H νέα τάξη πραγμάτων επελαύνει ανενόχλητη, διότι ιδίως μεταπολιτευτικά και εντεύθεν οι κυβερνήσεις συλλήβδην, ανεξαρτήτως του προσχήματος του κομματικού χρωματισμού, έχουν κατορθώσει εντέχνως να απονευρώσουν κατά παραυτουργία πάσα μορφή γνήσιας λαϊκής αντίδρασης, παγιώνοντας εις τους κόλπους της κοινωνίας και μεριμνώντας επιμελώς μεθοδευμένα την εις το διηνεκές συντήρηση και αναπαραγωγή της κομματικής διχοστασίας.
- Από τον Χαράλαμπο Β. Κατσιβαρδά*
Επί ήμισυ του αιώνος υφίστανται συλλαλητήρια, κινητοποιήσεις, πορείες, αλλά κατ’ ουσίαν τίποτε δεν αλλάζει. Ακόμη και με την παρελθούσα ψευδώνυμη αριστερή κυβέρνηση η κατάσταση ενδημούσε απαράλλακτη ως προς όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής αλλά και εν γένει της πολιτικής ζωής εισέτι και διεθνώς.
Η αίσθηση είναι ότι υφίστανται έτεροι αδιόρατοι υπερεθνικοί μηχανισμοί οι οποίοι κινούν τα νήματα, και οι ημέτεροι πολιτικοί τηρούν απαρεγκλίτως τα κελεύσματά τους, παρά την καλλιέργεια μιας στρεβλής και κίβδηλης περί του αντιθέτου εικόνας, διαμέσου των καθεστωτικών μέσων μαζικής εξαπατήσεως, τα οποία έχουν αυτοκλήτως αναγορευθεί εις την πιο ισχυρά εξουσία μακράν, διότι διαπλάθουν στρεβλώς τον συλλογικό τρόπο σκέψης της κοινωνίας και την κατευθύνουν ιδιοτελώς και κατά το δοκούν προς μία ορισμένη κατεύθυνση.
Ουδόλως τυχαίο είναι ότι επί 50 χρόνια δεν παράγεται πολιτική σκέψη εις την πατρίδα μας, αλλά ούτε αρθρώνεται υποτυπώδης αυτοκριτική, αρχής γενομένης εκ της πανεπιστημιακής κοινότητας, όπου διαποτίζουν συνειδησιακά τους νέους ενσπείροντας τη διχόνοια και την εχθρικότητα με παρωχημένες κομματικές αντιλήψεις, μυωπικά προσκολλημένες, αφενός κατά την περίοδο του Εμφυλίου αλλά και της επταετούς δικτατορίας, δίχως να προβούν -εσκεμμένα βεβαίως- εις καμία μνεία περί των εγχώριων και των διεθνών, μετέπειτα καθοριστικών εξελίξεων, ως προς τα πρόσωπα αλλά και τα κόμματα που ανέλαβαν την πολύφερνη Μεταπολίτευση, έως τα μνημόνια και τη σημερινή κατάσταση του νεοπαγούς ολοκληρωτισμού καινοφανών δυνάμεων παγκοσμίως, όπως η Κίνα.
Εν τη πατρίδι μας ο νήδυμος ύπνος καθίσταται απολύτως βαθύς και αδιατάρακτος τόσο ως προς την εις το διηνεκές διατήρηση της διχοστασίας όσο και ως προς την εν γένει αναβίωση του εν τοις πράγμασι λήξαντος μετεμφυλιακού μίσους, ίνα εκμαυλίσει και πωρώσει τη βάση της κοινωνίας ούτως ώστε να μη δύναται να αντιληφθεί -η ευρεία άνους μάζα- προσηκόντως πώς οι αρχηγοί απάντων ανεξαιρέτως των κομμάτων συμπράττουν και με τον «διάβολο» τρόπον τινά, καταστρατηγώντας ευθέως ό,τι υπόσχονται εις τις μάζες, απεμπολώντας ανενδοίαστα το παν χάριν εξυπηρέτησης αμιγώς των οικονομικών τους συμφερόντων.
Τρανή απόδειξη τούτου, 10 χρόνια «συνταγματικά Mνημόνια», δύο χρόνια «συνταγματικές υποχρεωτικές ιατρικές πράξεις και αναστολή της θεμελιώδους απόφασης περί της υγείας μας» ένεκεν μιας υγειονομικής δικτατορίας με πλημμελή ενημέρωση, και όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα, ανεξαρτήτως της ποικιλώνυμης, πλην κατ’ επίφασιν ιδεολογίας, παρελκύουν την κοινή γνώμη. Υπό άλλη διατύπωση εις ό,τι στρέφεται αδιακρίτως και αναφανδόν κατά του δημοσίου συμφέροντος άπαντα τα κοινοβουλευτικά κόμματα συμπράττουν αμελλητί.
Εις το σημείο τούτο δέον όπως επισημανθεί λυσιτελώς ότι ανάμεσα στον καθημαγμένο λαό και στην πολιτική ελίτ ορθώνονται απόρθητα και υψηλά τείχη, με ποικίλα και ετερόκλητα, αδιαπέραστα ενδιαμέσως στεγανά ασφαλείας, ενώ ο μοναδικός ομφάλιος λώρος-δίαυλος επικοινωνίας είναι ο εξ ορισμού παραμορφωτικός φακός των ΜΜΕ, το γε νυν έχον ανάνηψις.
*Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω
