Εκπληξη και θαυμασμό προκαλούν η αντίσταση και η μαχητικότητα των Ουκρανών στη ρωσική εισβολή, καθώς και η μαχητικότητα του πρωθυπουργού της χώρας, η οποία παραπέμπει στις ηρωικές εποχές της Ελλάδας πριν από την παγκοσμιοποίηση.
- Από τον Αλκιβιάδη Κ. Κεφάλα*
Η Ουκρανία είναι μια χώρα με πλούσια παραγωγή σε τρόφιμα, πρώτες ύλες, τεχνολογία και με επίσης πλούσια βιομηχανική παραγωγή. Διαθέτει δε πάμπλουτους ολιγάρχες, που φρόντισαν να εξαφανιστούν από τη χώρα πριν από τον πόλεμο, καθώς και έναν πάμπτωχο λαό. Ταυτόχρονα, η ελίτ, οι πολιτικοί και η κρατική μηχανή συγκροτούν τους πλέον διεφθαρμένους θεσμούς στην υφήλιο. Πράγματι, επί συνόλου 180 χωρών, η Ουκρανία είναι η 122η πιο διεφθαρμένη χώρα στον κόσμο.
Η καθολική διαφθορά μπορεί να κατανοηθεί εάν συγκριθεί με την Ελλάδα, που είναι η 58η. Νομοτελειακά, ο συνδυασμός της διαφθοράς και του παραγωγικού πλούτου είναι αυτός που έχει μετατρέψει την Ουκρανία στο διαμάντι του στέμματος του παρασιτικού καπιταλισμού και της παγκοσμιοποίησης, σε τέτοιον όμως υπερθετικό βαθμό ώστε ακόμα και ο γιος του προέδρου των ΗΠΑ να έχει μισθοδοτηθεί με εκατομμύρια ευρώ στο παρελθόν από ουκρανική εταιρία. Η Ουκρανία λοιπόν, από την εποχή της πτώσης του υπαρκτού σοσιαλισμού, αποτελεί το Ελντοράντο όχι μόνο των οικονομικών ελίτ, αλλά και κάθε μικροαπατεώνα της Wall Street και του City, ώστε η χώρα, με την αρωγή της κυβέρνησης του Κιέβου, να λεηλατείται ακραία από τα ξένα αρπακτικά και η απόλυτη φτώχεια να θεωρείται φυσιολογική.
Πριν από τη ρωσική εισβολή, οι Ουκρανοί μικροϊδιοκτήτες γης δεν ήταν σε θέση να καλλιεργούν, επειδή οι κυβερνητικές επιλογές ευνοούσαν τις ξένες πολυεθνικές και τους τσιφλικάδες, οι οποίοι, έχοντας μεταφέρει την έδρα των επιχειρήσεών τους στα Νησιά Κέιμαν, δεν αποδίδουν δεκάρα τσακιστή στους τοπικούς και κεντρικούς φόρους.
Ο αθέμιτος ανταγωνισμός των μεγαλοϊδιοκτητών γης και οι κυβερνητικές πολιτικές έχουν ως αποτέλεσμα τα έξοδα των μικροκαλλιεργητών να είναι μεγαλύτερα από τα έσοδά τους. Ουσιαστικά λοιπόν η Ουκρανία, όπως και η Ελλάδα, είναι χώρα που αποτελεί το «εργαστήριο» της παγκοσμιοποίησης, με αποτέλεσμα το σύνολο της παραγωγής και της γεωργικής γης να το λυμαίνονται οι ολιγάρχες και οι έμποροι της παγκοσμιοποίησης, συμπεριλαμβανομένων των Ελλήνων.
Τα πρωτεία της ληστείας καταλαμβάνουν οι Κινέζοι, επειδή κατέχουν τεράστιες εκτάσεις γης ώστε η γεωργική παραγωγή να ικανοποιεί μέρος των διατροφικών αναγκών του πληθυσμού της Κίνας. Αποτελεί λοιπόν μια εγγενή λογική αντίφαση, μια παραδοξότητα, το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή οι Ουκρανοί αγρότες θυσιάζουν τη ζωή τους συμμετέχοντας σε έναν πόλεμο που, εάν αποβεί νικηφόρος και εάν επιβιώσουν, θα έχει ως αποτέλεσμα να συνεχίσει να αυξάνει τα κέρδη και τα πλούτη των ολιγαρχών και, ταυτόχρονα, να διαιωνίζει τη φτώχεια και την εξαθλίωση των υπερασπιστών. Οι ολιγάρχες, καθώς και οι ιερείς και οι ιέρειες της παγκοσμιοποίησης είναι φανατικοί πολέμιοι του νατιβισμού, ενώ δηλώνουν υπερήφανοι επειδή οικοδομούν πολυεθνικές κοινωνίες.
Συνεπώς, οι πατρίδες και τα σύνορα είναι έννοιες που προκαλούν καθολική αλλεργία στους φορείς της παγκοσμιοποίησης. Αποτελεί λοιπόν ακραία διαλεκτική αντίφαση το γεγονός ότι οι Ουκρανοί αγρότες και οι εργάτες θυσιάζουν τη ζωή τους για τα κέρδη των φεουδαρχικών ελίτ, οι οποίες όχι μόνο τους έχουν μετατρέψει σε είλωτες, αλλά, επί τα χείρω, επιθυμούν να καταργήσουν τις πατρίδες και τα σύνορα για τα οποία οι αγρότες στην Ουκρανία αυτή τη στιγμή αγωνίζονται. Παρόμοιες διαλεκτικές αντιθέσεις διέπουν το πάθος και τον φανατισμό με τα οποία το ελληνικό πολιτικό και μιντιακό σύστημα υπερασπίζεται την κυβέρνηση του Κιέβου, παρά το γεγονός ότι αυτή συστηματικά παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα, αν αναλογιστεί κανείς έστω μόνο την ανοχή της στη δράση των ναζιστικών ταγμάτων εφόδου.
Πράγματι, από το 2014, η ουκρανική κυβέρνηση ελάχιστα ή καθόλου έχει ασχοληθεί με τις 14.000 δολοφονίες ρωσοφώνων της Ουκρανίας και τις καταστροφές που προκάλεσαν, όπως αυτές παρουσιάζονται μέσα από πληθώρα αποδείξεων και από καταγγελίες του ΟΗΕ και των διεθνών οργανισμών.
Στην Ελλάδα, λοιπόν, οι δημοσιογράφοι και ιδίως οι τηλεοπτικοί, που συνεχώς αποκαλούσαν τη Χρυσή Αυγή «εγκληματική οργάνωση», ελάχιστες φορές αναφέρονται στους ναζί της Ουκρανίας. Εάν δε αυτό συμβεί, τότε αποκαλούν τους ναζί «ακραίους». Ο ιεραποστολικός ζήλος των παρουσιαστών στη μονομερή και μη αντικειμενική κάλυψη των γεγονότων δεν είναι πρωτόγνωρος και τυχαίος, επειδή, όπως σε όλες τις άλλες περιπτώσεις, έτσι και στην Ουκρανία υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν τεράστια οικονομικά συμφέροντα. Διαχρονικά, ο πόλεμος και η παρουσίαση των γεγονότων άπτονται οικονομικών συμφερόντων. Κατά Κικέρωνα, «Το χρήμα αποτελεί τo νεύρo των καταστάσεων και του πολέμου» («Nervus rerum/ belli pecuniam»).
* Κικέρωνας: «Το χρήμα αποτελεί τα νεύρα των καταστάσεων και του πολέμου».
*Διδάκτωρ Φυσικής του πανεπιστημίου του Manchester, UK, δ/ντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών
