Μέχρι και πριν από μερικές ημέρες ο Εμανουέλ Μακρόν κοιμόταν ήσυχος. Σίγουρος για την επανεκλογή του, σνόμπαρε τη διαδικασία της κάλπης, υποστηρίζοντας ότι έχει σοβαρότερα θέματα στη διεθνή αρένα που τον απασχολούν: Τη γαλλική μεσολάβηση στο Ουκρανικό για τη διαφύλαξη της διεθνούς ειρήνης.
- Από τον Γιώργο Χαρβαλιά
Δυστυχώς, ούτε διεθνής ειρήνη επετεύχθη ούτε κάποια γαλλική παρέμβαση αξιώσεων καταγράφηκε, αφού τα σκήπτρα του μεσολαβητή απέσπασε ο επιτήδειος ουδέτερος Ερντογάν. Το μόνο που χρεώθηκε στον Μακρόν ήταν αβάσιμη αυτοπεποίθηση για έναν ρόλο που νόμισε ότι θα του χαρίσει ο Πούτιν, χωρίς να έχει πάρει καμία διαβεβαίωση προς αυτήν την κατεύθυνση. Την περασμένη Δευτέρα «έσκασε» και ο θρίαμβος των «εθνολαϊκιστών» σε δύο σημαντικά ευρωπαϊκά κράτη: Τη Σερβία και την Ουγγαρία. Εθνολαϊκιστές τούς λέει, βέβαια, ο Μακρόν και ο wannabe Ελληνας κλώνος του, αλλά μάλλον οι άμεσα ενδιαφερόμενοι που τους ψήφισαν, τους βλέπουν για πατριώτες…
Ο σημερινός, λοιπόν, πρώτος γύρος των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία δεν θα είναι ο ευχάριστος περίπατος που κάποιοι φαντάζονταν. Γιατί, απλούστατα, οι Γάλλοι πολίτες δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι νοιάζονται περισσότερο για τη φαντασιακή «ρωσική απειλή» στην Ευρώπη απ’ ό,τι για την πραγματική απειλή της ακρίβειας και της ενεργειακής κρίσης που ήρθε να πλακώσει το σπίτι τους. Και στο πεδίο αυτό, η βασική αντίπαλος του Μακρόν, η συντηρητική Μαρίν Λεπέν, παρουσίασε μία πολύ πιο πειστική «συνταγή θεραπείας». Το βασικό λάθος του σημερινού Γάλλου προέδρου και των μεγάλων διεθνών οικονομικών κέντρων που τον στηρίζουν ήταν πως υποτίμησαν την ικανότητα πολιτικής προσαρμογής της Λεπέν.
Πίστεψαν ότι η προεκλογική της ατζέντα θα μονοπωλείται από τα γνωστά κεφάλαια του λαθρομεταναστευτικού, της έννομης τάξης και της αντίθεσης στις «τσαχπινιές» της παγκοσμιοποίησης, που καίνε μεν πολλούς Γάλλους, αλλά δεν αποτελούν το μείζον θέμα συζήτησης των ημερών στα γαλλικά νοικοκυριά. Γι’ αυτό και κάποιοι αποφάσισαν να «φυτέψουν» δίπλα στη Λεπέν ένα νέο, εξωτικό φρούτο, τον αντιισλαμιστή και ξενόφοβο δημοσιογράφο Ερίκ Ζεμούρ, πρόσωπο με υψηλή αναγνωρισιμότητα λόγω της τηλεοπτικής του παρουσίας. Ο Ζεμούρ «στήθηκε» για να διεμβολίσει την υποψηφιότητα της Γαλλίδας πολιτικού εκ δεξιών και να της ροκανίσει τα ποσοστά, με απώτερη φιλοδοξία να την πετάξει έξω από την κούρσα από τον πρώτο γύρο.
Με την ίδια φιλοσοφία, τα διεθνή συστήματα εξουσίας (ας μην ξεχνάμε ότι ο Μακρόν έχει ξοδέψει ένα γιγαντιαίο ποσό για αμοιβές ξένων συμβούλων, όπως η McKinsey…), που τρέμουν την ανάδειξη της Λεπέν στην προεδρία και τη συνακόλουθη εθνική χειραφέτηση της Γαλλίας, έτρεξαν να στήσουν απέναντι στη Λεπέν το τάχα μου «αντίπαλο δέος», τη Βαλερί Πεκρές. Μια μέτρια δεξιά πολιτικό, πρώην υπουργό του Σαρκοζί, που είναι συμπαθής, επειδή τοποθετείται σε καίρια ζητήματα όπως το Μεταναστευτικό, αλλά πάντα με την κομψότητα που επιβάλλει η πολιτική ορθότητα των Βρυξελλών.
Τη «φούσκωσαν» την Πεκρές μέχρι εκεί που δεν πάει, αποδίδοντάς της σχεδόν… μεταφυσικές ιδιότητες, λες κι αναστήθηκε η Μάργκαρετ Θάτσερ. Λίγες ημέρες, όμως, πριν από τις εκλογές η Γαλλίδα «σιδηρά κυρία»… ξεφούσκωσε και μαζί της μαράθηκε το φρούτο του Ζεμούρ. Εχοντας αντλήσει μαθήματα από τις αποτυχημένες αναμετρήσεις του παρελθόντος, η Λεπέν δεν κατάπιε το δόλωμα. Άφησε στην μπάντα το Ουκρανικό και προέταξε στην ατζέντα της τα καυτά ζητήματα της ακρίβειας και της ραγδαίας φτωχοποίησης της γαλλικής εργατικής τάξης, ζητήματα που -αν θυμάστε- είχαν βγάλει για πολλούς μήνες στους δρόμους τα «Κίτρινα Γιλέκα». Οι εξαγγελίες της είναι συγκεκριμένες: Γενναία αύξηση στα χαμηλά εισοδήματα, δραστική μείωση των επιβαρύνσεων σε λογαριασμούς ρεύματος, μείωση στις τιμές των καυσίμων, συνταξιοδότηση στα 62 έτη και διατήρηση του 35ώρου.
Στον αντίποδα ο νεοφιλελεύθερος Μακρόν αλλά και η κεντροδεξιά Πεκρές έχουν ταχθεί υπέρ της συνταξιοδότησης στα 65 και της κατάργησης του 35ώρου με την καθιέρωση «ευέλικτων» μορφών εργασίας, ενώ για τους μισθούς και τις τιμές λένε κάτι μπερδεμένα…
Η Λεπέν, λοιπόν, προς απογοήτευση πολλών, θα περάσει μάλλον θριαμβευτικά στον δεύτερο γύρο. Και τότε έχει μεγάλη πιθανότητα να εισπράξει την ψήφο διαμαρτυρίας ακόμη και των Αριστερών του Ζακ Λικ Μελανσόν, που στις δημοσκοπήσεις καταγράφει ένα ποσοστό άνω του 10%, αλλά και όλων των δυσαρεστημένων που βγήκαν στους δρόμους με τα «Κίτρινα Γιλέκα» και σήμερα λούζουν τον Μακρόν με συνθήματα, όπως αυτά που ακούγονται στα γήπεδα για τον Μητσοτάκη.
Το ωραίο της υπόθεσης είναι ότι η Λεπέν, αποφεύγοντας τις κορόνες, δεν έκανε πίσω ούτε χιλιοστό στις υπόλοιπες θέσεις της για τη λαθρομετανάστευση και την προάσπιση της γαλλικής εθνικής ταυτότητας. Το κύριο σύνθημά της είναι «Οι Γάλλοι εγκληματίες στη φυλακή και οι ξένοι… στο αεροπλάνο», γεγονός που προϊδεάζει για απελάσεις εξπρές όλων των παραβατικών μεταναστών. Η ίδια, άλλωστε, διατηρεί ως κεντρική προεκλογική εξαγγελία τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος, που θα καταργήσει όλες τις πολιτικές οι οποίες οδηγούν «στην εγκατάσταση σε γαλλικό έδαφος ενός αριθμού μεταναστών τόσο μεγάλου που θα μπορούσε να αλλάξει την πληθυσμιακή σύσταση και την εθνική συνοχή του γαλλικού πληθυσμού».
Αυτά, λοιπόν, βλέπουν στις Βρυξέλλες και τους έχουν ζώσει τα μαύρα φίδια. Αυτά βλέπουμε κι εμείς και από μέσα μας ευχόμαστε την πρόωρη γαλλική Ανάσταση…
