Με τόσους αλλοδαπούς που έχουν εγκαταστήσει στην Αθήνα, δεν θα αργούσε να έρθει και η στιγμή που κάποιος από αυτούς θα βεβήλωνε θρησκευτική εκδήλωση.
- Από την Ελένη Παπαδοπούλου
Την προηγούμενη Παρασκευή στον Άγιο Παντελεήμονα, την ώρα εκδήλωσης με Εκκλησιαστικούς Ύμνους από την 30μελή Χορωδία και τη Συμφωνική Ορχήστρα της Αρχιεπισκοπής, μουσουλμάνος έπιασε το μικρόφωνο για να ουρλιάξει κάτι ακατάληπτα στα αραβικά. Δύο ψάλτες, χωρίς δεύτερη σκέψη, πετάχτηκαν αμέσως μέσα από τη χορωδία, τον έπιασαν και τον έβγαλαν έξω από τον ναό. Δεν σκέφτηκε κανείς τους, ούτε έβλεπε, αν είχε όπλο, μαχαίρι, αν ήταν επικίνδυνος, αν είχε άλλα στο μυαλό του. Αυθόρμητα και θαρρετά έπεσαν πάνω του και τον απομάκρυναν. Αξίζουν πραγματικά συγχαρητήρια αυτοί οι θαρραλέοι άνθρωποι. Η Αστυνομία που κλήθηκε δεν βρήκε τον βέβηλο την Παρασκευή. Ωστόσο, η ηγεσία της, θορυβημένη από τη δημοσιότητα που έλαβε το περιστατικό, κινητοποίησε δυνάμεις και ο δράστης συνελήφθη λίγες ημέρες μετά. Να υποθέσουμε ότι αν δεν είχε γίνει όλος αυτός ο ντόρος με το θέμα, δεν θα ίδρωνε κανενός το αυτί εκεί ψηλά.
Το περιστατικό τρόμαξε την ελληνική κοινωνία. Δεν έχουμε διαβάσει και ακούσει λίγες περιπτώσεις όπου φανατικοί μουσουλμάνοι έχουν επιτεθεί σε εκκλησίες στο εξωτερικό και έχουν υπάρξει θύματα από αιματηρές επιθέσεις. Θέλοντας και μη το μυαλό μας κάνει τις συγκρίσεις και τις αναγωγές σε αυτά τα συμβάντα. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι σκοπό έχει κάποιος που αρχίζει και ουρλιάζει στα μικρόφωνα μιας ορθόδοξης Εκκλησίας σούρες από το Κοράνι, όπως είπαν. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει αν είναι μόνος του ή με άλλους. Ηταν απόλυτα φυσιολογικό να αναστατωθεί όλος ο κόσμος. Και όσοι δεν ζουν στην Αθήνα. Δεν είναι γεγονός που αφορά μόνο μία γειτονιά αυτό, αλλά μία ολόκληρη χώρα.
Αυτό, βέβαια, δεν είναι κάτι που δεν περιμέναμε όσοι ζούμε σε περιοχές της πρωτεύουσας που έχουν καταληφθεί από αλλοδαπούς. Το περιμέναμε. Το περιμέναμε όταν βλέπαμε τα ξωκλήσια της Λέσβου να βεβηλώνονται με τον χειρότερο τρόπο. Το περιμέναμε όταν επί σειρά ετών έξω από τις Εκκλησίες μας, από την Καπνικαρέα ως τους Ταξιάρχες στο Πεδίον του Άρεως και ως τον Άγιο Παντελέημονα, διάφορες ομάδες έπαιζαν τις μουσικές τους στη διαπασών ακόμη και τις ώρες λειτουργίας και κανείς δεν τους έλεγε τίποτα. Οταν οι τοίχοι των ναών γέμιζαν γκράφιτι και οι σκάλες τους ακαθαρσίες.
Το περιμέναμε όταν οι κεφαλές της χώρας βγήκαν με πρόταγμα να πολεμήσουν τον νατιβισμό διαφημίζοντάς το ως προοδευτικό. Με αυτές τις πολιτικές είναι επόμενο ότι στη χώρα δεν θα μείνει τίποτα όρθιο. Και δεν θα μείνει τίποτα όρθιο, γιατί έχουν θέσει ξεκάθαρα ως στόχο να πολεμήσουν τους γηγενείς, τους Έλληνες, αυτούς που έφτιαξαν αυτή τη χώρα, που την έχουν σπίτι και πατρίδα. Οι Έλληνες είμαστε οι «νατιβιστές» και ως «νατιβιστές» θεωρούμαστε «εχθροί». Γι’ αυτό και μας έχουν κηρύξει τον πόλεμο. Είναι τρελό ως σκέψη για εμάς, αλλά είναι η πολιτική των κυβερνήσεων των τελευταίων ετών. Το να πολεμούν τους γηγενείς το βρίσκουν ως φαίνεται εξαιρετικά λογικό, προοδευτικό και φιλελεύθερο.
Στο πλαίσιο αυτού του πολέμου στο κέντρο της πρωτεύουσας της χώρας -και όχι μόνο- το ελληνικό Κράτος εγκαθιστά και χρηματοδοτεί αδρά τεράστιες μουσουλμανικές κοινότητες, αποτελούμενες κυρίως από άντρες, νομιμοποιεί παράνομους μετανάστες, τους δίνει σπίτια και ένα σωρό επιδόματα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για ολόκληρες περιοχές. Το αποτέλεσμα είναι να έχουν απομακρυνθεί βιαίως -διότι βιασμός είναι αυτό που συμβαίνει στην Αθήνα όλα αυτά τα χρόνια- νόμιμοι κάτοικοι και επαγγελματίες, για να κάνουν χώρο στην παρανομία. Το αποτέλεσμα είναι ολόκληροι δρόμοι και γειτονιές να θυμίζουν παζάρια της Καμπούλ. Πώς ένας μουσουλμάνος, λοιπόν, να μην αισθάνεται σαν να είναι στον τόπο του πια; Πώς να μην τον ενοχλούν οι ναοί των απίστων, τα ήθη και τα έθιμά τους, όταν γύρω του αυτό που βλέπει είναι μία μικρογραφία της χώρας του; Το Κράτος μας, όλα αυτά τα χρόνια, έφτιαξε τις ιδανικές συνθήκες, για να ζούμε εμείς ως ξένοι στον τόπο μας.
Όσοι κάτοικοι αντέδρασαν, τόλμησαν να απαιτήσουν ποιότητα ζωής, ασφάλεια και ηρεμία χαρακτηρίστηκαν ακροδεξιοί, ναζιστές και φασίστες. Το να απαιτούμε να ζούμε σε κανονικές γειτονιές και όχι σε multi – culti τσαντίρια-φαβέλες-καταυλισμούς είναι «ακροδεξιό» και όλα τα συνώνυμά του. Εκεί καταντήσαμε. Ενώ «προοδευτικό» είναι να επιβάλλεις έναν εξευτελιστικό τρόπο ζωής σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού απολαμβάνοντας τα κονδύλια της γκετοποίησης-ισλαμοποίησης, την οποία έχεις βαφτίσει «ένταξη, αλληλεγγύη, ανθρωπισμό» και άλλα ανέκδοτα.
Καλό θα είναι να αντιληφθούν ότι αυτή η κατάσταση δεν είναι πλέον ανεκτή από πολύ μεγάλο μέρος του πληθυσμού που συνειδητοποιεί ότι απειλείται. Η αλλαγή της «αντινατιβιστικής» πολιτικής τους σε πιο «νατιβιστικές» πολιτικές είναι μονόδρομος.
*Διδάκτωρ Διδακτολογίας Γλωσσών και Πολιτισμών του Πανεπιστημίου Paris III – Sorbonne Nouvelle.