Ο κόσμος αδυνατεί να πιστέψει ότι υπόκειται σε μία μορφή παραπληροφορήσεως εκ των συστημικών ΜΜΕ, τα οποία δρουν ανεξέλεγκτα, αναγορεύοντας εαυτόν σε τέταρτη εξουσία και δη την πιο ισχυρά, διότι ποδηγετούν ευχερώς την κοινή γνώμη προς την κατεύθυνση την οποία κατά το δοκούν επιθυμούν.
- Από τον Χαράλαμπο Β. Κατσιβαρδά*
Η δυναμική της τηλεοπτικής γομώσεως, παρά την εισβολή της πλημμυρίδας των λοιπών μέσων μαζικής επικοινωνίας, ενδημεί ως το κυρίαρχο μέσο εγκυρότητας, υποβολής και μαζικής πληροφόρησης των πολιτών, οι οποίοι υπακούν εις ό,τι προβάλλει ως είδηση ή ως νουθεσία. Εν προκειμένω, εφέτος εκ νέου όπως και πέρυσι αποδεδειγμένα διανεμήθηκαν αμύθητα ποσά προς τα ημέτερα μέσα μαζικής ενημερώσεως, κυρίως τηλεόραση αλλά και λοιπά ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα, ίνα διοχετεύουν μονομερώς μίας ορισμένης κατεύθυνσης ειδήσεις, προβάλλοντας αποκλειστικά ορισμένους λοιμωξιολόγους και επιβάλλοντας τοιουτοτρόπως μία ιδιότυπη υγειονομική δικτατορία.
Η δυναμική της επικοινωνίας, παρά την αλματώδη ανάπτυξη της τεχνολογίας εισέτι και σήμερον, παραμένει ακατάβλητη και ακαταμάχητη όχι μόνον εις τις ευρείες μη σκεπτόμενες μάζες αλλά και εις τα υψηλότερα κλιμάκια, ανθρώπων οι οποίοι καταλαμβάνουν καίριες θέσεις στον δημόσιο τομέα, όπως και εις τον δικαστικό κλάδο. Κάθε τηλεοπτικός δίαυλος, παρεκτός ελαχίστων περιπτώσεων, υπηρετεί ευθέως συγκεκριμένο εσμό συμφερόντων εκασταχού, κατ’ εντολήν της Πολιτείας, η οποία επιθυμεί κατ’ ουσίαν να αφιονίσει τις μάζες ούτως ώστε να τις χειραγωγεί και εν ταυτώ να κατευθύνει βαθμηδόν και αγεληδόν την κοινωνία προς το σκότος, παρασιωπώντας της την αλήθεια.
Η εικονική πραγματικότητα αποτελεί το προπέτασμα προς την τιθάσευση και συνακολούθως διαχείριση της μάζης, η οποία πειθαναγκάζεται τεχνηέντως να πιστεύει ως αντικειμενική έγκυρη πραγματικότητα, η προτύπωση τρόπου ζωής, ό,τι αφειδώς τα ΜΜΕ προτάσσουν και περιάπτουν με ψευδεπίγραφο τηλεοπτικό κύρος.
Η Ελλάς, έπειτα από 10 συναπτά έτη προϊούσας πτωχοποιήσεως και δύο επιπλέον έτη πανδημίας, ήτοι, τον αρχικώς οικονομικό στραγγαλισμό διαδέχθηκε η πλήρης αναστολή των θεμελιωδών κοινωνικών δικαιωμάτων και παρά τη συρρίκνωση των θεμελιωδών ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών μας, παρά ταύτα, ουδένα κόμμα έκαμε μία πορεία διαμαρτυρίας υποτυπωδώς διά την πρόδηλη αντισυνταγματικότητα περιστολής επί των ελευθεριών μας, ούτε ωσαύτως ανένηψε κανείς για να συνειδητοποιήσει με ενάργεια την έννοια της πανδημίας, της δημόσιας υγείας και της ελευθερίας, τον ρόλο του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, αλλά και τις κραυγαλέες αντιφάσεις περί αυτής (της πανδημίας).
Εν κατακλείδι, η κατάσταση καθίσταται ιδιαίτατα δυσχερής, διότι η κοινωνία καθεύδει τον νήδυμον ύπνο, μυωπικά προσκολλημένη προς τη στυγνή κομματοκρατία και την πνευματική οκνηρία. Απτή και αδιάσειστη απόδειξη της παρακμιακής τούτης αποσυνθέσεως είναι τα μεγάλα τηλεοπτικά ποσοστά τηλεθεάσεως εις τα ρυπογόνα τηλεοπτικά παίγνια, ήτοι τη σεσηπυία εμετική ύλη των καναλιών, η οποία αποτελεί το κάτοπτρο το οποίο αντανακλά την αλλοτρίωση του σύγχρονου Νεοέλληνα.
*Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω!