Συμπληρώνονται σήμερα 102 χρόνια από την έναρξη της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού, όταν οι Νεότουρκοι αποβιβάστηκαν στον ιστορικό Πόντο και ξεκίνησαν τις σφαγές. Με αφορμή τη θλιβερή αυτή επέτειο, που κόστισε τη ζωή 353.000 ομογενών μας, αλλά και λαμβάνοντας υπ᾽ όψιν τις τελευταίες εξελίξεις, η ημέρα αυτή αποκτά ιδιαίτερη σημασία.
- Από τον Γιάννη Χ. Κουριαννίδη*
Είναι φανερό ότι η Τουρκία παραμένει αμετανόητη για τα εγκλήματα τα οποία διέπραξε τόσο εναντίον του Ελληνισμού της Ανατολής γενικότερα (Πόντος, Θράκη, Μικρά Ασία) όσο και εναντίον των Αρμενίων και των Ασσυρίων. Τα εγκλήματα αυτά αποτελούν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και είναι απαράγραπτα.
Η στάση της αυτή, μάλιστα, προκαλεί ακόμη περισσότερο τη διεθνή κοινή γνώμη, αφού πρόσφατα και οι ΗΠΑ συμπεριελήφθησαν με κάθε επισημότητα στις εκατοντάδες χώρες που αναγνώρισαν τη Γενοκτονία των Αρμενίων.
Παρά ταύτα, τόσο ο Τούρκος πρόεδρος όσο και οι αξιωματούχοι της κυβέρνησής του όχι μόνο δεν έδειξαν καμία διάθεση αυτοκριτικής για το ένοχο παρελθόν της πατρίδας τους, αλλά αντέδρασαν με ιταμότητα και ύβρεις απέναντι στην εξέλιξη αυτή.
Το πώς θα αντιμετωπιστεί η εν γένει τουρκική προκλητικότητα είναι κάτι που ανήκει σαφώς στην αρμοδιότητα της ελληνικής κυβέρνησης. Υπάρχουν όμως και ενέργειες στις οποίες μπορεί και επιβάλλεται να προβούν και άλλοι φορείς, όπως, λ.χ., μια δημοτική Αρχή, υποστηρικτικά στο έργο της κυβέρνησης. Γι᾽ αυτό και αποκτά ιδιαίτερη σημασία η υιοθέτηση του ψηφίσματος που προτείναμε στο Δημοτικό Συμβούλιο της Θεσσαλονίκης την περασμένη Δευτέρα, τόσο από την πλευρά της διοίκησης Ζέρβα όσο και από τη συντριπτική πλειονότητα των δημοτικών συμβούλων.
Το ψήφισμα του δεύτερου σε πληθυσμό δήμου της πατρίδας μας, που φιλοξενεί τον μεγαλύτερο πληθυσμό απογόνων της Γενοκτονίας του Ελληνισμού της Ανατολής, αποτελεί σίγουρα κόλαφο στην υπεροψία και την προκλητική στάση της Αγκυρας, αλλά συνάμα και μια πολύ σημαντική στήριξη στον αγώνα των Ποντίων. Με το ψήφισμα, «το Δημοτικό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης συμπαρίσταται στον δίκαιο αγώνα των Ελλήνων ποντιακής καταγωγής για την διεθνή αναγνώριση του απαράγραπτου εγκλήματος της Γενοκτονίας», επισημαίνεται η επιμονή της Τουρκίας «να μην αναγνωρίζει τις βαρύτατες ιστορικές ευθύνες της για το έγκλημα αυτό κατά της ανθρωπότητας, όπως και τα ανάλογα εναντίον των Αρμενίων και των Ασσυρίων» και ζητείται «από την κυβέρνηση να συμπεριλάβει το θέμα της διεθνοποίησης της γενοκτονίας στη διπλωματική της ατζέντα, ώστε να οδηγήσει τη γειτονική χώρα στην αυτοκριτική για το ένοχο παρελθόν της, κάτι που θα δράσει καταλυτικά στη σφυρηλάτηση και εδραίωση της ειρήνης στην περιοχή μας».
Αξίζει να θυμίσουμε ότι η Τουρκία δεν δίστασε, εδώ και χρόνια, να μετονομάσει την οδό που αποτελεί την ταχυδρομική διεύθυνση του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως σε οδό Αχμέτ Σαδίκ, δίνοντας σε αυτήν το όνομα του εξτρεμιστή μουσουλμάνου και τουρκόψυχου εθνικιστή βουλευτή της Ροδόπης που σκοτώθηκε σε τροχαίο το 1995. Δεν δίστασε δηλαδή να εργαλειοποιήσει έναν οικουμενικό θεσμό, όπως είναι το Πατριαρχείο, εντάσσοντάς το στο πλαίσιο των τουρκικών προκλήσεων έναντι της πατρίδας μας.
Μια αντίστοιχη ενέργεια από πλευράς των δήμων τόσο της Θεσσαλονίκης όσο και της Κομοτηνής, που φιλοξενούν τουρκικά προξενεία, θα ήταν η μετονομασία των οδών που διέρχονται έμπροσθεν αυτών και που δηλώνονται ως ταχυδρομική διεύθυνσή τους σε οδό Ποντιακής Γενοκτονίας! Με μια τέτοια ενέργεια, η γειτονική χώρα θα λάμβανε ένα σαφέστατο μήνυμα, που θα δήλωνε την αποφασιστικότητα του Ελληνισμού στην αντιμετώπιση των προκλήσεών της έμπρακτα και όχι με απλά λόγια ενός ψηφίσματος, που σαφώς και έχει τη σημασία του, αλλά από μόνο του δεν αρκεί, ειδικά όταν έχουμε απέναντί μας ένα κράτος που έχει αποδείξει διαχρονικά ότι σέβεται μόνο την ισχύ και την αποφασιστικότητα. Αν δεν εκμεταλλευτούμε αυτή τη χρονική συγκυρία που ευνοεί κάτι τέτοιο, πότε, αλήθεια, περιμένουμε να το κάνουμε;
*Δημοτικός Σύμβουλος Θεσσαλονίκης «Θεσσαλονίκη Πόλη Ελληνική» [email protected]
