν.
Τους καφέδες τους ρουφούν
και τα κρούσματ’ αβγατίζουν.
Οι απαίσιοι πολλοί,
φόρους μόνο να πληρώνουν.
Τους ποτίζουμε χολή
και τα χρέη μας τους ζώνουν.
Στη Γραικία ζούμε φίνα
και ποτέ δεν μας πειράζουν
συγκεντρώσεις Κουφοντίνα,
τέτοια χούγια δεν αλλάζουν.
Χρειάζεται σε κάθε κράτος
μια ομάς ροπαλοφόρων∙
αναρχίας παρακράτος
και πληθώρα νέων φόρων.
Τα παππούδια μάς πειράζουν,
οι γριούλες και τα νιάτα,
στις πλατείες που συχνάζουν
και δεν πάν’ να πλύνουν πιάτα!
Στα τσακίδια! Να δουλέψουν!
Οι άνεργοι να επαιτήσουν,
κάνα φράγκο να μαζέψουν
και εμάς να καλοζήσουν…
Το σόι μας το μεγάλο
ταΐζεται με φόρους,
θέλει μπόλικο ρεγάλο.
και το θέλει δίχως όρους.
Ύστερα να μας σερβίρουν,
να μας πλύνουν και τα πόδια,
ο λαός να είναι δούλος
στις κουρούνες και στα βόδια.
Εν κατακλείδι…
Κούφια λόγια Χαρδαλιά,
γλίτσες, κλάψες του Σωτήρη.
Χαλασμένη σκορδαλιά.
Βρόμικο λιβανιστήρι.
Μες στες Πάρνηθες βολτάρει
ο ανέμελος Κυριάκος
και στην Ικαριά παρτάρει
όπως στην ελιά ο δάκος.
Το δάχτυλό του μας κουνάει,
λέγοντας «υπομονή»,
παραμύθια μάς πουλάει
και τη γη σεισμός δονεί.
Τον Κυριάκο εξορκίστε
για να φύγει η γκαντεμιά,
τα δεσμά σας σπάστε, λύστε,
τη ζωή έχουμε μια!
