Η αποκρουστική αίσθηση της υποκρισίας γίνεται εντονότερη όταν οι υποκριτές ηθικολογούν και μιλούν περί δικαιοσύνης και αδικίας
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Μόλις έγινε γνωστό ότι ο πιλότος ομολόγησε τη στυγερή δολοφονία της συζύγου του δίπλα στο βρέφος τους και αναφέρθηκε με λεπτομέρειες στο «στήσιμο» της τάχα επίθεσης που δέχτηκε το ζευγάρι από αλλοδαπούς ληστές, έγινε χαμός από τους και τις συνήθεις ιεροδίκες της πολιτικής ορθότητας. Βγήκαν αλαφιασμένοι στις ρούγες τις κανονικές αλλά και στις ψηφιακές, μιντιακές και άλλες και άρχισαν να πιπιλάνε τη σάπια καραμέλα της ενοχοποίησης κάποιου για την εθνικότητά του (αυτό το κάνουν μόνο όταν είναι Ελληνας ο δράστης), το φύλο του (αυτό το κάνουν μόνο όταν είναι Ελληνας ο δράστης) και τη μεσοαστική, μικροαστική ή μεγαλοαστική κοινωνική προέλευσή του (αυτό το κάνουν μόνο όταν είναι Ελληνας ο δράστης). Δεν περιγράφεται για πόσους «κυρ Παντελήδες» ακούσαμε και πόσους αφορισμούς για τους άνδρες, τους «Ελληναράδες», τους νοικοκυραίους (λες κι αν εξέλιπαν αυτοί θα έμενε κάνα άλλο κορόιδο να πληρώνει φόρους).
Κι ύστερα, πάνω που είχαν εκδώσει ετυμηγορία καταδικαστική και αμετάκλητη όλοι τούτοι οι άθικτοι, οι ακέραιοι, οι αποδέκτες της κληρονομιάς των αποκεφαλιστών κολλητών του Βελουχιώτη και οι πολιτικοί σιτιστές του Κουφοντίνα, τόλμησε η πραγματικότητα να συμπεριφερθεί αναχρονιστικά, δεξιά, ρατσιστικά και με τοξική… αληθινότητα (κλίνεται κατά το θηλυκότητα). Αυτή η ακροδεξιά πραγματικότητα εξέθεσε στα μάτια της κοινής γνώμης έναν Βούλγαρο που είχε φυλακισμένη επί ώρες μια μεροκαματιάρισσα καθαρίστρια και τη βίαζε καθώς κι έναν Αφγανό και μια ομάδα Πακιστανών που βίαζαν μια έγκυο γυναίκα με ειδικές ανάγκες.
Ο Βούλγαρος, οι Πακιστανοί, ο Αφγανός, όλη η εισαγόμενη συμφορά που τρέφεται από τις σάρκες της Ελλάδας δεν είναι τοξικά αρρενωποί. Δεν είναι ακροδεξιοί ούτε εθνικιστές. Απλώς -σύμφωνα με τους ιεροδίκες της ορθοπολιτικής θρησκείας- έχουν… ανάγκες και πρέπει να τις ικανοποιήσουν.
Η ορθοπολιτική σέκτα από την πλευρά της έχει την επιτακτική ανάγκη να επιτίθεται σε οτιδήποτε της θυμίζει Ελλάδα και να υπερασπίζεται όλα τ’ άλλα. Εμείς, πάντως, δεν έχουμε ανάγκη να παίρνουμε τον κάθε… τζαζεμένο στα σοβαρά.
