Ο έρωτας είναι σαν τα γραμματόσημα. Όσο πιο πολύ τα φτύνεις τόσο πιο πολύ κολλάνε. Το ερωτικό αξίωμα που καθορίζει κερδισμένους και χαμένους στη μάχη του έρωτα δεν θα ήταν δυνατόν να αγνοήσει τον αιώνιο «καψούρη» της Τουρκίας.
Από τον Αλκιβιάδη Κ. Κεφάλα*
Στις αρχές του περασμένου αιώνα η εικόνα του ταλαιπωρημένου Ελληνα μετανάστη σόκαρε τους White Anglo-Saxon Protestants επειδή ερχόταν σε αντίθεση με την εικόνα του αρχαίου ελληνικού κόσμου. Εκείνη την εποχή η απέχθεια για τους Ελληνες και τους άλλους μετανάστες, όπως και η συνεπακόλουθη συμπάθεια για τους εχθρούς τους, δεν βασιζόταν μόνο σε πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα, αλλά είχε κοινωνικές και πολιτισμικές ρίζες. Πράγματι, αρχικά, μετά τα γεγονότα του Οχάιο, η συλλογική αποστροφή καθιερώθηκε ως πολιτικά ορθή μέσα από το έργο του ποιητή των αμερικανικών ελίτ Thomas Eliot.
Στην ποιητική συλλογή «Waste Land», που εκδόθηκε τη χρονιά της Μικρασιατικής Καταστροφής, ο Eliot με σαρδόνια κακία ονομάζει τον Ρωμιό ήρωά του «Ευγενίδη», επισημαίνοντας εμμέσως ότι στη μεταπολεμική σουρεαλιστική Waste Land του οι «ευγενείς» Ρωμιοί, όπως και ο κ. Ευγενίδης, είναι διεφθαρμένοι, βρόμικοι, ανώμαλοι, αγράμματοι, φιλοχρήματοι και κυρίως άσχημοι με σωματική δυσμορφία (Lou Ureneck, Smyrna September 1922, New York, 2015).
Βεβαίως ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει ότι ο ανθελληνισμός του Eliot άφησε ανεπηρέαστη την αμερικανική ελίτ, έστω και κατ’ ελάχιστον, και γιατί όχι και τον ίδιο τον πρόεδρο Μπάιντεν. Πώς αλλιώς θα μπορούσε να εξηγηθεί η απόφασή του για την κατάργηση του αγωγού φυσικού αερίου EastMed, κατ’ απαίτηση των Τούρκων, ή επί το χείρον η επιστολή του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ στο Κογκρέσο ότι «η πώληση μαχητικών F-16 στην Τουρκία εξυπηρετεί το εθνικό συμφέρον και συνεισφέρει στην ενότητα του ΝΑΤΟ».
Προφανώς ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών εννοεί ότι το εθνικό συμφέρον των ΗΠΑ και η ενότητα του ΝΑΤΟ θα ικανοποιηθούν με τον ακρωτηριασμό της Ελλάδας προς όφελος της Τουρκίας.
Όμως, παρά το αμερικανικό ερωτικό πάθος, οι Τούρκοι «φτύνουν» συνεχώς εκεί που αναπνέει ο έρωτας. Πράγματι, το 2016 Ευρωπαίοι και Αμερικανοί εξεπλάγησαν όταν ο Τούρκος πρόεδρος δήλωσε ότι η Τουρκία δεν επιθυμεί να γίνει μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης με οποιοδήποτε κόστος, αλλά αντιθέτως θα συμμετέχει στη Συμφωνία της Σανγκάης, μαζί με την Κίνα, τη Ρωσία και τις χώρες της Κεντρικής Ασίας.
Ομοίως, το 2019, όταν η Τουρκία προμηθεύτηκε τους S-400, «ο Αμερικανός καψούρης έφαγε και πάλι πόρτα» επειδή το πάθος τον τυφλώνει για να κατανοήσει ότι σύσσωμη η πολιτική ηγεσία, η τουρκική ελίτ και ο τουρκικός λαός θεωρούν την Αμερική εχθρική χώρα.
Πρόσφατη έρευνα του γερμανικού ινστιτούτου Marshall Fund (GMFUS) ανέδειξε ότι το 84% των Τούρκων είναι εναντίον των επεμβάσεων του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία. Το 48% πιστεύει ότι η Αμερική είναι υπεύθυνη για τον πόλεμο, το 58,3% θεωρεί την Αμερική τη μεγαλύτερη απειλή, ενώ μόλις το 31% τη Ρωσία και το 29% το Ισραήλ.
Στο ίδιο μήκος κύματος στις 14 Μαρτίου ο Τούρκος υπουργός Εσωτερικών Süleyman Soylu εξέφρασε την ιδεολογική του αντίθεση προς τις ΗΠΑ δηλώνοντας ότι το ΝΑΤΟ, η Ευρωπαϊκή Ενωση και οι διεθνείς οργανισμοί είναι ξοφλημένοι και επίσης ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία έθαψε την παγκοσμιοποίηση και ανέστησε τα έθνη-κράτη, ενώ όλα τα τηλεοπτικά μέσα τάσσονται υπέρ της Ρωσίας και κατά του ΝΑΤΟ.
Στις 28 Φεβρουαρίου επίσης η Τουρκία απείχε από την καταδίκη της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία από όλα σχεδόν τα όργανα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ενώ παρείχε άσυλο στους Ρώσους ολιγάρχες, στα γιοτ τους και στις καταθέσεις τους, με αποτέλεσμα, κατά τη «Wall Street Journal», μέσα σε λίγες ημέρες η τουρκική οικονομία να ενισχυθεί με δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια.
Σε αντίθεση με την απύθμενη ελληνική πολιτική βλακεία που διέλυσε όχι μόνο την οικονομία αλλά και τις ελληνορωσικές σχέσεις, ο Ερντογάν, μέσα σε δύο ημέρες, ίδρυσε την αεροπορική εταιρία Southwind με σκοπό να μεταφέρει στην Τουρκία τα εκατομμύρια των Ρώσων τουριστών που έδιωξε από την Ελλάδα η Ν.Δ.
Η Τουρκία δεν έκλεισε τον τουρκικό εναέριο χώρο στα ρωσικά αεροπλάνα, όπως έπραξαν οι χώρες του ΝΑΤΟ.
Την ίδια στιγμή εκατοντάδες εταιρίες ιδρύονται στην Τουρκία ώστε να «βαφτίζουν» τα δυτικά προϊόντα τουρκικά για να εξαχθούν εκ νέου στη Ρωσία, παρακάμπτοντας έτσι τις αμερικανικές κυρώσεις. Αντιθέτως, οι Ελληνες πολιτικοί ουδόλως αντιλαμβάνονται το ερωτικό παιχνίδι ώστε να ενεργήσουν για το ελληνικό συμφέρον.
Όσο η Αμερική θα τρέχει πίσω από την Τουρκία τόσο η τελευταία θα την «πληγώνει», με αποτέλεσμα, όταν επιτέλους θα της χαμογελάσει, να της δωρίσει το μισό Αιγαίο.
*Διδάκτωρ Φυσικής του πανεπιστημίου του Manchester, UK, δ/ντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών
