Ξινή θα βγει στο γαλλικό σύστημα η υποψηφιότητα του ακροδεξιού Ερίκ Ζεμούρ κατά τα φαινόμενα.
- Από τον Μανώλη Κοττάκη
Ο γνωστός παρουσιαστής εμφανίστηκε ως… σίφουνας στο πολιτικό προσκήνιο της φίλης χώρας, τη στιγμή ακριβώς που η «κεντρώα» Λεπέν ανερχόταν (υπό την έννοια ότι έχει λειάνει εντυπωσιακά τον συνήθως ακραίο λόγο της), προκειμένου να την πλαγιοκοπήσει από τα δεξιά. Και καταρχήν τα κατάφερε. Διεμβόλισε το εκλογικό της ακροατήριο.
Ωστόσο, η οργή την οποία συνάντησε κατά την περιοδεία του το Σάββατο στη Μασσαλία ο γνωστός δημοσιογράφος, ο οποίος δεν έχει ακόμη δηλώσει επισήμως την υποψηφιότητά του για τις γαλλικές προεδρικές εκλογές της άνοιξης, ίσως θα έπρεπε να κάνει σκεπτικούς όλους όσοι ευλόγησαν από το παρασκήνιο την παρουσία του στην κούρσα με ανομολόγητο στόχο να διευκολύνουν τον πρόεδρο Μακρόν. Διότι αμφιβολία περί αυτού δεν υπάρχει. Δεν προσήλθε αυθορμήτως στη σκηνή ο Ζεμούρ. Ούτε βρίσκεται κάθε μέρα παντού στα γαλλικά ΜΜΕ χωρίς να υπάρχει ευλογία. Υπάρχει.
Στην πραγματικότητα και σε αυτές τις εκλογές της Γαλλίας συμβαίνει περίπου το ίδιο με τις προηγούμενες: Το σύστημα προστατεύει τον Μακρόν, ο οποίος μόνος στο… πάλκο επί τόσα χρόνια δεν κατάφερε να θεωρείται αδιαμφισβήτητος νικητής πριν καν προκηρυχθούν οι εκλογές. Δεν υπήρξε τόσο προεδρικός όσο θα ανέμενε κανείς. Και χρειάζεται βοήθεια από το «κοινό».
Την προηγούμενη φορά το σύστημα «έκαψε» την τελευταία στιγμή την υποψηφιότητα του επιτυχημένου Γάλλου πρωθυπουργού Φιγιόν -ο οποίος ήταν ολοκληρωμένος πολιτικός, πλην ανεξάρτητος- με ένα σκάνδαλο της σειράς προκειμένου να επιβάλει τον εκλεκτό του. Και τον επέβαλε. Σήμερα, τέσσερα χρόνια μετά, και ενώ ο εκλεκτός δεν έχει καταφέρει να καταστεί ο αδιαμφισβήτητος πρόεδρος της Γαλλίας -παρά το «λούστρο»-, εμφανίζεται από το πουθενά ένας, υποτίθεται, αντισυστημικός Ζεμούρ για να κόψει τα φτερά της απειλητικής αυτή τη φορά Λεπέν.
Και του δίνεται χώρος, άπειρος χώρος στα ΜΜΕ για να το επιτύχει. Ακόμη και στην Ελλάδα ο χώρος που δίνεται στα free press για να αναλυθεί η υποψηφιότητα που χτυπά τη Λεπέν και προστατεύει τον Μακρόν είναι αφύσικος για το μέγεθος του ανδρός. Αν πέσει όμως «σύρμα»… Έλεγα, λοιπόν, ότι η υποψηφιότητα Ζεμούρ ίσως βγει ξινή στο σύστημα που την ευλόγησε.
Ο λόγος είναι απλός και μπορείτε να τον αντιληφθείτε αν παρακολουθήσετε προσεκτικά τα εντυπωσιακά πλάνα από τη Μασσαλία, όπου οι πολίτες κατεδίωξαν τον Ζεμούρ, τον εκδίωξαν σχεδόν από την πόλη τους, τον ακολούθησαν μέχρι την αποβάθρα του τρένου!
Ο παρουσιαστής προσφέρει «υπηρεσία» στη Λεπέν υπό την έννοια ότι συγκεντρώνει πλέον όλη την οργή του αντιφασιστικού κινήματος της Γαλλίας και της επιτρέπει να ανοίγεται -αν το καταφέρει, βεβαίως- σε νέα υπερσυντηρητικά ακροατήρια, όχι μόνον ακραία.
Ο Ζεμούρ προσφέρει υπηρεσία στη Λεπέν γιατί συγκεντρώνει όλο το ανάθεμα και όλο το φως πάνω του. Είναι το γεράκι που μεταμορφώνει την αντίπαλό του σε περιστερά. Και δυστυχώς γι’ αυτόν, αν πράγματι θέλει να φέρει σε πέρας την αποστολή του, οφείλει να επενδύσει στους οξείς τόνους. Δεν έχει άλλη επιλογή. Το πρόβλημα με όλα αυτά είναι ότι, για να υποδυθείς τον ακροδεξιό, πρέπει να είσαι ακροδεξιός. Για να υποδυθείς τον ριζοσπάστη αντισυστημικό, πρέπει να είσαι ριζοσπάστης αντισυστημικός. Για να εκπροσωπήσεις τις πλειοψηφίες ή τις μειοψηφίες που επιθυμείς, οφείλεις να αντιμετωπίζεις το οργισμένο πλήθος. Οχι να τρέπεσαι εις φυγήν στη θέα του. Από τη θαλπωρή ενός τηλεοπτικού στούντιο όλα αυτά μοιάζουν εύκολα. Και επανάσταση μπορείς να φαντασιωθείς ότι κηρύσσεις, αν θες, μπροστά σε μια κάμερα. Στο πεζοδρόμιο όμως; Αυτό που εντοπίσαμε στις οθόνες όσοι έχουμε την τάση να ασχολούμαστε με το γαλλικό πολιτικό σύστημα στις λεπτομέρειές του ήταν ένα αναμαλλιασμένο τρομαγμένο ανθρωπάκι. Ελαφρώς πανικόβλητο.
Αυτό θα καταφέρει να πετάξει τη Λεπέν έξω από τον δεύτερο γύρο; Τον τελευταίο λόγο, βεβαίως, έχει ο γαλλικός λαός. Και προφανώς εκείνος γνωρίζει καλύτερα πάντων ημών τι νιώθει για τους πολιτικούς του. Αλλά τα δεδομένα φωνάζουν διά γυμνού οφθαλμού: Ο Μακρόν εκπροσωπεί ένα άχρωμο κέντρο που δεν έχει καμία σχέση με τον σοσιαλισμό αξιών του Φρανσουά Μιτεράν, η Λεπέν πασχίζει μετά την εξόντωση της ηγεσίας της γαλλικής Δεξιάς (Σαρκοζί, Φιγιόν κ.λπ.) να αναδειχθεί σε φυσική ηγέτιδα της παραπαίουσας παράταξης του Ντε Γκολ (δεν είναι εύκολο) και ο Ζεμούρ προσπαθεί να υποδυθεί την παλαιά Λεπέν για να διευκολυνθεί αντικειμενικά η επανεκλογή Μακρόν. Το σύστημα επιλέγει κατά βάση ακόμη μια φορά μια τεχνητή λύση για να πάει παρακάτω η χώρα.
Ως φαίνεται, αυτή η λύση έχει και γεωπολιτικά χαρακτηριστικά. Την ώρα που η Λεπέν κατηγορείται ότι λέει τα ίδια με τη Μόσχα για την Ευρώπη και το ευρώ, ο Μακρόν συνάπτει στρατηγική συμμαχία με τον Ντράγκι κατά των Γερμανών, οι οποίοι εγκατέλειψαν το δόγμα του μεγάλου Χέμουτ Κολ για σταθερό γαλλογερμανικό άξονα.
Η συμμαχία αυτή είναι προς όφελος των ΗΠΑ, οι οποίες πιέζουν πλέον την Ευρώπη για στρατηγική αυτονομία, ήτοι να αναλάβει η ίδια δαπάναις της την άμυνά της και να μην τα περιμένει όλα από το ΝΑΤΟ που πληρώνουν αγογγύστως αυτοί.
Οι λαοί που είναι;
Κάθε φορά που χάνομαι στις λεπτομέρειες της παγκόσμιας πολιτικής σκακιέρας και στις λεπτές αποχρώσεις της γεωπολιτικής σκέφτομαι το εξής: Καλά όλα αυτά. Αλλά οι λαοί που είναι; Η εξουσία και η δημοκρατία αντιμετωπίζονται δυστυχώς ως μια παρτίδα σκάκι την οποία καταφέρνουν να κερδίζουν, έστω και στο τελευταίο δευτερόλεπτο, όσοι έχουν τα «κεφάλαια» για να το επιτύχουν. Ο δε ατμός που υπάρχει διάχυτος στην κοινωνία συμπιέζεται.
Ο τρόπος που λειτουργούν στις μέρες μας ο πάλαι ποτέ δημοκρατικός καπιταλισμός, τα πολιτικά συστήματα, η Ευρώπη η ίδια («αν δεν είχα αυτό το όνομα θα είχα γίνει κομμουνιστής» μου εξομολογήθηκε προσφάτως Ελλην αξιωματούχος, όταν διαπίστωσε στην πράξη τι κόλπα κάνουν οι αξιωματούχοι της Κομισιόν για να κλέβουν οι εταιρίες των χωρών τους τις δουλειές στην Ελλάδα) θα οδηγήσουν, αργά ή γρήγορα, σε ραγδαίες εξελίξεις.
Στο πρώτο ξέφωτο μετά τον Covid. Ο Ζεμούρ ως «υποστύλωμα» του Μακρόν είναι απόδειξη της χρεοκοπίας του μοντέλου. Επειδή και στην πατρίδα μας πορευόμαστε με τα ίδια μυαλά και με νόθες λύσεις -ξυπνήστε και δείτε γιατί κάποιοι θέλουν να αναστήσουν το ΠΑΣΟΚ λίγο πριν από τις εκλογές με απλή αναλογική-, καλό είναι να γνωρίζουμε τι μας γίνεται. Τα πιόνια είναι χρήσιμα στη σκακιέρα μόνον αν καταφέρουν να τοποθετηθούν σε αυτήν. Εάν κάποιος τους δώσει μία και τα πετάξει έξω, κρίμα στον «σκακιστή» Κάρποβ που ήλπιζε σε αυτά… Θα γίνει «Κορτσνόι».
