Τι ωφελήθηκε η χώρα από το πέρασμα ή και τη σημερινή παρουσία κομμάτων που ευαγγελίζονται τερατολογίες, ανορθολογικές θέσεις για τα προβλήματα της χώρας, αλληθωρίζουν προς μαύρο ή κόκκινο ολοκληρωτισμό εχθρών του Έθνους μας;
- Από τον Φαήλο Μ. Κρανιδιώτη
Τι κερδίσανε οι Ελληνες από όσους θέλανε να ομολογοποιήσουν τους… υδατάνθρακες, να δανειστούμε από τη Ρωσία, την Κίνα, να φύγουμε ατάκτως από το Ευρώ, να καταλάβουμε το Νομισματοκοπείο και να κόψουμε πληθωριστικές δραχμές με την κεφάλα του Βελουχιώτη από τη μια και από την άλλη μια κανναβουριά, να «λύσουμε» το λαθρομεταναστευτικό δέρνοντας πακιστανούς σε λαϊκές αγορές; Τίποτα, μηδέν, μια τρύπα στο νερό για τον θυμωμένο ψηφοφόρο.
Κοντέψαμε να χρεοκοπήσουμε ατάκτως, οι ψευτοτσαμπουκάδες οδήγησαν στο έγκλημα και στη μεγαλύτερη πάσα προς τον αριστερό φασισμό, ούτε παραγγελιά να την είχε και στην κατασυκοφάντηση των πατριωτικών ιδεών. Αυτοί που τη γάζωσαν και περάσανε ή και περνούν μπέικα είναι οι επιτήδειοι που στήσανε τα μαγαζάκια της παπάτζας, είτε με επαναστατικό είτε με σούπερ ντούπερ πατριωτικό επίχρισμα. Οι παπατζήδες ένθεν κακείθεν ή απλά «πυροβολημένοι» συναντώνται διαχρονικώς στα ΑΤΜ της Βουλής, όταν παίρνουν την παχιά παχιά βουλευτική αποζημίωση και ο θυμωμένος, αγανακτισμένος λαός μένει πάντα με τον μουντζούρη. Για τα χαΐρια της αριστεράς ουδόλως ενδιαφέρομαι, παρά μόνο ως αντίπαλος του μηδενισμού, του μίσους και της διχόνοιας, του ανθελληνισμού που τη χαρακτηρίζουν.
Ουδέποτε ήμουν ψηφοφόρος της και καμία από τις ποικιλόχρωμες, από βαθύ κόκκινο και ροζ, ως παρδαλές, οργανώσεις της δεν έχει το όνομά μου στα μητρώα της. Παιδιόθεν απεχθανόμουν ό,τι και όποιον δεν προτάσσει την Ελλάδα και μια κοινή πατριωτική λογική και έπαιρνε γραμμή από τους κόκκινους φασίστες της Μόσχας, της Κίνας, ή τους πολύ γκουρμέ Τροτσκιστές και άλλα παραδείσια πουλιά αυτής της θρησκείας χωρίς Θεό, που φέρνει μόνο ανελευθερία, μιζέρια, θάνατο και ολοκληρωτισμό, με κινητήρια δύναμη το μίσος και τον φθόνο. Δεν είχε ποτέ καμία έκφανση της αριστεράς την ανάταση που φέρνει ο ανθρωποκεντρικός τρόπος του Ελληνισμού και η αέναη αναζήτηση της ελευθερίας, που είναι το διαχρονικό του πρόσημο. Είπαμε, στις προσωπικές σχέσεις αναζητούν όλοι την αγάπη, αλλά στο συλλογικό οι Ελληνες αναζητούμε την Ελευθερία. Νυν και αεί.
Ο ανορθολογισμός όμως κάθε τόσο χτυπάει την κοινωνία σαν κύματα και από την άλλη μπάντα, με τα κοινωνικά δίκτυα να επιτείνουν και μεγεθύνουν ψυχώσεις, ψυχικές ασθένειες και την αμετροέπεια που χαρακτηρίζει πολλούς, οι οποίοι από δεξιά ή αριστερά μισούν τη γνώση, τη λογική, λειτουργούν μόνο με το θυμικό και έτσι κάθε τόσο στέλνουν στη Βουλή, σε κάποιες περιπτώσεις, από απατεώνες έως ημίτρελους ή και τα δύο.
Πόσες φορές ακόμη θα χαθεί η ευκαιρία για έναν υγιή πατριωτισμό, μια αληθινή φιλελεύθερη προσέγγιση στην οικονομία; Μια πατριωτική κοινή λογική, π.χ. στα εθνικά ζητήματα, σε συνδυασμό με ορθή γνώση της Ιστορίας και του γεωπολιτικού περιβάλλοντος, διδάσκει πως η Τουρκία είναι εχθρός μας, πως θα ωφεληθούμε μόνον ενισχύοντας τις συμμαχίες μας, διότι όποτε απομονωθήκαμε υποστήκαμε απώλειες. Διδάσκει πως πρέπει να έχουμε καλές σχέσεις με τη Ρωσία και ρόλο ίσως διαμεσολαβητή, αλλά ο Μόσκοβος καλά είναι εκεί που είναι, ανήκουμε στη Δύση και πρέπει να βρούμε σημεία ταύτισης, να πείσουμε γι’ αυτό, των συμφερόντων των Δυτικών Συμμάχων μας με τα δικά μας, για να ωφεληθούμε, ειδικά τώρα που το κράτος-συμμορία μας κάνει «δώρο» τους τραμπουκισμούς προς ΗΠΑ, Γαλλία, Ισραήλ. Η πατριωτική κοινή λογική διδάσκει πως η στρατιωτική ισχύς προϋποθέτει σύγχρονη, ανταγωνιστική, παραγωγική οικονομία. Δεν μπορούμε να χτυπάμε το δεξί χέρι στο τραπέζι και να απλώνουμε το αριστερό σαν επαίτες. Δεν μπορούμε να ζητάμε συνεχώς δανεικά για να καταναλώνουμε και να μην παράγουμε παρά ελάχιστα. Αυτά προϋποθέτουν τομές, συντριβή του κομματικού συνδικαλισμού με αλλαγή του κατάπτυστου συνδικαλιστικού νόμου του ΠΑΣΟΚ, ανάκτηση και εξυγίανση των Πανεπιστημίων, των σχολείων, επανελλήνιση όλης της Παιδείας, που έχει περιέλθει στα χέρια εχθρών χειρότερων και από τους Τούρκους, με αποβολή διά παντός του κομματισμού και της μηδενιστικής αριστερίλας.
Έχουμε την απολύτως λογική και προσγειωμένη φιλοδοξία να επιδιώξουμε τη μεταρρύθμιση της χώρας γκρεμίζοντας αν χρειαστεί με την μπουλντόζα, συγκρουόμενοι με συμφύσεις μηδενισμού και παρακμιακών συμφερόντων δεκαετιών, όμως δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Και όλα αυτά με τον πλέον ψυχρό ορθολογισμό, αφού πια δεν χωράει άλλη αναβολή, ούτε πυροβολημένες θεωρίες, εκπτώσεις χάριν ψευτοπατριωτικών καμμένων θεωριών συνωμοσίας, της «προοδευτικότητας», της κομματοσκυλίασης και της σοβιετικού τύπου διαχείρισης.
Και αυτό θα έχει και έναν χαρακτήρα ευθύτητας και ωμής ειλικρίνειας, διότι η σχέση με τον λαό, όπως κάθε σημαντική σχέση, πρέπει να βασίζεται στην αλήθεια. Στο δίδυμο πρόβλημα – λύση, πάντα με γνώμονα το εθνικό συμφέρον. Καλό είναι ό,τι λειτουργεί, ό,τι φέρνει αποτελέσματα. Θα μπορούσα να φέρω δεκάδες παραδείγματα από μη λύσεις, από τέλματα που συντηρούνται στην οικονομία, στην παιδεία, στα εθνικά θέματα, όπου θα έπρεπε να είμαστε διεκδικητές. Από αεί παίδες δεν πρέπει να καταλήξουμε αγκυλωμένο έθνος συνταξιούχων που βαδίζει στο μονοπάτι που οδηγεί στο να γίνουμε Χετταίοι, κουφάρι στο νεκροταφείο της Ιστορίας.
Πάλι δυνάμεις ανορθολογισμού προσπαθούν να υφαρπάξουν την ψήφο, πουλώντας αέρα κοπανιστό, μονοθεματική ατζέντα, οργή και ψευτοτσαμπουκά. Πόσες χάντρες και καθρεφτάκια θα αγοράσει πια ο θυμωμένος ψηφοφόρος, πόσους κλόουν και γυρολόγους θα βολέψει η κάλπη; Πόσες φορές, Ελληνα, θα καεί ακόμη η γούνα σου και τα προβλήματα θα μένουν βουνό που θα μεγαλώνει;
Προσπαθούμε κάτι δύσκολο, αντιστεκόμενοι στις σειρήνες του ανορθολογισμού να υπηρετήσουμε αυτήν την κοινή πατριωτική λογική, που, σε αντίθεση με το εύκολο πατατζιλίκι, θέλει αληθινό θάρρος. Πρέπει να ξαναγίνουμε ρωμαλέο Έθνος, να σηκώσουμε ψηλά τις Σημαίες μας, χτίζοντας μια ισχυρή και ευημερούσα χώρα, και αυτό απαιτεί σχέδιο, εργατικότητα, επιμονή και γενναιότητα απέναντι στην ευκολία της αναβολής και των συμβιβασμών με την παρακμή και την όζουσα, σάπια κυριαρχία της αριστεράς στον δημόσιο λόγο. Το 2021 απαιτείται πολύ μεγαλύτερο θάρρος για να λες τα πράγματα με το όνομά τους, διότι ο αριστερόστροφος φασισμός, που έχει διεισδύσει και στην «κεντροδεξιά», έχει «ποινικοποιήσει» ακόμη και τις λέξεις και τις αληθινές έννοιές τους. Η ανυπακοή στη δικτατορία της σκέψης, στον πνευματικό ευνουχισμό, είναι καθήκον. Όσοι πατριώτες και αυτονοήτως φιλελεύθεροι, όσοι φιλελεύθεροι και αυτονοήτως φιλελεύθεροι, προσέλθετε. Για τους δε νέους μονοθεματικούς και φανατικούς ανορθολογιστές διεκδικητές της λαϊκής ψήφου έχω μια απορία: όταν τελειώσει η πανδημία, ποια θα είναι η πολιτική ατζέντα, τι θα λέτε; Τα ζώδια;