Η πρόσφατη αμυντική συμφωνία με τη Γαλλία και ακόμη περισσότερο η ρήτρα αμοιβαίας στρατιωτικής συνδρομής είναι ξεκάθαρη εθνική επιτυχία.
- Από τον Φαήλο Μ. Κρανιδιώτη
Εδώ, από τη φιλόξενη και αλογόκριτη στήλη της «δημοκρατίας», πολλές φορές έγραψα για τα πρωτοφανή ανοίγματα που μας κάνει η Ιστορία, μέσα από την αμετροέπεια, επιθετικότητα και αλαζονεία του Ερντογάν, με τις συνεχείς επιθέσεις του προς το Ισραήλ, τη Γαλλία και τις ΗΠΑ, πως αυτά πρέπει να εκμεταλλευτούμε επιδιώκοντας συγκρότηση συμμαχίας με ρήτρα αμοιβαίας στρατιωτικής συνδρομής, ειδικά με τη Γαλλία και, ει δυνατόν, με το Ισραήλ και την Αίγυπτο.
Η Γαλλία είναι πυρηνική δύναμη, από τις μεγαλύτερες στρατιωτικές δυνάμεις, αλλά και μεσογειακή δύναμη, τη θέση της οποίας απείλησε με αφροσύνη η Τουρκία. Θυμίζω το περιστατικό με το γαλλικό πολεμικό που ο Τούρκος κυβερνήτης διανοήθηκε να «κλειδώσει» στα ραντάρ των όπλων του. Η Γαλλία έδειξε αυτοσυγκράτηση, και τα Μεμέτια δεν έγιναν τροφή για τα ψάρια και η τουρκική φρεγάτα παλιοσίδερα στον βυθό, αλλά η ενέργεια καταγράφηκε από τη γαλλική ελίτ, που είναι ιδιαιτέρως επεμβατική, ευαίσθητη για τα γαλλικά γεωπολιτικά συμφέροντα και δεν θα ανεχόταν ποτέ να τους πετάξει έξω από την Ανατολική Μεσόγειο κανένας Ερντογάν.
Η καραμπόλα που προκάλεσε η συμφωνία AUKUS, που πέταξε έξω τη Γαλλία από ένα συμβόλαιο-μαμούθ ναυπήγησης υποβρυχίων για την Αυστραλία, η ανάκληση του Γάλλου πρέσβη από την Ουάσινγκτον και η πιλάλα που έπιασε τους Αμερικανούς να εξευμενίσουν τους Γάλλους, για να μην τινάξουν το ΝΑΤΟ στον αέρα, έβαλαν γκολ για λογαριασμό μας. Για να ικανοποιήσουν τα γαλλικά συμφέροντα και το γόητρο του Γαλλικού έθνους, οι Αμερικανοί, που μας είχαν κάνει στενό μαρκάρισμα να πάρουμε τις αμερικανικές φρεγάτες, παρά τη θέση των επιτελών του Πολεμικού Ναυτικού μας υπέρ των Belharra, κομμένων και ραμμένων στις ανάγκες μας, έδωσαν τις ευλογίες τους να πάρουμε τις υπερσύγχρονες γαλλικές φρεγάτες, που μαζί με τα Rafale αλλάζουν δραματικά υπέρ μας τα δεδομένα στην περιοχή.
Αυτό που απαιτείται πάντα ως το πιο αναγκαίο «οπλικό σύστημα» των Rafale και των Belharra, το οποίο δεν μπορούν να μας προμηθεύσουν οι Γάλλοι, είναι η σταθερή και αυστηρή εκπομπή του μηνύματος πως αυτή την εξαίρετη πολεμική ισχύ θα τη χρησιμοποιήσουμε χωρίς δισταγμό εάν οι Τούρκοι τολμήσουν. Αυτή είναι η πεμπτουσία της αποτροπής. Και πλέον στα έγκατα του βαθέος κράτους-συμμορίας θα ξέρουν πως όχι μόνο είμαστε ισχυρότεροι, αλλά και πως δεν είμαστε μόνοι. Η δε Γαλλία δεν υπέγραψε τη ρήτρα γιατί απλά μας πουλάει όπλα ή γιατί έχουμε ωραία μάτια, αλλά γιατί τα συμφέροντά της εν προκειμένω ταυτίζονται με τα δικά μας στην περιοχή και έχουν κάθε λόγο να μην επιθυμούν την αποθράσυνση και επικράτηση του τουρκικού επεκτατισμού.
Είναι επίσης κατά των συμφερόντων της Γαλλίας αλλά και του Ισραήλ η συνεχιζόμενη τουρκική κατοχή του 40% της Κύπρου. Οι τουρκικές κατοχικές δυνάμεις και τα οπλικά τους συστήματα, το παράνομο αεροδρόμιο της Τύμπου, τα τουρκικά drones, που μπορούν να ενεργήσουν από εκεί, είναι ένας ισλαμικός στρατός που αποτελεί απειλή για την ασφάλεια του λαού του Ισραήλ, ενώ είναι και ένα εμπόδιο για την ενεργειακή συνεργασία της χώρας με την Ελλάδα και την Ευρώπη. Αποτελούν, όμως, κίνδυνο και για τα γαλλικά συμφέροντα στην περιοχή. Η Γαλλία, το Ισραήλ και η Αίγυπτος, όλοι σύμμαχοι των ΗΠΑ, έχουν καθεμιά τους δικούς τους λόγους που θα έπρεπε να τις κάνουν να επιθυμούν μια Κύπρο ελεύθερη, ενιαία και ελληνική. Αυτούς τους λόγους είναι καθήκον μας να τους υποδείξουμε, φωτίσουμε και προβάλουμε, έχοντας υπομονή και επιμονή, με το βλέμμα σταθερά στον μεγάλο και λαμπρότερο στόχο: την ελευθερία της Κύπρου. Θα είναι τραγικό λάθος μας, όταν οι συγκυρίες μάς ευνοούν, να σπεύσουμε για την αυτοκαταστροφή του Κυπριακού Ελληνισμού με λύσεις τύπου Σχεδίου Ανάν, όταν ο τουρκισμός μπαίνει σε αποδρομή.
Εμείς, λοιπόν, χωρίς μεμψιμοιρίες, συγχαίρουμε την κυβέρνηση για την αμυντική συμφωνία με τη Γαλλία, τη σοβαρή ενίσχυση του της θαλάσσης κράτους και τη ρήτρα αμοιβαίας στρατιωτικής συνδρομής με τη γαλλική υπερδύναμη. Υπάρχουν άλλα να διαφωνήσουμε και να «πιαστούμε» στα χέρια, πολιτικά πάντα, για την Οικονομία, την Παιδεία, την Ασφάλεια, τον ολοκληρωτισμό του δικαιωματισμού κ.λπ. Απέναντι στον Τούρκο, όμως, και σε ό,τι αφορά τις Ενοπλες Δυνάμεις δεν υπάρχει για τη ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ (Δημιουργία Ξανά – Νέα Δεξιά) τίποτα ισχυρότερο από το εθνικό συμφέρον.
Τη σκατοψυχιά και βαριά εθνική ανεπάρκεια της ελληνικής Αριστεράς τη βλέπουμε όμως όλοι για άλλη μία φορά στη στάση της για την ελληνογαλλική αμυντική συμφωνία. Αδυνατούν να πουν καλή κουβέντα, στενοχωριούνται με οτιδήποτε καλό. Αυτό δεν είναι αντιπολίτευση. Αλλιώς λέγεται, και μόνο για ντροπή είναι. Είδηση έγινε από τα τουρκικά ΜΜΕ η στάση τους και η αμφισβήτηση της προμήθειας των γαλλικών όπλων και της ρήτρας αμοιβαίας συνδρομής. Εθνωφελής αντιπολίτευση είναι η επιθετική κριτική σε ό,τι βλάπτει την Ελλάδα, όχι η μηδενιστική, οπαδική και μικροκομματική άρνηση σε ό,τι την ωφελεί.
*Δικηγόρος, πρόεδρος της ΝΕΑΣ ΔΕΞΙΑΣ, εταίρου του συνασπισμού ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ, www.neadexia.gr
