Δεν θυμάμαι πρωθυπουργό να αποκαλεί πολίτες «ψεκασμένους» και «τζαμπατζήδες»
- Από τη Δρ. Ελένη Παπαδοπούλου*
Έρχονται Χριστούγεννα και δεν θυμίζουν σε τίποτα Χριστούγεννα. Όλος ο κόσμος γιορτάζει το… άγιο εμβόλιο, μεγάλη η χάρη του, και περιμένει πότε θα έρθει η σειρά του να ευλογηθεί ξανά και ξανά και ξανά μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία. Δεν θυμάμαι καμία άλλη ασθένεια, καμία άλλη πανδημία και κανένα άλλο σκεύασμα να έχει δημιουργήσει τέτοια ωραία ατμόσφαιρα, όπου οι μισοί βρίζουν τους άλλους μισούς και όπου πρωθυπουργός χώρας αποκαλεί πολίτες «ψεκασμένους» και «τζαμπατζήδες», γιατί δεν εμπιστεύονται τις πολιτικές του.
Υπάρχει τέτοια πόλωση που σε λίγο θα σφαζόμαστε σαν τους εικονομάχους με τους εικονολάτρες, σαν τους δημοτικιστές με τους καθαρευουσιάνους, σαν τα κοκόρια, τέλος πάντων, μέχρι τελικής πτώσεως. Ποιος έχει δημιουργήσει αυτό το άρρωστο κλίμα εδώ και δύο χρόνια περίπου; Ρητορική η ερώτηση.
Σε έναν λαό που έχει γονατίσει από Μνημόνια, κατασχέσεις, ακρίβεια, φορολογία ερχόμαστε και του φορτώνουμε ατελείωτα lockdowns και, αφού τον εξολοθρεύσουμε οικονομικά, κοιτάμε πώς θα τον τελειώσουμε και κοινωνικά. Ο ανεμβολίαστος δεν είναι απλά ένας ψεκασμένος τζαμπατζής. Πρέπει και να απομονωθεί, να μην μπορεί να πάει πουθενά, να ψοφήσει μόνος, στον καναπέ του, αγκαλιά με το μαξιλάρι. Για να μάθει που δεν δέχεται τα δώρα της επιστήμης, που του παρέχονται τόσο απλόχερα, κάθε εννιά μήνες προς το παρόν.
Πληροφορίες ότι το δωράκι θα δίνεται κάθε τρεις με τέσσερις μήνες ελέγχονται ως ακριβείς. Οι ανεμβολίαστοι άνω των 60 να περάσουν από το ταμείο, παρακαλώ, να ακουμπήσουν ένα κατοσταρικάκι, για να μάθουν να φέρνουν αντιρρήσεις. Οι εμβολιασμένοι να μην κάνουν χαρούλες, γιατί χωρίς αναμνηστική δόση λογαριάζονται ως ανεμβολίαστοι και πέφτουν στην κατηγορία «ψεκ τζαμπατζής» και αυτοί.
Παρά το γεγονός ότι έχει εξαπολυθεί μία επίθεση άνευ προηγουμένου κατά των Ελλήνων σε όλα τα επίπεδα, το κυρίαρχο αφήγημα συνεχίζει να περιστρέφεται γύρω από μία ασθένεια, λες και δεν υπάρχουν άλλα σοβαρά προβλήματα και θέματα. Συνεχίζει, επίσης, να περιστρέφεται γύρω από ένα σκεύασμα, το οποίο έχουμε θεοποιήσει ως τη μόνη λύση στην πανδημία. Να με συμπαθάτε, κιόλας, που δεν το λέω εμβόλιο και το αποκαλώ σκεύασμα. Στην εποχή μου γνώριζα ότι τα εμβόλια δίνουν μία μακρά ανοσία, αν όχι διά βίου. Δεν γνώριζα ότι ονομάζεται εμβόλιο η καρφωμένη βελόνα στο μπράτσο κάθε τρεις με τέσσερις μήνες.
«Υπάρχουν και φάρμακα και θεραπείες» μάς είπε ο κ. Σχοινάς. «Αλλά εμείς εμβόλια μοιράζουμε» συνέχισε. Δεν τα λέω εγώ. Ο Ευρωπαίος επίτροπος κ. Σχοινάς τα είπε. Με τα lockdowns επιπεδώναμε την καμπύλη και εξαφανίζαμε τον ιό. Τελικά διαπιστώσαμε ότι προσπαθούσαμε να τετραγωνίσουμε τον κύκλο. Με το εμβόλιο παίρναμε τη ζωή μας πίσω. Τελικά πήραμε ένα QR code για σκανάρισμα. Επιστήμη, όχι αστεία.
*Διδάκτωρ Διδακτικής Γλωσσών και Πολιτισμών, Πανεπιστημίου Paris III – Sorbonne Nouvelle
