«Όποιος πεθάνει σήμερα χίλιες φορές πεθαίνει», τούτος ο στίχος συνάδει με τα τεκταινόμενα εις τους κόλπους της Δικαιοσύνης, η οποία μόνον υπερεκχειλίζοντα αποτροπιασμό προξενεί διά την κατάλυση των δημοκρατικών θεσμών και την διολίσθηση προς την αποσύνθεση και την «ύβρη» τρόπον τινά.
Από τον Χαράλαμπο Β. Κατσιβαρδά*
Αισχύνομαι που υπηρετώ αυτή την μορφή της Δικαιοσύνης εξ αφορμής της πολύκροτης δίκης του ανυπερθέτως διασήμου και αποδεδειγμένως δικτυωμένου σκηνοθέτου, όπου τέτοια φαινόμενα βρίθουν ανεξαρτήτως κυβερνήσεως, γεγονός το οποίο αποδεικνύει την όζουσα και δυσώδη σήψη της Δικαιοσύνης, η οποία διά ορισμένες υποθέσεις καθυποτάσσεται πλήρως εις τις άνωθεν υποδείξεις και εντολές, απεμπολώντας πάσα μορφή λειτουργικής ανεξαρτησίας, καταστρατηγώντας ούτως εκκωφαντικά το άρθρο 26 του Συντάγματος.
Η δε δικαιολογημένη αγανάκτησή μου καθίσταται διά την εφαρμογή των δύο μέτρων και των δύο σταθμών, διότι η ετυμηγορία περί αναστολής εκτελέσεως της ποινής μέχρι την εκδίκαση της εφέσεως παρά την 12μηνη ειρκτή προς τον κ. Λιγνάδη, ουδόλως θα χορηγούταν εάν επρόκειτο διά μία δίκη διά έναν άσημο πολίτη-δράστη, ο οποίος θα υπερασπίζετο από έναν μη δημοφιλή δικηγόρο.
Θυμηδία, βεβαίως, προκαλεί η διττά υποκριτική στεντόρεια ανακοίνωση της Ενωσης Εισαγγελέων και Δικαστών, δήθεν περί του κύρους της Δικαιοσύνης, τη στιγμή την οποία η ίδια η Δικαιοσύνη ποιείται την νήσσαν για τον υποχρεωτικό εμβολιασμό, διά την αντισυνταγματικότητα της επί μακρόν αναστολής της εργασίας των υγειονομικών ή διά την τελευταία απόφαση του ΣτΕ αναφορικώς προς το επαχθές πρόστιμο των 100 ευρώ προς τους εκουσίως μη συναινούντες προς την ιατρική πράξη του εμβολίου ευρισκόμενοι εις ηλικία 60 ετών, μία κατάπτυστη απόφαση του ανώτατου διοικητικού δικαστηρίου, η οποία αναπαράγει αόριστα την κρατική προπαγάνδα, περί αυτού άκρα του τάφου σιγή.
Ωσαύτως ας μου απαντήσει κανείς, επί της ανεξάρτητης Δικαιοσύνης, την 31η/12/2021 κατελήφθη το Σύνταγμα υπό 5.000 αλλοδαπών, ενώ άπαντες οι Ελλαδίτες ένεκεν και συνεπεία της διασποράς του ιού, δεδομένου ότι θεσπίστηκαν και αυστηρότερα μέτρα, ήσαν έγκλειστοι, εις αντιδιαστολή με τους Πακιστανούς, όπου γλεντοκοπούσαν άνευ λήψεως ουδενός προστατευτικού μέτρου, γεγονός το οποίο συνιστά βραδυφλεγή βόμβα διασποράς του ιού διά την δημόσια υγεία, επί αυτού υπέβαλα μήνυση, πλην όμως ο εισαγγελικός λειτουργός επί έξι μήνες περάτωσε την προκαταρκτική άνευ να κληθεί ουδείς, ούτε εγώ ως μηνυτής αλλά ούτε και ο δηλωθείς μάρτυς, και η υπόθεση υποτίθεται διά το μείζον ζήτημα της δημόσιας υγείας, όπου και θα έπρεπε η ίδια η Εισαγγελία να δράσει αυτεπαγγέλτως, ενδημεί μη επεξεργασμένη ως μη έδει, αναμένων να επιληφθεί νέος εισαγγελέας, εν πάση περιπτώσει, φρονώ ότι με την αποσύνθεση τοιαύτη εις τη Δικαιοσύνη έως βασικό πυλώνα της Δημοκρατίας μου βαίνουμε ολοταχώς επί ξυρού ακμής.
Εν κατακλείδι, ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, λίγο αιδώς δεν βλάπτει, ας ελπίσουμε οι ενσυνείδητοι και ακέραιοι δικαστές να υψώσουν φωνή αντίστασης στην σηψαιμική θεσμική πολυοργανική ανεπάρκεια του διεφθαρμένου κράτους μας.
*Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω
