Φανταστείτε έναν από μας να περνάει με κόκκινο, να γκρεμίζει μία μοτοσικλέτα με τον αναβάτη της, να τον αφήνει ξερό στο έδαφος αλλά να συνεχίζει την πορεία του μέχρι το πάρκινγκ της εργασίας του ή την πιλοτή της πολυκατοικίας του.
- Από τον Γιώργο Χαρβαλιά
Στη συνέχεια να φυγαδεύεται από συναδέλφους ή συγγενείς και να επιστρέφει αρκετή ώρα αργότερα στον τόπο του εγκλήματος ως «παρατηρητής», για να διαπιστώσει τι ζημιά έκανε…
Πείτε μου λοιπόν τι ακριβώς θα συνέβαινε αν είχε συμπεριφερθεί έτσι ένας απλός πολίτης. Θα τον είχαν κρεμάσει στα μανταλάκια οι εφημερίδες, ναι ή όχι; Θα τον αναζητούσαν οι Αρχές σπίτι του για να προλάβουν το αυτόφωρο; Θα τον κυνηγούσε ο εισαγγελέας για εγκατάλειψη θύματος τροχαίου;
Θα συνέβαιναν όλα αυτά μαζί. Στην περίπτωση όμως του… Σουμάχερ της Ντόρας, που βιαζόταν να την παραλάβει από τη Βουλή, τι ακριβώς από αυτά συνέβη; Τίποτα εξ όσων γνωρίζω, τουλάχιστον μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές. Α! Ξέχασα. Μην αδικώ καταστάσεις. Ο «εμπλεκόμενος αστυνομικός τέθηκε προσωρινά εκτός υπηρεσίας οδηγού»! Και η ευαίσθητη κυρία Ντόρα αφυπνίσθη, για να εκφράσει την οδύνη της, δύο εικοσιτετράωρα μετά τη διαρροή της είδησης στα μέσα που τόλμησαν να την αναπαραγάγουν. Επίσης η Αστυνομία του χαλιφάτου διαβεβαίωσε τους ιθαγενείς ότι «διενεργούνται τα δέοντα» και ότι μπορούμε τώρα να αλλάξουμε σελίδα για να ξαναγυρίσουμε στο προσφιλές κεφάλαιο της κορονοϊοπληξίας.
Ενδιαφέρουσα παρωδία. Επειδή όμως αυτός που προκάλεσε το εξαιρετικά σοβαρό ατύχημα ανήκει στη φρουρά «πραιτοριανών» της κυβερνώσας οικογένειας, το ζήτημα αποκτά μια ξεχωριστή διάσταση. Ξέρετε, τέτοιου είδους κουκουλώματα με το πρόσχημα μιας «διερεύνησης σε βάθος» γίνονται στη Λευκορωσία του Λουκασένκο, στο Αζερμπαϊτζάν του Αλίεφ, άντε και σε κανένα άλλο καθεστώς διεθνών μαφιόζων που κινούνται με συνοδείες παραστρατιωτικών. Σε δημοκρατικές κοινωνίες η ευαισθησία για τις παρανομίες υπαλλήλων που ανήκουν σε «αυλές» πολιτικών είναι ιδιαίτερα αυξημένη.
Γιατί δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να δημιουργείται η εντύπωση ότι υφίστανται προνομιακή μεταχείριση σε σχέση με τον απλό πολίτη. Αυτή είναι και η πεμπτουσία της ισονομίας που αποτελεί βασικό πυλώνα της δημοκρατίας, αν δεν κάνω λάθος. Απαιτούνται επομένως, έστω και εκπρόθεσμα, ορισμένες απαντήσεις σε απλά ερωτήματα: Υπήρχε τροχονόμος που ρύθμιζε την κυκλοφορία την ώρα του ατυχήματος; Και αν όχι, γιατί; Ο φουριόζος οδηγός-σωματοφύλακας της Ντόρας, τα στοιχεία του οποίου ακόμη αγνοούνται, υπέστη τη μεταχείριση του νόμου που θα επιφυλασσόταν σε οποιονδήποτε απλό πολίτη;
Γιατί «βιαζόταν» και παρανόμησε; Υπεβλήθη σε αλκοτέστ; Εσπευσε να προσφέρει βοήθεια στο θύμα του; Πού ήταν όταν έφτασε το ασθενοφόρο; Συνελήφθη επί τόπου στα όρια του Αυτοφώρου; Με τον άτυχο Ιάσονα ακίνητο στο οδόστρωμα ποιος έκρινε ότι το ατύχημα «δεν ήταν θανατηφόρο»; Προσέξτε: Ολα αυτά που ρωτώ (με εξαίρεση το… κίνητρο της βιασύνης) μπορούν να διαλευκανθούν εύκολα. Στο σημείο υπάρχουν κάμερες υψηλής ανάλυσης που είναι σε θέση να μας διαφωτίσουν. Τόσα και τόσα «βιντεάκια» πασάρει η Ασφάλεια στα πρόθυμα κανάλια. Δεν μπορεί να δώσει και ένα που δίνει απαντήσεις σε αυτά τα απλά ερωτήματα; Να μας φύγουν οι υποψίες;
Θέλω να ελπίζω ότι τις αμέσως επόμενες ώρες θα δοθούν αυτές οι απαντήσεις με πρωτοβουλία του ίδιου του πρωθυπουργού (αλήθεια, πού χάθηκε όλο το τριήμερο;). Αλλιώς θα μιλάμε για πρακτικές συγκάλυψης και κουκουλώματος.
Κι αν συνυπολογίσει κανείς τον ξυλοδαρμό πολίτη πριν από μερικούς μήνες από κάποιους φουσκωτούς, μέλη της -ιδιωτικής;-φρουράς του πρωθυπουργικού ανιψιού σε περιστατικό με τροχαίο-καρμπόν, θα μιλάμε για κάτι άλλο. Για επαναλαμβανόμενες πρακτικές καθεστώτος τύπου… Μιανμάρ. Ξέρετε, από αυτά που παρακαλάμε τη Μέρκελ να τους επιβάλει κυρώσεις…
