Έχει την ομορφιά του να γίνονται αυτά που εκτιμάς ότι θα συμβούν – ακόμα κι αν είναι γελοιωδώς δυσάρεστα
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Τάκης Θεοδωρικάκος συμβολίζει (μαζί με τους Πακιστανούς στο Σύνταγμα) την εντελέχεια του μητσοτακισμού. Ητοι, εκπληρώνει τον σκοπό για τον οποίον υπάρχει στην κυβέρνηση! Ο πολιτικός τριτοκοσμισμός που αναδίδεται από τις επιλογές του είναι έντονος, σαν αύρα που εκλύεται από τον οικογενειοκρατικό βάλτο, όπου έχει κολλήσει η χώρα.
Από το σύνολο των επιτευγμάτων του ξεχωρίζει ο χειρισμός της υποθέσεως της όχι και τόσο αιφνιδιαστικής κατάληψης της πλατείας Συντάγματος από τους εν ευθυμία διατελόντες Πακιστανούς. Η στραβή έγινε και ο κ. Θεοδωρικάκος σκέφτηκε, ως πεπειραμένος κνίτης που αποτάσσεται μεν την προσωπολατρεία αλλά γνωρίζει ότι «πουλάει», να συμπεριφερθεί ηγεμονικά. Και σκληρά και μεγάθυμα. Και άτεγκτα και μειλίχια. Και ποπ και ροκ. Και σούπερ και αμόλυβδη. Με το δεξί χέρι, αυτό της Δικαιοσύνης και του νόμου (το έχει παραχωρήσει εξ αδιαιρέτου), αρνείται τη διαγραφή των προστίμων (που υποτίθεται ότι επέβαλαν αστυνομικοί στους αμάσκωτους μυστακοφόρους Πακιστανούς). Με το αριστερό, το οποίο χρησιμοποιεί για να ασκήσει εμπνευσμένη πολιτική διαχείριση, συντάσσεται γλυκά με τον πακιστανικό ισχυρισμό ότι η κατάληψη αυτή «ήταν πράγματι αυθόρμητη».
Κορωνίς της ταλεϋράνδειας διπλωματίας του Τάκη Θεοδωρικάκου είναι η δημοσίευση στην ιστοσελίδα του υπουργείου «Προστασίας» του Πολίτη της ταπεινότατης συγγνώμης που του ζητούν προσωπικά (και όχι από τον ελληνικό λαό) οι Πακιστανοί καταληψίες ρεβεγιονιστές. Και μόνο να βλέπεις τον τίτλο της, λιγώνεσαι από το σερμπέτι του μεγαλείου του υπουργού των επιτυχιών: «Συγγνώμη και επιείκεια ζητούν από τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη Τάκη Θεοδωρικάκο οι εκπρόσωποι της Πακιστανικής Κοινότητας».
Βλέπεις τον τίτλο και τον φαντάζεσαι ράθυμα ξαπλωμένο σε ανάκλιντρο να φοράει ρωμαϊκά σανδάλια και πορφυρό χιτώνα με γούνινο γιακαδάκι, να τον μεταφέρουν χαρωποί βαστάζοι, κάτοικοι του σαντζακίου της Μέσης Γιουνανίας, τραγουδώντας επιτυχίες του Σάκη Ρουβά – κάτι που τους βοηθά να κρατούν τον σωστό ρυθμό βηματισμού και τοιουτοτρόπως να αποφεύγουν τα ραπίσματα και τους ραβδισμούς των πραιτόρων του καθεστώτος.
Παλαιότερα, επί Κώστα Σημίτη, υπήρχε το σύνθημα για έναν «στρατηγό» του: «Θόδωρος Τσουκάτος στο κόμμα και το κράτος». Τώρα, λόγω οικογένειας Μητσοτάκη ας το αλλάξουμε λίγο: «Σόι, κράτος, Θεοδωρικάκος».
