Είναι πρόδηλο ότι προϊόντος του χρόνου, ένεκεν των τελευταίων εξελίξεων περί απόπειρας καθολικής επιβολής του εμβολιασμού, υπό το ψευδεπίγραφο πρόσχημα ότι αίφνης το κράτος πατερναλιστικά και αυτοκλήτως στέργει και αγωνιά διά την εξέλιξη της υγείας μου, μόνον θυμηδία δύναται να προκαλέσει.
- Από τον Χαράλαμπο Β. Κατσιβαρδά*
Ο σκοταδισμός περί της ταυτότητας του επίμαχου ιού, η καθ’ όλα αντιεπιστημονική ορολογία περί πανδημίας, η οποία ουδόλως δικαιολογείται βάσιμα εκ των στοιχείων, ο υγειονομικός μονισμός, διά του εξοβελισμού οιουδήποτε διαφωνούντα από τα καθεστωτικά μέσα μαζικής εξαπατήσεως, τα οποία συλλήβδην έχουν καταστεί θεραπαινίδες της κυβερνητικής πολιτικής, καταλύοντας επονείδιστα και απερίφραστα παν ψήγμα νομιμότητας και κράτους δικαίου, συνιστούν εν πρώτοις αρκούντος ικανοποιητικά στοιχεία περί της υπάρξεως εύλογης αμφιβολίας περί της εγκυρότητας περί του δημοφιλούς ιού. Ο απροκάλυπτος αυτός εμπαιγμός περί της καταβαράθρωσης οιασδήποτε ελεύθερης άσκησης δικαιώματος επί της υγείας μας και η ποινικοποίηση της διαφορετικής απόψεως συνιστούν πρωτόγνωρες πρακτικές για εκλεγμένη κυβέρνηση, οι οποίες προσιδιάζουν απαράλλακτα με τα ολοκληρωτικά καθεστώτα του Μεσοπολέμου. Την άλογη και ανεδαφική φρενίτιδα περί των εμβολίων συνιστά μία νεοπαγής μορφή πολιτικής ορθότητας, η οποία καθαγιάζεται από τα εξωνημένα μέσα μαζικής ενημερώσεως, τα οποία παντελώς αναξιόπιστα και αναιτιωδώς επιχειρηματολογούν παντελώς αντιεπιστημονικά οι εγκάθετοι δημοσιογράφοι του συστήματος, τα οποία (λεγόμενά τους) στερούνται οιασδήποτε σοβαρότητας, όπως ωσαύτως εύλογη απορία προξενεί η εγκυρότητα της επιτροπής των λοιμωξιολόγων, η οποία έχει εξασφαλίσει εαυτόν ανεπαίσχυντα το ακαταδίωκτο περί των αποφάσεων που άπτονται της υγείας μας.
Ως εκ τούτου η κυβέρνηση στερείται επιχειρημάτων και επιδιώκει διά της τηλοψίας να επιβάλει την αδήριτη αναγκαιότητα των πειραματικών εμβολίων. Έτι περαιτέρω, εν προκειμένω, η έλλειψη κράτους δικαίου και η διττή υποκρισία εκδήλωσης ενδιαφέροντος δήθεν περί της δημόσιας υγείας τη στιγμή την οποία οι μη εμβολιασμένοι τιμωρούνται με την κατάργηση ενός ισόκυρου συνταγματικής περιωπής δικαίωμα, το οποίο δεν είναι άλλο από την εργασία και την εξάρτηση της υγείας εκ της εργασίας, γεγονός το οποίο στραγγαλίζει τιμωρώντας τους μη εμβολιασμένους, ωθώντας τους εμμέσως πλην σαφώς και δη εξαναγκαστικώς να υποκύψουν ακουσίως προς μία ιατρική πράξη αμφιβόλου αποτελεσματικότητας. Προσέτι, η κυβέρνηση κωφεύει και εθελοτυφλεί, αδιαφορώντας πλήρως για τους αιτιωδώς πληγέντες εκ του εμβολιασμού, ουδεμία μέριμνα περί αυτούς, καίτοι το ίδιο ως οιονεί αυτουργός του ενθάρρυνε προς τοιαύτη πράξη, άρα, για ποια δημοκρατία, για ποιο κράτος δικαίου και για ποια υγεία εν προκειμένω ευαγγελιζόμαστε.
Οταν η κυβέρνηση αφήνει τους αλλοδαπούς και δεν δίδει δημοσίως στοιχεία περί τον εμβολιασμό τους ή όχι, εν ταυτώ η εξοχότατη Πρόεδρος της Δημοκρατίας αναφέρει ότι το δημογραφικό πρόβλημα θα λυθεί με τους μετανάστες, προσθέτω εγώ και τους δη ανεμβολίαστους και εκλεκτούς του συστήματος. Εις επίρρωση όλων των άνω έχουν επιστρατευτεί οι ακαδημαϊκοί, η βαρεία εφεδρεία του συστήματος ίνα πειθαναγκάσει διά της αυθεντίας τους τούς πολίτες περί του νεολογισμού του δικαίου της πανδημίας, επιχειρηματολογώντας μονομερώς, παρασιωπώντας σφαιρικώς την αλήθεια περί της δικαίου της αναγκαιότητας. Εν κατακλείδι βιώνουμε πρωτόγνωρες στιγμές ανελευθερίας με την τιμωρία επί της εργασίας όποιων ασκούν το δικαίωμα άρνησής τους, στερώντας τους εκδικητικά το μέσο βιοπορισμού τους. Αυτοί ενδιαφέρονται για τη δημόσια υγεία και το δημόσιο συμφέρον του λαού;
*Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
