Η κατανόηση της κατάστασης στην Ουκρανία προϋποθέτει τη θεώρηση των Αμερικανών για την πολιτική που συνοψίζεται στη φράση «ακολουθήστε το χρήμα» (follow the money).
- Από τον Αλκιβιάδη Κ. Κεφάλα*
Δηλαδή, δεν υπήρξε, δεν υπάρχει και ουδέποτε θα υπάρξει ατομική, κρατική, πολιτική ή γεωστρατηγική ενέργεια που δεν έχει κίνητρο το χρηματικό κέρδος. Η υιοθέτηση της ωφελιμιστικής αρχής, σε συνδυασμό με το φιλτράρισμα και την ανάλυση των πληροφοριών, επιτρέπει την κατανόηση των γεγονότων. Η άνοδος των χρηματιστηρίων και των κρυπτονομισμάτων στην ουκρανική κρίση αναδεικνύει τις κρυφές συμφωνίες που συνδέονται με τη χρηματιστηριακή κερδοσκοπία.
Πρόσφατα το περιοδικό «Der Spiegel» και η εφημερίδα «Die Welt» διατύπωσαν την άποψη ότι η Ρωσία έχει δίκιο αντιδρώντας στην επέκταση του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς. Τα έντυπα υπενθύμισαν ότι ο καθηγητής J. Shifrinson του πανεπιστημίου της Βοστόνης έφερε στην επιφάνεια διαβαθμισμένο βρετανικό έγγραφο με ημερομηνία 6 Μαρτίου 1991, όπου μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης στη σύσκεψη για την ασφάλεια στην Ευρώπη ο Γερμανός εκπρόσωπος δήλωσε ότι «δεν είναι δυνατόν να προτείνουμε στην Πολωνία και στις άλλες χώρες να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ».
Ο εκπρόσωπος των ΗΠΑ επίσης εξέφρασε την άποψη ότι «η Συμμαχία δεν πρέπει να επεκταθεί προς Ανατολάς». Στην ίδια γραμμή, ο πρώην Γερμανός υπουργός Αμυνας W. Wimmer, σε συνέντευξή του στο Russia Today, κατέθεσε ότι στις διαπραγματεύσεις για την επανένωση της Γερμανίας ο ίδιος είχε συντάξει το έγγραφο που απαγόρευε στις δυνάμεις του ΝΑΤΟ να σταθμεύουν στο έδαφος της πρώην Ανατολικής Γερμανίας, επειδή η Ρωσία θεωρούσε σοβαρή απειλή την επέκταση του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς.
Τίθεται, λοιπόν, το ερώτημα γιατί η αμερικανική κυβέρνηση, που μέχρι τη στιγμή της επέμβασης των Ρώσων δεν υποστηριζόταν από τους συμμάχους της, συνέχισε τις επεμβάσεις της στην Ουκρανία, με κίνδυνο η Ρωσία να αντιδράσει κάποια στιγμή βίαια, όπως κι έγινε. Η ερώτηση μπορεί να απαντηθεί μερικώς από το γεγονός ότι ο γιος του προέδρου Μπάιντεν συμμετείχε στα διοικητικά συμβούλια εταιριών ενέργειας στην Ουκρανία του Ουκρανού δισεκατομμυριούχου Ihor Kolomoisky, ο οποίος, παρότι είναι εβραϊκής καταγωγής, χρηματοδοτεί τις νεοναζιστικές οργανώσεις της Ουκρανίας.
Ο Thierry Meyssan αποκάλυψε ότι ο Kolomoisky είχε εμπλακεί στη σφαγή της Οδησσού στις 12 Μαΐου 2014. Φαίνεται, λοιπόν, ότι η έντονη αμερικανική ανάμειξη στην Ουκρανία οφείλεται, αφενός, στα προσωπικά οικονομικά οφέλη του αμερικανικού κατεστημένου στην περιοχή, πρακτική που εφαρμόστηκε και στη διαλυμένη Ρωσία του Γιέλτσιν τη δεκαετία του 1990, η οποία λεηλατήθηκε αγρίως, και, αφετέρου, στην ακατανόητη εχθρική θέση που έχουν υιοθετήσει οι αμερικανικές ελίτ προς τον ρωσικό λαό.
Είναι αυταπόδεικτο γεγονός ότι σε όποιο σημείο του κόσμου εμφανίστηκαν ο αμερικανικός νεοφιλελευθερισμός και η νέα τάξη πραγμάτων η καταστροφή, ο θάνατος και η επίγεια κόλαση ακολούθησαν. Η επέμβαση των Αμερικανών σε όλες τις χώρες, από το Αφγανιστάν μέχρι την Ουκρανία, έχει ως αποτέλεσμα εκατόμβες θυμάτων, εκατομμύρια πρόσφυγες, απόγνωση, θλίψη και δάκρυα, κατεστραμμένες οικονομίες, διαλυμένα κράτη και υποδομές.
Ομοίως, μία σειρά αποσταθεροποιητικών ενεργειών στην αυλή του Πούτιν συνέβαλε στην καλλιέργεια και την ενίσχυση του εθνοτικού μίσους, με αποτέλεσμα η οργισμένη ρωσική αντίδραση και η εισβολή στην Ουκρανία να είναι αναμενόμενες. Πώς θα αντιδρούσε η Ουάσινγκτον αν η Ρωσία έφερνε τους πυραύλους της στο Μεξικό και στον Καναδά; Αυτή η πολιτική θέση κατανοήθηκε από όλους μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης, αλλά αγνοήθηκε 30 χρόνια αργότερα λόγω της υπέρμετρης αμερικανικής αλαζονείας, που δεν επιτρέπει να κατανοηθεί ότι η σημερινή Ρωσία δεν έχει καμία σχέση με τη Ρωσία του Γιέλτσιν. Νομοτελειακά λοιπόν την ύβρη ακολούθησε η νέμεση. Οι Αμερικανοί δεν αντιλήφθηκαν ότι ο Πούτιν δεν είχε άλλη επιλογή από την αντικατάσταση της σημερινής ουκρανικής κυβέρνησης, αφήνοντας όμως την Ουκρανία στο έλεος του Θεού επειδή οι αμερικανικές ελίτ δεν θα ρισκάρουν τα πλούτη τους με έναν παγκόσμιο πόλεμο.
Η καλλιεργούμενη μέχρι σήμερα από την Αμερική στρατιωτική συμμαχία μεταξύ Τουρκίας και Ουκρανίας ακυρώθηκε επειδή σε λίγες μέρες η Ουκρανία θα είναι ένα άλλο κράτος. Ακυρώνεται επίσης και η στρατιωτική σημασία των αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα και στα Βαλκάνια, που υποτίθεται ότι θα υποστήριζαν τις αμερικανικές επιχειρήσεις στην Ουκρανία. Επιπροσθέτως, η Αμερική έφερε πλησιέστερα την Κίνα με τη Ρωσία. Τέλος, η σημαντικότερη απώλεια των Αμερικανών είναι η πολιτική αξιοπιστία, επειδή μετά το «άδειασμα» των φιλοαμερικανικών κυβερνήσεων του Αφγανιστάν, της Γεωργίας, της Αρμενίας και της Ουκρανίας είναι βέβαιο ότι δεν θα υπάρξει άλλη κυβέρνηση που θα εμπιστευτεί την αμερικανική πολιτική.
*Διδάκτωρ Φυσικής του πανεπιστημίου του Manchester, UK, δ/ντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών
