Δεν κοστίζει ακριβά η Ελλάδα. Μια γραβάτα ως αντίτιμο αρκεί
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Τον Ιούνιο του 2018 ο Ζόραν Ζάεφ, τότε πρωθυπουργός των Σκοπίων, μόλις έβαλε στο χέρι -διά της Συμφωνίας των Πρεσπών- το όνομα, την ιστορία, τα πολιτισμικά ασημικά της Μακεδονίας μας, έδωσε στον χάσκοντα Αλέξη Τσίπρα μια γραβάτα. Κι αυτός την επεδείκνυε χαχανίζοντας, λες και κρατούσε λυθρίνι που μόλις είχε χτυπήσει με ψαροντούφεκο.
Και οι ίδιοι οι Σκοπιανοί και οι Αμερικανοί και Ευρωπαίοι χειριστές και εντολείς τους απόρησαν με την επιτυχία: «Τόσο εύκολο ήταν τελικά; Ανταλλάσσεται κάτι τόσο ακριβό, τόσο δυσπρόσιτο με μια γραβάτα της συμφοράς;», ίσως να αναρωτήθηκαν. Κι όμως, ναι. Τόσο έκανε. Μια γραβάτα – ίσως και κατιτίς παραπάνω, αν δώσουμε βάση στα δημοσιεύματα της εποχής (σκοπιανά και ελληνικά), που αναφέρονταν σε πιο σκοτεινές και δυσαπόδεικτες δοσοληψίες.
Οι καιροί περάσανε αλλά τα χούγια μείνανε. Οι εξουσιαστές υποτίθεται πως άλλαξαν (αν και η πηγή της ισχύος τους ίδια μένει), αλλά η γραβάτα είναι ακόμα εκεί. Ισταται πάνω από τη νοόσφαιρα και κινεί τα αόρατα νήματα ων εξελίξεων.
Πήγε αλαφιασμένος από τη χαρά του ο Κυριάκος Μητσοτάκης στις ΗΠΑ και ο πρόεδρος Μπάιντεν, που ανά δύο χειραψίες που κάνει η μία είναι με τον αέρα, του προσέφερε, ως αντάλλαγμα για το απεριόριστο ελληνικό έδαφος που έλαβε για τις βάσεις του, χαμόγελα πολλά, χτυπήματα στην πλάτη και μια γραβάτα με την ελληνική σημαία. Μόνο που ο Μπάιντεν δεν χάρισε στον Μητσοτάκη τη γραβάτα. Απλώς του τη μόστραρε φορώντας την ο ίδιος και ο Κυριάκος ξελιγώθηκε, και ξετρελάθηκε κι ο φίλιος με την κυβέρνηση Τύπος, ο οποίος ανέπεμπε ύμνους στην… κολοσσιαία συμβολική χειρονομία του Αμερικανού γέροντα.
Πήραμε φωτό τον Μπάιντεν με… ελληνοφέρουσα γραβάτα – λες και πήραμε την Πόλη…
Αναπόφευκτο να θυμηθείς τους τελευταίους στίχους της «Πρέβεζας» του Κώστα Καρυωτάκη.
Περπατώντας αργά στην προκυμαία,
«υπάρχω;» λες, κι ύστερα: «δεν υπάρχεις!»
Φτάνει το πλοίο. Υψωμένη σημαία.
Ισως έρχεται ο κύριος Νομάρχης.
Αν τουλάχιστον, μέσα στους ανθρώπους
αυτούς, ένας επέθαινε από αηδία…
Σιωπηλοί, θλιμμένοι, με σεμνούς τρόπους,
θα διασκεδάζαμε όλοι στην κηδεία.
